Vanavond is het zover: de Gouden Kalveren worden uitgereikt. De geruchtenmachine draait op volle toeren. Wint één van de arthouse films, Nothing Personal of Kan door huid heen, of gaat de publieksfilm Oorlogswinter er met de prijzen vandoor? “De jury is een arthouse-jury”, is een van de geruchten die door het festivalpaviljoen gonst. Vanavond zullen we het zien. Nu de voorspellingen van drie van de redactieleden.

Beste lange documentaire
Frank van der Laan: Episode 3: Enjoy Poverty had genomineerd moeten worden, voor het provocerende, doeltreffende experiment dat deze film is. Carmen meets Borat van Mercedes Stalenhoef is mijn favoriet van deze drie. Met veel vreugde en groot verdriet bevat deze film veel drama. Misschien ontstaan bij toeval, maar uitstekend geïmproviseerd en gemonteerd door de regisseur.

Beste sound design
Fabian Melchers: Dan Geesing voor Kan door huid heen. Continu beklemmend en zeer effectief.
Tanja Vlieger: Zonder twijfel Dan Geesing voor Kan door huid heen. Nergens verbloemend, maar heel indringend in combinatie met het camerawerk.

Beste muziek
Fabian Melchers: Fons Merkies voor Happy End. Een pakkende soundtrack, die op de juiste momenten voor oprechte melancholie zorgt.

Beste production design
Fabian Melchers: Floris Vos voor Oorlogswinter. De volledig besneeuwde landschappen zijn simpelweg beeldschoon.
Tanja Vlieger: Production design krijgt meestal de meeste waardering wanneer het historische films betreft. Ik vind in dit geval dat Geert Paredis voor De laatste dagen van Emma Blank een Kalf verdient, want zijn stijl kenmerkt zich niet door opvallend gekozen items, maar toch straalt de setting onbewust een surrealistische sfeer uit. Heel knap gedaan.

Beste korte film
Tanja Vlieger: Ik denk dat Sunset on a Rooftop een goede kans maakt. De film veroorzaakt een beklemmend gevoel, door de continue dreiging van het vallen van de NAVO-bommen. Toch is de situatie niet uitzichtloos, en dat is mooi in beeld gebracht.

Beste televisiedrama
Tanja Vlieger: Wat een compliment voor het One Night Stand-project dat uitsluitend One Night Stands in deze categorie genomineerd zijn! Maite was hier gaat volgens mij winnen. Behalve de prachtige setting in een ziekenhuis, komt hier ook het 40 minuten tijdslot het best tot zijn recht. Waar andere drama’s in een situatieschets blijven hangen, is dit een afgerond verhaal en wordt het nergens te snel of te langzaam in beeld gebracht.

Beste camera
Fabian Melchers: Lennert Hillege voor Kan door huid heen. Niet alleen vaak heel erg mooi om naar te kijken, maar doet tevens de kijker op knappe wijze volledig inleven met het hoofdpersonage, en houdt daarmee een sterke spanning.
Tanja Vlieger: Kan door huid heen. Aantrekkelijk spel van focus pulling. Leidt nergens af, maar versterkt het innerlijk conflict van de hoofdpersoon.
Frank van der Laan: Lennert Hillege voor Kan door huid heen. Het treffende close-up camerawerk zorgt er in samenspel met Rifka Lodeizen voor dat deze film werkt, dat de wisselende stemmingen van het hoofdpersonage steeds weer overslaan op het publiek.

Beste montage
Fabian Melchers: Waarom is Marc Bechtold voor Het leven uit een dag niet genomineerd? Met afstand de beste montage van het jaar. Uit protest noem ik geen andere favoriet.
Tanja Vlieger: Kan door huid heen. Anders dan het geijkte pad, zoals wel meer in deze film. Een onmisbaar element in de som der delen die deze film zo goed maakt.

Beste mannelijke bijrol
Fabian Melchers: Alex van Warmerdam in De laatste dagen van Emma Blank. Ik kon het niet laten. Raymond Thiry zou de logische keuze zijn, maar de rol van Van Warmerdam is zo gortdroog en aanstekelijk gebracht dat ik stiekem vind dat hij het Gouden Kalf wel mag krijgen.

Beste vrouwelijke bijrol
Fabian Melchers: Catherine ten Bruggencate in Happy End. De hele cast van deze film had wel genomineerd mogen worden. Ten Bruggencate werd al genomineerd voor dezelfde rol in Qui Vive. Nu mag ze hem wel winnen.

