“Liefde is sterk en overwint veel, maar je weet nooit wat er een week later gebeurt.”

 

Begin dit jaar baarde regisseur Christophe van Rompaey opzien door met zijn gevoelige en overtuigende speelfilmdebuut Aanrijding in Moscou niet alleen in België, maar ook in het buitenland veel lof te oogsten. “Het was spannend om nu zelf ‘actie’ te mogen roepen, maar ik had al zo’n dertien jaar ervaring op televisie- en filmsets.”‘

 

 

Kracht
Aanrijding in Moscou vertelt het dramatische, maar tegelijkertijd komische liefdesverhaal van Matty, die moet kiezen tussen haar getrouwde man en nieuwe vlam Johnny. “De film gaat over twee mensen wiens leven in pauze staan. Ze ontmoeten elkaar door een toevallige aanrijding.”

 

Van Rompaey denkt dat de kracht van de film schuilt in de realistische en herkenbare aanpak: “Het is iets universeels, iedereen kan andere accenten leggen. Misschien projecteren mensen de situaties op hun eigen leven. Dit klinkt nu zwaar, maar we hebben de natuur haar werk laten doen en niks willen moraliseren.” Om de film zo authentiek en realistisch mogelijk te laten ogen, is de film ook geheel op locatie geschoten. In de kamers van het appartement in de flat waar Matty woont leverde dit nog wel eens krappe situaties op, maar het saamhorigheidsgevoel op de set werd er alleen maar door versterkt. “Ook de bewoners van Ledeberg (waar de film werd opgenomen, red.) waren erg behulpzaam. Iedereen droeg zijn of haar steentje bij.” Een andere belangrijke keuze van de regisseur was om de film chronologisch en vaak met lange shots op te nemen. “Dit leek me makkelijker voor de acteurs, het verhaal kende al zoveel emotionele wendingen.”

 

Opvallend aan de film is het feit dat vrijwel elk personage gespeeld wordt door relatief onbekende filmacteurs. Geen grote of bekende namen, maar wel acteurs en actrices met een reeds jarenlange ervaring, zonder dat ze zich ooit nadrukkelijk in het commerciële geweld hebben gestort. “Het moeten wel échte mensen zijn. En ze moesten natuurlijk het Gentse dialect kunnen spreken. Ik heb volgens mij alle mannen en vrouwen van rond Gent voorbij zien komen tijdens de casting-ronden.”

 

De regisseur kiest ervoor de beelden te laten spreken en dialoog enkel in te zetten wanneer deze doeltreffend en van toegevoegde waarde is. De climax van de film, waarin beide levens eindelijk weer een vlucht nemen, raakt je in de onderbuik. Of de liefde hier overwint durft Van Rompaey niet met stelligheid te zeggen: “Het is meer een open einde. Liefde is sterk en overwint veel, maar je weet nooit wat er een week later gebeurt.”

 

Aanrijding in Moscou is vanaf heden te zien in enkele bioscopen in Nederland.

 

 

Deze tekst verscheen in oorspronkelijke vorm in de Dagkrant van het Nederlands Film Festival op zaterdag 27 september 2008.