web analytics

Juryrappory Gouden Kalf Nominaties

Reacties zijn gesloten

Juryconsiderans van de Gouden Kalf Jury 2009

Bron: Juryrapport NFF 2009

In de eerste plaats wil de jury haar respect en waardering uitspreken voor de makers van alle films. Eens te meer hebben wij beseft dat het veel makkelijker is om een film te bekijken, te loven en/of te bekritiseren, dan om een film te maken.

Het totale programma van films waaruit de jury haar keuze mocht bepalen, is van te voren door de festivalorganisatie samengesteld. Deze selectie omvatte 67 films. Films uit de categorieën televisiedrama en de korte documentaire werden door de juryleden afzonderlijk bekeken op televisie, alle overige categorieën werden gezamenlijk gezien in de bioscoop.

Bij het zien van al deze films viel de jury het volgende op:

De jury was verheugd over de gevarieerdheid en breedte van het aanbod in de meeste categorieën. Bij de speelfilms was er een gezonde afwisseling tussen auteursfilms en publieksfilms, als ook familie- en jeugdfilms. De variëteit aan onderwerpen in de korte en lange documentaire was zeer groot. De jury had graag nog een groter aantal korte films en televisiefilms bekeken en zou de voorselectie daarom graag verruimd zien. Ten aanzien van de televisiefilm baart het de jury zorgen dat de omvang van de productie van televisiefilms de laatste jaren zeer beperkt is.

De jury was unaniem van mening dat – in de categorie televisiefilm – de kwaliteit en originaliteit van negen single plays in de serie One Night Stand zeer sterk was. Zij kijkt dan ook met grote verwachting uit naar toekomstig werk van deze nieuwe generatie filmmakers.

Het viel de jury op dat er dit jaar bij de speelfilmselectie relatief weinig echte hoofdrollen voor mannelijke acteurs waren. Aan de andere kant zaten er veel sterke acteurs in televisiefilms. De jury zou er voor willen pleiten om in de toekomst ook acteurs en actrices uit televisiedrama in aanmerking te laten komen voor een Gouden Kalveren voor beste acteerprestatie.

Zowel op scenario- als op beeldniveau werd de jury regelmatig geconfronteerd met teveel herhaling en de drang tot uitleggen. Het steeds opnieuw vertellen van dat wat de kijker allang begrepen heeft, zit de dynamiek van veel films in de weg.

Maar de jury was verheugd dat er voldoende kwaliteit bij het aanbod zat om keuzes te kunnen maken waar de jury unaniem zeer enthousiast over was.

In een filmindustrie met een beperkte omvang zoals de onze, waar iedereen elkaar kent, ligt het gevaar van het maken van compromissen snel op de loer. Deze onafhankelijke jury heeft er echter voor gekozen om die films te nomineren en te bekronen, die – in haar ogen – het beste en/of het meest verrassend waren.

NOMINATIERAPPORTEN 2009

BESTE KORTE FILM
PIVOT van André Bergs

Het mooie ronde verhaal van PIVOT, dat aansluit bij de titel en de bijzondere technieken waarmee het gemaakt is, maakt deze korte animatiefilm tot een klein kunstig meesterwerk.

SUNSET FROM A ROOFTOP van Marinus Groothof

De sfeer van Belgrado en het gewone leven dat, ondanks de vele bombardementen gewoon doorgaat. Het verrassende plot geeft ons wel te denken, hoe het is te leven in een land dat in oorlog is.

MISSEN van Jochem de Vries

Het aangrijpende verhaal van een alleenstaande moeder die haar leven weer op de rails probeert te krijgen met goede maar mislukte bedoelingen en een klein meisje dat daardoor te vroeg zelfstandig moet zijn, grijpt je naar de keel. Vooral door de eenvoudige manier waarop het verhaal verteld wordt voel je de eenzaamheid van beide hoofdpersonen.

BESTE TELEVISIEFILM

MAITE WAS HIER van Boudewijn Koole

Opvallende acteerprestaties van jonge acteurs en prachtig camerawerk in een mooi gestileerd maar toch ingetogen portret van een jong meisje met een terminale ziekte, die een heldhaftige keuze moet maken. De schoonheid van de film doet je hopen dat zij kiest voor de schoonheid van het leven.

BARBOSA van Iván López Núñez

Op een realistische manier vertelt Iván López Núñez een ogenschijnlijk simpel misdaadverhaal, met een diepere emotionele laag. In een heftige mannenwereld speelt het geweten van hoofdpersoon de doorslaggevende rol. Prachtige beelden, goed gekozen kaders, sterk sound design en mooi acteerwerk complementeren het geheel.

