“Vox Populi is geen politiek statement.”

Vox Populi is het derde en laatste deel uit de maatschappijtrilogie van Eddy Terstall. Met de films wil de regisseur een beeld geven van het hedendaagse Nederland: ‘De drie films gaan over de vrijzinnige Nederlandse samenleving, waarin achtereenvolgens de dood en euthanasie (Simon), seks (Sextet) en politiek (Vox Populi) centraal staan.’ In Vox Populi passeren veel beladen thema’s – waaronder het intergratieprobleem en de houding ten opzichte van moslims – de revue. Mede door de luchtige toon en de hoge grapdichtheid is de film primair echter nergens een moralistisch pamflet, maar een geslaagde en goedgemaakte komedie.

Politiek
Terstall wilde van de film ook geen propagandapraatje maken: ‘Het is geen politiek statement. Natuurlijk verwijst de film naar de huidige samenleving, maar wat ik steeds in mijn films doe, is een buitenstaander van de upper class meeslepen in mijn milieu (Terstall groeide op in de Jordaan, red).’ Deze cultuurbotsing levert vaak komische filmsituaties op, waarvan Simon nog het beste bewijs vormt. Ook in Vox Populi werkt deze aanpak uitstekend.

In de film plaatst Terstall de bourgondische politicus Jos Fransen – met verve gespeeld door Tom Jansen – tegenover de vrijzinnige, warme en nooit een blad voor zijn mond nemende Nico. Acteur Ton Kas blijkt een schot in de roos te zijn als deze oprechte, rasechte Jordanees. De keuze voor Kas was echter niet onomstreden. ‘Aanvankelijk hadden we ook Jack Wouterse op het oog voor de rol van Nico, mede omdat we Ton Kas te jong achtten. Toen de opnamen later steeds werden uitgesteld, ebde onze twijfel echter langzaam weg.’ Voor het schrijven van de komische scènes tussen Jos en Nico, deed Terstall inspiratie op uit zijn eigen directe omgeving: ‘Tijdens het schrijven putte ik veel uit situaties en personen die ik ken vanuit mijn familie en vriendenkring, dat maakt het makkelijker.’

Regeren is vooruitzien
De lange aanlooptijd van de film – zoals zoveel Nederlandse filmmakers had ook Terstall moeite de financiering rond te krijgen – zorgde uiteindelijk voor een aantal aangename verrassingen. ‘Een aantal dingen die we in 2005 al in het oorspronkelijke scenario geschreven hadden, kwamen later vanuit het echte leven onze kant opwaaien. Zo is er nu daadwerkelijk een christelijk-rode coalitie en is er de partij Trots op Nederland. Voor de film hadden we al Hup Holland Hup.’ Deze gelijkenissen met de huidige Nederlandse politiek voorzien de film van een komische en spottende ondertoon, waarin treffend de draak wordt gestoken met gevoelige politieke thema’s van deze tijd.

Of de film een groot publiek aan zal spreken, durft de regisseur niet te zeggen. ‘Veel hangt af van wat de kranten schrijven. Het onderwerp zal veel mensen afschrikken, tevens omdat men denkt dat het een praatfilm zal zijn.’ Dit mogelijke vooroordeel van de kijker is echter ongegrond. Vox Populi mag dan geen gelikte actiescènes bevatten, de film bezorgt de kijker een plezierige avond en meer dan eens een gulle lach. Ook Terstall zelf is tevreden over het eindresultaat: ‘Tijdens het draaien al voelden we dat het werkte. We hadden plezier en bovendien controle over alles wat we deden. Het viel allemaal precies in elkaar.’

Vox Populi is vanaf 23 oktober te zien.

Deze tekst verscheen in oorspronkelijke vorm in de Dagkrant van het Nederlands Film Festival op vrijdag 26 september 2008.