web analytics

Bloedbroeders

Reacties zijn gesloten

Begin jaren zestig wordt het brave en burgerlijke Nederland opgeschrikt door een brute moordzaak, die inmiddels te boek staat als ‘de Baarnse moordzaak’. Twee rijke broers en een vriend vermoorden een leeftijdsgenoot waar ze maar niet vanaf kunnen komen. Niet alleen de misdaad zelf, ook de behandeling van de verdachten houdt het volk maandenlang in zijn greep. Men is van mening dat er sprake is van zogenaamde ‘klassenjustitie’, aangezien de twee rijke broers een topadvocaat krijgen toegewezen. In zijn beklijvende bioscoopdebuut Bloedbroeders concentreert Dierickx zich vooral op dit klassenverschil tussen de jongens.

 

 

Gruwelijke daad
Het is een zwoele zomer in de jaren zestig. De bollenboos Simon (Erik van Heijningen) wil graag in de smaak vallen bij de rijke broers Arnout (Matthijs van de Sande Backhuyzen) en Victor van Riebeeck (Derk Stenvers). Het lukt hem toe te treden tot de luxe leefwereld van de twee en al snel brengt hij elk vrij uur van de dag door op het kapitale landgoed van de familie Van Riebeeck. De problemen beginnen wanneer Ronnie (Sander van Amsterdam), een vriend van de jongens, wordt aangehouden door de politie en op een gestolen brommer blijkt te rijden. Ronnie is bang achter de tralies te belanden en vraagt zijn vrienden om hulp. Deze besluiten om hem voorlopig verborgen te houden op de zolder van de enorme villa. In het begin heeft het nog wel iets spannends en grappigs, maar al snel blijkt Ronnie een ware last. Als de familie van Riebeeck dan ook nog op vakantie gaat en Ronnie niet van plan is de zolder te verlaten, zien de jongens zich genoodzaakt tot een gruwelijke daad.

 

Bloedbroeders is één van de zes producties uit alweer de negende lichting telefilms, films die primair en – normaliter exclusief –  voor vertoning op de televisie worden gemaakt. In navolging van onder andere Cloaca, Het Schnitzelparadijs en ’n Beetje Verliefd beleeft de film echter haar première in de bioscoop. Met zijn eerste telefilm, het onevenwichtige Zinloos (2004), wist Dierickx het niet zover te schoppen. Dat Bloedbroeders wél een landelijke bioscooprelease krijgt, heeft ongetwijfeld te maken met de kwaliteiten van de film: Bloedbroeders is een bijzonder vakkundig gemaakte film.

 

Sfeervol
Vooral op technisch gebied steekt de film goed in elkaar. Het camerawerk van Renaat Lambeets is klassiek stijlvol en brengt de prachtige jaren zestig decors en rekwisieten sfeervol in beeld. Door de uitgekiende en nauwkeurige art-direction komen de jaren zestig opnieuw tot leven. De muffigheid, de stijve, strakke kledij, de schone straten, huizen en kamers en de orde en tucht: het is een tijdsbeeld zoals we dat vandaag de dag niet meer kennen en haast als klassiek bestempelen. De klassieke strijkinstrumenten als muzikale begeleiding maken het plaatje vervolgens compleet en zorgen ervoor dat de film je met open armen ontvangt in de wereld van de drie bloedbroeders.

 

 

Acteergeweld
Ook speltechnisch maakt Bloedbroeders indruk. De jonge en – relatief – onervaren cast overtuigt op elk moment en weet door de fijne chemie het vriendschapsgevoel goed over te brengen. Met name Matthijs van de Sande Bakhuyzen imponeert als weifelende, harde maar tegelijkertijd zachte en naïeve jongen. Ondanks al dit jonge acteergeweld is het Pierre Bokma, in een kleine, maar daardoor niet minder belangrijke bijrol, die de show steelt. Het is jammer dat zijn personage – hij speelt vader Van Riebeeck – er qua karakteruitdieping nogal bekaaid vanaf komt.  

 

Weifelend
En Bokma’s personage is niet het enige nogal vlakke personage. Ook de karakters van de drie ‘bloedbroeders’ en hun slachtoffer blijven nogal aan de oppervlakte. Hierin schuilt ook meteen het grootste probleem van de film. Daar al snel duidelijk is wie er vermoord wordt, focust de film zich vooral op de vraag ‘waarom’. Het antwoord (of de antwoorden) hierop zijn echter niet bevredigend. Dit heeft enerzijds te maken met de oppervlakkige personages en hun onderlinge verhoudingen, en anderzijds met de onevenwichtige balans in het scenario. Zo wordt er in het begin te weinig tijd uitgetrokken om de band tussen Simon en de twee rijkeluisjochies en de band tussen vader Van Riebeeck en zonen neer te zetten. Hierdoor ontbreekt de basis voor een stevig psychologisch drama en voelen een aantal switches in handelingswijzen en handelingen an sich nogal ongeloofwaardig en onnatuurlijk aan, en valt er op psychologisch vlak niet al te veel te beleven. 

 

Toch blijft de film boeien, en dit is met name te danken aan de fijne en toegankelijke sfeer die de film uitstraalt. Hoofdzakelijk het al eerder aangehaalde uitstekende spel en de dito technische verzorging van de film zijn hiervoor verantwoordelijk. De uiteindelijke climax – de moordscène – is een pareltje op zichzelf: door de sfeervolle, donkere decors, de ondersteunende klassieke muziek en het subtiele spel van de jongelingen is het voor de kijker een adembenemend en innemend moment, ook al weet je al de hele film dát het uiteindelijk gaat gebeuren. Bloedbroeders is een sterk bioscoopdebuut, dat helaas een iets te weifelend fundament kent om echt meeslepend te worden.

 

Waardering:
*** half

 

Bloedbroeders: het verhaal achter de film
deel 1: De moord, arrestatie en blunder
deel 2: De openbare terechtzitting, uitspraak en film

 


 Bloedbroeders (2008)
 Regie
: Arno Dierickx
 Scenario: Bert Bouma, Jan Bernard Bussemaker
 Producent: Reinier Selen, Edwin van Meurs
 Camera: Renaat Lambeets
 Muziek: Johan Hoogewijs
 Montage: Wouter Jansen
 Met: Matthijs van de Sande Bakhuyzen, Erik van Heijningen, Sander van Amsterdam, Derk Stenvers, Pierre Bokma, e.v.a.
 Taal: Nederlands
 Duur van de film: 95 minuten / Kleur
 Distributie: Benelux Film Distribution
 Te zien vanaf: 10 januari 2008

 

 

3 gedachten over “Bloedbroeders

  1. Op zich een leuke film, maar het boe van Hermans Jongensspel heeft beduidend meer diepgang.

Reacties zijn gesloten.