ANVERS van Martijn Maria Smits

Een zoektocht naar verloren geluk, eindigt in een hel. Het lijkt zo eenvoudig om het dagelijkse leven van gewone mensen in haar eenvoud te tonen, maar niets is minder waar. Martijn Maria Smits doet dit met eenvoudige middelen en gevoel voor detail en weet in de huid van zijn personages te kruipen.

BESTE KORTE DOCUMENTAIRE

HET FAMILIE ENSEMBLE van Wilko Bello

Een fascinerend portret van een bijzonder gezin. De cinema vérité-achtige vertelling geeft een mooi uitgebreid beeld van de hoofdpersonen en neemt je mee op hun zoektocht naar erkenning. De kijker mag zelf bepalen in hoeverre de passie van de vader ook voor de kinderen geldt.

DE ZEE LACHT ME TOE van Saskia Gubbels

Wat begint als een reportage over de sloop van een volkswijk, ontwikkelt zich tot een intiem en ontroerend portret van bewoners die gedwongen worden hun wijk te verlaten. Saskia Gubbels slaagt erin echt dichtbij te komen en weet ons door de openhartige en oprechte verhalen, de pijn en de dromen van deze mensen te laten voelen.

I WANNA BE BOSS van Marije Meerman

Verschillende hoofdpersonen – middelbare scholieren, hun ouders en de docenten – hebben met hun verschillende achtergronden en talenten allen eenzelfde doel: maximale leerprestaties om zo toegang te krijgen tot de beste universiteiten van het land. Deze caleidoscopische vertelling maakt ons deelgenoot van de voor ons zo onbekende competitiestrijd in China, verteld vanuit de hoofdpersonen zelf.

BESTE LANGE DOCUMENTAIRE

HET NIEUWE RIJKSMUSEUM van Oeke Hoogendijk

In krachtige beelden wordt de confrontatie van twee nietsvermoedende Spaanse architecten met de bureaucratische Nederlandse werkelijkheid gevangen. Een trefzekere schildering van een tocht door een onthutsend uit arrogantie, fanatisme, bestuurlijke onmacht en carrièredrang opgetrokken labyrint. Maar ook een film die oog heeft voor de liefde van een aantal geportretteerden voor het gebouw en de hen toevertrouwde kunst.

CARMEN MEETS BORAT van Mercedes Stalenhoef

Een film die begint als een met veel inlevingsvermogen gemaakt portret van een meisje dat in een uitzichtloos gat droomt van een betere toekomst, verandert door de onvoorziene omstandigheden in een koningsdrama op dorpsniveau. Het onverwachte zo mooi in een dramatische lijn te kunnen vangen getuigt van een groot talent.

ROTVOS van Jan Musch en Tijs Tinbergen

ROTVOS sleurt ons mee in het enthousiasme van de hoofdpersoon voor zijn onderzoeksonderwerp: de vos. Het is een film die achter een eenvoudige vormgeving een hoge mate van virtuositeit verbergt en ons tussen neus en lippen door laat kennismaken met de onvermijdelijke absurditeiten van het natuurbeheer in Nederland.

BESTE SOUND DESIGN

Dan Geesin voor KAN DOOR HUID HEEN

Dan Geesins sound design is fragmentarisch, lyrisch, rauw, gewaagd, opdringerig, aanwezig en contrasterend. Net als de visuele stijl vliegt ook het geluid alle kanten op, waardoor het door een werveling van emoties leidt.

Herman Pieëte voor OORLOGSWINTER

Het sound design van Herman Pieëte draagt bij aan de hoge production value van OORLOGSWINTER. Gedurfd bombastisch,

technisch perfect en vol bravoure maar altijd in balans, passend in het genre en daarmee bijdragend aan een nieuwe standaard voor de Nederlandse publieksfilm.

Jan Schermer voor NOTHING PERSONAL

Jan Schermer creëert in NOTHING PERSONAL een subtiele afwisseling van geluiden, muziek en stilte. Met een perfecte timing – op momenten poëtisch en impressionistisch – weet hij de toeschouwer te sturen, echter zonder onnodig aandacht op te eisen en daarmee afbreuk te doen aan de werking van de film.

