“Zachtjes schreeuwen”

Cyrus Frisch blijft vriend en vijand verbazen. Ook nu weer met zijn nieuwe film Oogverblindend, waarin hij Georgina Verbaan en Rutger Hauer gedurende anderhalf uur een telefoongesprek laat houden. Niets meer, niets minder. En verdomd, het is nog spannend ook.

Opgesloten
Net als bij de eerdere films van Frisch ging ook aan Oogverblindend het één en ander vooraf. Nadat hij het idee had voor de film besloot hij ter repetitie Georgina een toneelstuk te laten opvoeren waarin ze door middel van klein, subtiel spel enorm intrigeerde. Voor de film werd zwaargewicht Rutger Hauer door de regisseur overgehaald om Verbaan van repliek te dienen. Oogverblindend gaat over een vrouw uit Nederland (Verbaan) die opgebeld wordt door een arts uit Argentinië (Hauer). De arts blijkt iemand anders te moeten spreken, maar gaandeweg ontstaat er een dialoog tussen de twee, waaruit blijkt dat ze beiden zitten opgesloten in een leven waaruit ze maar al te graag willen ontsnappen.

Frisch kreeg na Vergeef Me de stempel van provocateur opgedrukt, maar langzamerhand lijkt hij zich hieraan te onttrekken. Zijn vorm zorgde bij zijn films die volgden (Waarom heeft niemand mij verteld dat het zo erg zou worden in Afghanistan en Blackwater Fever) altijd voor genoeg stof ter discussie, maar de manier waarop hij zijn verhaal sinds Vergeef Me overbrengt, lijkt met de film subtieler. Eenvoud siert de mens, moet Frisch hebben gedacht, want Oogverblindend is Frisch’ beste film tot nu toe. Jarenlang verzamelde hij beelden van hoeren, zwervers en junks, die ter illustratie dienen van de dingen waarover de vrouw zich druk maakt. Hoe moeten we omgaan met het leed van anderen – een terugkerend thema in het oeuvre van de regisseur – lijkt zowel voor haar als de arts een groot vraagstuk te zijn.

Denken
Door middel van sterke dialogen, aan elkaar gewaagde personages en sterk spel van Verbaan – van Hauer horen we enkel de stem – weet de film je vanaf de eerste seconde vast te grijpen en niet zozeer boos te maken, zoals dit bij Vergeef Me wél het geval was. Oogverblindend zet je vooral aan het denken. Want wat doe je zelf eigenlijk als er al urenlang een man op straat ligt en iedereen rijdt, fietst of stapt er omheen. Help je zo’n man, of kijk je alleen maar uit je raam en doe je niets? Geïllustreerd door eerder genoemde beelden wordt je langzamerhand meegezogen in de dialoog tussen Verbaan en Hauer, waarin eerstgenoemde zich afvraagt waarom ze niet het recht heeft weg te kijken van alle ellende om haar heen. In Oogverblindend schreeuwt Frisch de kijker nog steeds in het oor – al is het veel zachter dan in zijn vorige films – om zijn pointe duidelijk te maken, maar op een dusdanige wijze dat het je op een positieve manier aanzet tot denken. Frisch lijkt met de film beter te worden en zowel hij als zijn films verdienen het. Want wat Frisch te vertellen heeft moét iedereen weten.

Waardering: ****

Noot van de regisseur:
“De film zal aan de filmtheaters in twee versies worden aangeboden. Eén mét en één zonder ondertiteling. De film is zo geconstrueerd dat je optimaal geprikkeld wordt om te luisteren naar hun gesprek, ondertitels zouden hier afbreuk aan doen. De theaters die het zonder ondertiteling vertonen – en ik hoop dat ze het allemaal doen – krijgen er boekjes bij, zodat het publiek de tekst nog na kan lezen. Het is echter makkelijk te volgen dus in veel gevallen zal dit niet nodig hoeven zijn. Daarnaast komt de muziek van de film als soundtrack uit, die gratis te downloaden zal zijn via de site van filmfreaks.”

Oogverblindend (2009) Regie:Cyrus Frisch Scenario: Cyrus Frisch Producent: Cyrus Frisch Executive Producer: Rutger Hauer Camera: Cyrus Frisch Muziek: Jan Kooper Montage: Cyrus Frisch Met: Georgina Verbaan en Rutger Hauer Taal: Engels Duur : 85 minuten/kleur Te zien vanaf: 27 augustus 2009