“We leggen de lat altijd hoger.”

Na Afblijven (2006) en Timboektoe (2007) is Radeloos alweer de derde Carry Slee-verfilming in drie jaar tijd. De makers hebben zichtbaar een stijgende lijn te pakken: naast het prima spel is met name de benadering van de kijker meer volwassen. Scenarioschrijfster Maria Peters: “De kritieken op eerdere films trek je je toch aan. Je probeert te verbeteren en een goede balans te vinden tussen beeld en woord. We leggen de lat altijd hoger.”

Herkenbaar
Radeloos vertelt het verhaal van Paco en Yara. Paco krijgt te maken met de dood van zijn vader en houdt hier een schuldgevoel aan over. Omdat haar moeder wil dat ze model wordt, begint Yara steeds minder te eten en ontwikkelt ze anorexia. Ook is ze heimelijk verliefd op Paco, die echter onder de plak zit bij zijn naïeve vriendin. Peters: “Slee beschrijft in haar boeken gevoelens en situaties die erg herkenbaar zijn voor de jeugd. Zo krijgt ze de doelgroep aan het lezen. Door het filmische karakter lenen ze zich ook uitstekend voor een verfilming.”

De keuze om ditmaal Radeloos te verfilmen had veel te maken met Peters’ eigen verleden. “Het gegeven van een kind dat zijn of haar vader verliest, raakte me. De reacties van de moeder en de moeite om je leven te herpakken waren erg herkenbaar.” Toch was dat niet de belangrijkste reden. “Ik vind het vooral belangrijk dat er aandacht besteed wordt aan de problematiek van de jeugd, zoals anorexia bijvoorbeeld. Zonder dat dit overigens té zwaar gebracht wordt. In onze huidige maatschappij moet je perfect zijn om geaccepteerd te worden, je moet opvallen. Veel jonge meisjes gaan hierbij tot het uiterste, met alle gevolgen van dien.”

Om het verhaal meer diepgang en een meer filmisch karakter te geven, heeft Peters een aantal diepere lagen aangebracht en meer actieve scènes tussen Paco en Yara in het scenario geschreven. “In het boek speelt de relatie tussen beiden zich voornamelijk in het hoofd van de twee af. Film moet vooral beeldend zijn, vandaar dat er meer interactie tussen beide is.”

Volwassen
Wat opvalt aan Radeloos in vergelijking met Timboektoe, maar met name Afblijven, is dat de benadering van de kijker een stuk volwassener is. “Vooral bij Afblijven kregen we veel kritiek op de dialogen. We legden te veel uit. Die kritieken trek je je toch aan en vraagt je dan ook af of je inderdaad te veel laat vertellen. Bij volgende films probeer je dit te verbeteren en een goede balans te vinden tussen beeld en woord. We leggen de lat altijd hoger.” Een voorbeeld dat Peters aanhaalt is de scène waarin Paco’s vader een hartaanval krijgt en uiteindelijk sterft. Waar ze in eerdere films wellicht het gehele proces tot aan de dood had laten zien, besluit ze hier weg te snijden en het later in beeld of woord terug te laten komen. “We zijn daar nu inventiever mee omgegaan, het is minder geijkt.”

De hoofdrollen worden, onder regie van Dave Schram, uitstekend gespeeld door Marius Gottlieb en Marloes van der Wel. Of het moeilijk was twee geschikte hoofdrolspelers te vinden? “Er is enorm veel jeugdig talent in Nederland, maar deze twee sprongen er echt uit.” Gottlieb is bij velen wellicht al bekend van zijn rol van Tobias van Hamel in de jeugdserie Spangas, terwijl Van der Wel met recht een nieuwe ontdekking mag worden genoemd. “We zijn met ongeveer dertig personen naar de tweede casting-ronde gegaan. Hierbij moesten de jonge acteurs improviseren. Marloes sprong er toen echt uit.”

De volgende Slee-verfilming wordt waarschijnlijk Lover of Loser: “Een verhaal dat spannender is en waar meer thriller-elementen inzitten”. Laten we hopen dat die minstens zo fris en volwassen in elkaar zit als deze.

Radeloos is vanaf heden te zien in vrijwel elke bioscoop in Nederland.