BESTE MUZIEK

Fons Merkies voor HAPPY END

Fons Merkies bewijst op dit festival zijn onwaarschijnlijke veelzijdigheid met effectieve scores voor zulke verschillende films als SPION VAN ORANJE, DE STORM en HAPPY END. Speciaal de muziek in die laatste film valt op. De wrange, niet sentimentele melancholie is precies wat de film nodig heeft. Bovendien durft de muziek het aan op de momenten dat ze op de voorgrond treedt, gewoon mooi te zijn.

Perquisite voor CARMEN VAN HET NOORDEN

In een film gebaseerd op de plot van een opera moet muziek wel een hoofdrol spelen. Perquisite lost die verwachting op uiterst plezierige wijze in. Het is een schoolvoorbeeld van de manier waarop een film dynamiek kan ontlenen aan de muziek. De muziek en de uitvoering daarvan maakt van deze Carmen een product van onze tijd.
Vincent van Warmerdam voor CARMEN MEETS BORAT

In deze zich op de Balkan afspelende documentaire neemt de muziek van Vincent van Warmerdam nu eens de kleur aan van de personages en levert dan weer subtiel commentaar. Een tour de force die onlosmakelijk verbonden is met de impact van de film.

BESTE PRODUCTION DESIGN

Geert Paredis voor DE LAATSTE DAGEN VAN EMMA BLANK

Het production design bij ‘EMMA BLANK’ speelt een prominente rol. Het huis van de familie Blank heeft duidelijk een hoofdrol in het geheel. Decor en kostuum zijn op elkaar afgestemd en dragen bij aan een echte ‘Van Warmerdam’ wereld.

Hubert Pouille voor DE STORM

De verbeelding van een voor Nederland grote historische gebeurtenis op een zo realistische manier weergegeven, heeft grote bewondering bij de jury opgewekt. Production design heeft aan deze film alles bijgedragen om dit te bewerkstelligen.

Floris Vos voor OORLOGSWINTER

Het production design van OORLOGSWINTER voert je met gemak terug in de tijd en geeft de regisseur de mogelijkheid om zijn verhaal in de juiste sfeer te vertellen. Hoewel gestileerd blijft de film geloofwaardig. Dit alles in de stijl van production designer Floris Vos; artistiek en eigenzinnig.

BESTE CAMERA

Daniël Bouquet voor NOTHING PERSONAL

NOTHING PERSONAL is een verhaal dat vooral met beelden wordt verteld. De uitgemeten kaders en composities dragen de gevoelens van de personages in zich. De werking van kleuren in de film en de zorgvuldig gekozen standpunten maken NOTHING PERSONAL tot een bijzondere cinematografische ervaring.

Guido van Gennep voor OORLOGSWINTER

OORLOGSWINTER is gedraaid in een constante, gestileerde stijl. De duidelijke keuze voor de blauwe wintersfeer, de epische kaders in de grote actiescènes en de intensiteit van de intiemere momenten vergroten de kracht van deze spannende filmische vertelling.

Lennert Hillege voor KAN DOOR HUID HEEN

Het gedurfde camerawerk, dat van zo’n groot belang is voor de specifieke vertelling van KAN DOOR HUID HEEN, wil de jury prijzen. Handheld maar toch steeds weer voorzien van mooie composities en gedurfde lichtsituaties. De camera kruipt als het ware in het personage en maken haar paranoia en angstgevoelens voelbaar voor de kijker.

BESTE MONTAGE

Nathalie Alonso Casale voor NOTHING PERSONAL

Een film met weinig dialogen en afgewogen, sterke kadreringen vraagt in de montage om veel inzicht in het combineren van beelden tot een verhaal en een perfect gevoel van timing. De manier waarop NOTHING PERSONAL constant de aandacht van de toeschouwer weet vast te houden bewijst het meesterschap van Nathalie Alonso Casale.

Aliona van der Horst en Maasja Ooms voor BORIS RYZHY

Boris Ryzhy combineert drie soorten camerawerk, interviews, teksten van gedichten, archief en ensceneringen tot een geheel dat staat als een huis. Aliona van der Horst en Maasja Ooms weten met op het oog simpele montage-sequenties, die in metafoor een veel groter drama vertolken waarin de jonge generatie van de dichter, hijzelf incluis, verloren ging, bij elkaar te brengen.

Esther Rots voor KAN DOOR HUID HEEN

Met haar avontuurlijke manier van werken op de set verschafte Esther Rots zich in de montage de mogelijkheid om spectaculair uit te pakken. Tot blijdschap en vreugde van de jury heeft ze die met beide handen aangegrepen.

