web analytics

De canon van de Nederlandse Film #1: Turks Fruit – 1973

Reacties zijn gesloten

Op 11 september presenteerde het Nederlands Film Festival de canon van de Nederlandse Film. Deze lijst van zestien Nederlandse films werd samengesteld door een commissie onder leiding van Jeltje van Nieuwenhoven. De canon bestaat uit belangrijke, gezichtsbepalende films die de veelzijdigheid van de Nederlandse filmgeschiedenis weerspiegelen. Het betreft dus geen lijst met de beste films uit onze vaderlandse filmgeschiedenis. Op het Nederlands Film Festival worden alle zestien films vertoond. Zo ook Turks Fruit (1973) van regisseur Paul Verhoeven, waarover u in dit artikel meer achtergrondinformatie kunt vinden.

Serpentina’s Petticoat
Eind jaren zestig stond de toen nog jonge Paul Verhoeven aan het begin van zijn carrière. Met een bravoure en lef die hij sindsdien nooit meer verloren heeft, benaderde hij in die periode schrijver Jan Wolkers. Verhoeven zag in ‘Serpentina’s Petticoat’ meer dan voldoende elementen om een mooie film af te leveren. Wolkers stemde echter niet in met het scenario van de regisseur en zo belandde dit filmplan op de plank.

Turks Fruit?
Begin jaren zeventig probeerde Verhoeven het, na een tip van producent Gijs Versluys, opnieuw, maar nu met als doel de verfilming van ‘Turks Fruit’. Met de hete adem van het productiefonds in de nek, moest binnen drie dagen een scenario worden geschreven. Wolkers zelf zou hiervoor tekenen. Een onhaalbare opdracht, zo bleek. Voorlopig werden de plannen weer van tafel geveegd. Maar uit het hoofd van de regisseur verdween het plan nooit.

Turks Fruit!
Ondertussen ging Verhoeven, onder hoede van producent Rob Houwer, aan de slag met de zedenkomedie Wat Zien ik!?. De film werd een groot succes en samen met scenarioschrijver Gerard Soeteman bekeken Houwer en Verhoeven opties voor nieuwe films. ‘Turks Fruit’ kwam opnieuw ter sprake. Verhoeven en Soeteman pleitten bij Houwer voor een verfilming. Deze zag er in eerste instantie niks in, pas toen de schrijver instemde en Soeteman zichzelf in staat achtte een scenario te fabriceren, durfde Houwer het aan. De productie van, achteraf gezien, Nederlands meest succesvolle film van de twintigste eeuw stond zo op het punt van beginnen.

Jong talent
Voor de hoofdrollen dacht men in eerste instantie aan Willeke van Ammelrooy en Hugo Metsers, die  al in enkele films hadden gespeeld en ruime ervaring hadden. Ook Wolkers zag in Van Ammelrooy een ideale Olga. De onderhandelingen met Van Ammelrooy verliepen echter moeizaam. Niet alleen omdat Houwer zoals gebruikelijk niet al te veel wilde betalen (Van Ammelrooy wilde 50.000 gulden, voor Houwer was 19.000 gulden het maximum), maar ook omdat de actrice moeite had met het feit dat ze zich kaal moest laten scheren voor de ziekenhuisscènes en zodoende lange tijd geen andere rollen kon aannemen. Uiteindelijk ontdekte Hans Kemna Monique van de Ven, die samen met Rutger Hauer een perfect koppel bleek te vormen. Metsers en Van Ammelrooy zagen de rollen aan hun neus voorbij gaan, maar waren in datzelfde jaar wel samen te zien in Pim de la Parra’s Frank & Eva.

Mijlpaal
Turks Fruit werd destijds met gemengde gevoelens ontvangen bij door pers. Door de vele seks en erotiek werd de film destijds verguisd, maar jaren later werd het geheel enorm opgewaardeerd en zag men de volle reikwijdte van de film. Na ruim dertig jaar heeft Turks Fruit nog niks van zijn charmes verloren en staat als een absolute mijlpaal in de Nederlandse filmgeschiedenis. De film werd een ongekend bioscoopsucces, ruim 3,3 miljoen mensen kochten destijds een kaartje. In 1999 werd de film door het publiek uitgeroepen tot beste Nederlandse film van de eeuw. Rutger Hauer en Monique van de Ven speelden zichzelf in de kijker en de ontmoeting tussen Monique van de Ven en cameraman Jan de Bont leidde tot een (kortstondig) huwelijk.

Intens
Turks Fruit
 is met recht een mijlpaal in de Nederlandse filmgeschiedenis. Niet alleen door de enorme bezoekersaantallen, de ontdekking van Monique van de Ven en Rutger Hauer, de vele memorabele scènes en het succes dat de film in het buitenland had, maar ook doordat de film op technisch gebied van enorm hoog niveau is. Het dynamische en zacht strelende camerawerk van De Bont, de gedetailleerde en grootse regie van Paul Verhoeven en de onvergetelijke muziek van Rogier van Otterloo – Turks Fruit is een prachtige en intense film, die niet vaak genoeg vertoond en gezien kan worden.

Reacties zijn gesloten.