Beste acteur
Fabian Melchers: Martijn Lakemeier in Oorlogswinter. Een mooi debuut met subtiele mimiek van deze jonge acteur. Wel moet gezegd worden dat hij het geluk heeft dat de competitie dit jaar niet zo sterk is. Ieder voorgaand jaar zou hij het niet zijn geworden. Desalniettemin een lovenswaardige rol.
Tanja Vlieger: Gene Bervoets in De laatste dagen van Emma Blank. Met zijn trouwe hondenogen windt hij het hele huishouden om zijn vinger. Waarom speelde hij de hond niet eigenlijk?
Frank van der Laan: Martijn Lakemeier in Oorlogswinter. Hij verbaast me. Met vooral blikken en houdingen geeft hij diepgang aan zijn personage en slaat hij zich door de meest emotionele scènes heen. In sommige dramatische scènes zet de filmmuziek in Oorlogswinter te hard aan. Het ingetogen spel van Lakemeier zorgt ervoor dat de film op die momenten niet vervelend sentimenteel wordt.

Beste actrice
Fabian Melchers: Lotte Verbeek in Nothing Personal. Wat een sterke competitie was het dit jaar bij de vrouwen. Zo sterk dat bijvoorbeeld de prachtige rol van Sylvia Hoeks in De storm niet meer genomineerd kon worden. Lotte Verbeek mag het Gouden Kalf krijgen, een ongelooflijk sterke en complexe rol. Ze zet een vrouw neer die zich koel en afstandelijk gedraagt, maar van binnen zwaar beschadigd is. Zonder dat de kijker ook maar iets over haar te weten komt, en met minimale dialogen.
Tanja Vlieger: Ik denk dat Johanna ter Steege wint voor haar rol in Last Conversation als waardering voor de unieke prestatie die ze heeft geleverd. Maar Rifka Lodeizen verdient hem in mijn ogen ook. Omdat ze haar personage zo menselijk neerzet, zonder geforceerd empathie af te dwingen.
Frank van der Laan: Rifka Lodeizen in Kan door huid heen. Ze draagt deze prachtige film. Wat moet ik hierover zeggen? Op haar kalf is niets af te dingen.

Beste scenario
Fabian Melchers: Alex van Warmerdam voor De laatste dagen van Emma Blank. Vooral de eerste helft van de film zit vol met scherpe en manipulatieve dialogen, die onderhuidse spanning laten merken en tegelijkertijd heel erg komisch zijn. Het doet op veel punten lijken op Abel, Van Warmerdams beste film.
Frank van der Laan: Alex van Warmerdam voor De laatste dagen van Emma Blank. Omdat alles in de verknipte wereld van Van Warmerdam zo origineel is.

Beste regie
Fabian Melchers: Esther Rots voor Kan door huid heen. Rots weet gedurende de hele film de kijker te laten voelen wat het hoofdpersonage voelt. Langzaam schroeft ze de spanning en de paranoia op. Er wordt dicht op de huid gefilmd, waardoor de kijker zich wel moet inleven.
Tanja Vlieger: Als Esther Rots met Kan door huid heen niet het Kalf voor Beste montage krijgt, dan krijgt ze deze. Hopelijk krijgt ze ze allebei.
Frank van der Laan: Martin Koolhoven voor Oorlogswinter, omdat hij Martijn Lakemeier zo sterk laat acteren. En omdat Oorlogswinter de beste grote productie van de laatste jaren is.

Beste lange speelfilm
Fabian Melchers: Kan door huid heen, Trent, Hugo Rots, Esther Rots, (Rots Filmwerk, NFI Producties). Het is gewoon een prachtige film, met een ijzersterke rol van Rifka Lodeizen, lyrisch en intens camerawerk, en een onthutsend verhaal over een vrouw die de controle over zichzelf verliest. De beste Nederlandse film van de afgelopen jaren
Tanja Vlieger: Hoewel ik Kan door huid heen met stip de beste film vindt, denk ik dat Oorlogswinter dit Kalf wint. Bij eerstgenoemde film zijn alle afzonderlijke elementen de hemel in te prijzen, terwijl bij Oorlogswinter het totaalplaatje het werk doet.
Frank van der Laan: Kan door huid heen en Oorlogswinter vind ik beide zeer sterk. Ik heb geen voorkeur. Nothing Personal blijft iets achter, het script heeft net te weinig om het lijf.