BESTE MANNELIJKE BIJROL

Micha Hulshof voor BRIDE FLIGHT

Micha Hulshof laat ons met subtiele blikken in zijn ziel kijken. Met een onnadrukkelijke speelstijl, weet hij een personage neer te zetten dat boeit en nieuwsgierig maakt. Een acteur die wij graag in een grote rol zouden zien.

Raymond Thiry voor OORLOGSWINTER

Met minieme middelen zet Raymond Thiry een man neer die jongleert met de liefde voor zijn gezin en zijn verplichtingen als burgermeester in oorlogstijd. Deze acteur is groots in klein acteren. Vol overtuiging zien wij verdriet, angst, woede en vaderliefde in zijn ogen.

Alex van Warmerdam voor DE LAATSTE DAGEN VAN EMMA BLANK

Door zijn perfect gedoseerde spel weet Alex van Warmerdam op simpele en doeltreffende wijze duidelijk te maken dat zijn personage een hond moet spelen. Een hilarische en absurde bijrol voor alle dierenvrienden en mensenhaters.

BESTE VROUWELIJKE BIJROL

Catherine ten Bruggencate voor HAPPY END

Met klein spel maakt deze actrice grote indruk. Zonder ijdel te zijn en zeer onnadrukkelijk is zij opvallend aanwezig als spil van het gezin, die uit alle macht probeert de familie bijeen te houden.

Lottie Hellingman voor DE STORM

Lottie Hellingman laat in DE STORM een geheel nieuwe kant van haar acteertalent zien. Op knappe wijze weet zij de rechtlijnigheid van haar aanvankelijk bekrompen en moraliserende personage te transformeren naar een vrouw met een hart, die de jury wist te verrassen en ontroeren.

Pleuni Touw voor BRIDE FLIGHT

Met minimale middelen suggereert Pleuni Touw een wezenlijke verdere ontwikkeling van haar jongere alter ego. Enkele decennia, die wij als kijker niet hebben meegemaakt, worden door haar subtiele en serene spel ingevuld en naadloos overbrugd.

BESTE ACTEUR

Gene Bervoets in DE LAATSTE DAGEN VAN EMMA BLANK

De timing die nodig is om in een absurd drama een slaaf van zijn vrouw te spelen, beheerst Gene Bervoets volkomen. Hij toont op perfecte wijze  een wijd palet van liefdeloze toewijding, stil verzet en moordlustige berusting.

Martijn Lakemeier in OORLOGSWINTER

Met gemak en talent heeft Martijn Lakemeier ons van begin tot eind in zijn greep. Zijn spel is zo levensecht dat we volledig met hem mee gaan. Als hij plezier heeft, maakt hij ons aan het lachen en in moeilijke situaties ontroert hij. Martijn is een ontdekking. Of hij door zal gaan als acteur weten we niet, deze rol is in ieder geval onvergetelijk.

Wim Opbrouck in KAN DOOR HUID HEEN

Op indrukwekkende wijze weet Wim Opbrouck een rijk personage neer te zetten dat direct het vertrouwen van de toeschouwer wint. Het bijzondere aan zijn spel is dat we door naar hem te kijken kunnen voelen wat zijn tegenspeelster doorstaat.

BESTE ACTRICE

Rifka Lodeizen in KAN DOOR HUID HEEN

Hoewel Rifka Lodeizen geen nieuwkomer is in de Nederlandse film hebben we haar niet vaak in een dragende rol gezien. In KAN DOOR HUID HEEN drijft vrijwel alles op haar spel en haar persoonlijkheid. Op intense wijze zien wij een vrouw alle grip op zichzelf verliezen.

Johanna ter Steege in LAST CONVERSATION

Vanaf het moment dat zij wordt gebeld door haar ex en vervolgens de hele film met hem blijft praten, blijven wij gefascineerd door de natuurlijke manier van acteren van Johanna ter Steege. De barsten in haar aanvankelijke afgemeten en zakelijke toon maken plaats voor een breed scala aan emoties dat ons dichter bij de ziel van het personage brengt.

Lotte Verbeek in NOTHING PERSONAL

Lotte Verbeek’s personage is sterk en toch heel kwetsbaar. Het lijkt of ze er niets voor hoeft te doen, maar schijn bedriegt. Juist door niet toe te geven aan grote emoties of te expliciet spel, wint haar personage aan geloofwaardigheid. Op even terloopse als briljante wijze zet zij de beste dronkenmanscène neer die we ooit zagen.

BESTE SCENARIO

Urszula Antoniak voor NOTHING PERSONAL

De ogenschijnlijke eenvoud van dit scenario is tegelijkertijd de grootste kwaliteit. De relatie tussen een jonge vrouw en een oudere man, beiden gevlucht in hun eenzaamheid, wordt uiterst subtiel, met liefde en humor beschreven, en wint hierdoor aan kracht, herkenbaarheid en schoonheid.

Mieke de Jong, Paul Jan Nelissen en Martin Koolhoven voor OORLOGSWINTER

Het scenario van OORLOGSWINTER is meer dan een degelijke adaptatie van het gelijknamige boek. De schrijvers hebben personages van vlees en bloed gecreëerd die zowel door hun heldhaftigheid als hun tekortkomingen geloofwaardig en herkenbaar blijven. De uitgekiende balans tussen spanning en drama is een andere grote kwaliteit van dit meeslepende en sterke scenario.

Alex van Warmerdam voor DE LAATSTE DAGEN VAN EMMA BLANK

Het is al vaker gezegd, maar ook deze keer weet van Warmerdam in zijn scenario van ‘EMMA BLANK’ een fantasierijke maar tegelijkertijd herkenbare wereld neer te zetten. Prachtige personages, die in hun bizarre gedrag geloofwaardig worden. Vlijmscherpe dialogen voorzien van de nodige poëzie en een altijd bijzonder verhaal complementeren het geheel.

BESTE REGIE

Urszula Antoniak voor NOTHING PERSONAL

Nederland is een groot filmauteur rijker. Met NOTHING PERSONAL maakt Urszula Antoniak cinema van een zeer hoog niveau. Verhaal, beeld en geluid zijn onder haar leiding in perfecte balans en weten de toeschouwer van begin tot het eind te raken. Het Dutch Angle-programma van het Nederlands Film Festival zal in de toekomst niet compleet zijn zonder deze regisseur.

Martin Koolhoven voor OORLOGSWINTER

Martin Koolhoven is een bijzonder veelzijdig regisseur die met ieder genre uit de voeten lijkt te kunnen. Zijn bijzondere regiekwaliteiten zijn in OORLOGSWINTER van begin tot eind voelbaar. Onder zijn aanvoering leveren cast en crew sterke prestaties. Deze regisseur weet op meesterlijke wijze spanning en avontuur, ontroering en humor te doseren, wat OORLOGSWINTER tot een ideale publieksfilm maakt.

Esther Rots voor KAN DOOR HUID HEEN

In haar veelvuldig bekroonde korte films vielen de uitzonderlijke cinematografische kwaliteiten van Rots al op. In haar eerste lange speelfilm weet zij haar geheel eigen stijl te continueren. Dit maakt van KAN DOOR HUID HEEN een urgente en bijzondere film die lange tijd onder de huid van de toeschouwer blijft zitten.

BESTE LANGE SPEELFILM

NOTHING PERSONAL van Reinier Seelen, Edwin van Meurs voor Rinkel Film & TV

NOTHING PERSONAL is een bijzondere film over eenzaamheid, intimiteit en liefde. Toch doet de  film zijn titel geen eer aan. Het uitgebalanceerde samenspel van de krachtige regie, het sterke acteren, de prachtige cameravoering en sterke montage maken dat de toeschouwer juist wel persoonlijk geraakt wordt en de intieme wereld van de hoofdpersonages wordt ingezogen.

KAN DOOR HUID HEEN van Trent voor N.F.I Producties en Esther & Hugo Rots voor Rots Filmwerk

KAN DOOR HUID HEEN is een artistiek hoogstandje. Op onconventionele wijze wordt de toeschouwer deelgenoot gemaakt van de traumatische gebeurtenissen van de hoofdpersoon en het daaropvolgende verwerkingsproces. Het is vooral de bijzondere vorm van de film die opvalt. Cast en crew zijn bijzonder goed op elkaar ingespeeld en maken van KAN DOOR HUID HEEN een onvergetelijke cinematografische ervaring.

OORLOGSWINTER van Els Vandevorst voor Isabella Films en San Fu Maltha voor Fu Works

Deze verfilming van de gelijknamige populaire jeugdroman klopt van begin tot eind. De kijker wordt meegenomen in een spannend verhaal over oorlog, vriendschap, heldendom en verraad en wordt geen moment teleurgesteld. De hoge production value van de film, de trefzekere regie en de bijzondere acteerprestaties maken OORLOGSWINTER terecht tot de lieveling van pers en publiek van het afgelopen jaar.

Reacties zijn gesloten.