web analytics

De drie … politieke series

Reacties zijn gesloten

Sla de krant open, zet de televisie of radio aan of surf even op internet en de namen Rutte, Wilders en Samsom vliegen je om de oren. Het jeugdjournaal baart opzien door de aanblik van mannen in stijve pakken die ballonnen staan op te blazen en het straatbeeld wordt ontsierd door schreeuwende posters. Kortom: Nederland mag weer stemmen. NeerlandsFilmdoek selecteerde drie politiek getinte series die om verscheidene redenen het aanzien waard zijn.

Politiek op televisie
In tegenstelling tot de speelfilm, waarin politiek slechts sporadisch een rol vervult, zijn er op tv meer politieke producties terug te vinden. Zo maakte Theo van Gogh onder meer de televisiefilms In het belang van de Staat en De Nacht van Aalbers en de serie Medea. Dana Nechushtan regisseerde de politieke thriller De Belager. Frans Weisz maakte in 1998 de meeslepende dramaserie Het Jaar van de Opvolging, dat zich afspeelt in 2010. In 2002 maakte Norbert ter Hall de driedelige en fictieve miniserie Mevrouw de Minister. Recentelijk werden er onder meer nog de miniserie Den Uyl en de Affaire Lockheed en de politieke komedie Sorry Minister gerealiseerd.

De drie … politieke series

–          Den Uyl en de Affaire Lockheed (Hans Hylkema, 2010)
Regisseur Hans Hylkema heeft een traditie op het gebied van politieke in film en televisie. Zo maakte hij sinds de jaren tachtig onder meer De Mannetjesmaker (1983), Julia’s Geheim (1987) en De Papegaai (1989). In Den Uyl en de Affaire Lockheed boort Hylkema een controversieel onderwerp uit de vaderlandse (politieke) historie aan: in 1976 werd bekend dat Prins Bernhard smartengeld had aangenomen van vliegtuigmaatschappij Lockheed. De ophef in het land was zo hevig, dat de monarchie aan het wankelen werd gebracht. Den Uyl en de Affaire Lockheed is naast een fijne tijdsschets ook een boeiende weergave van het machtsspelletje en de groeiende verwantschap tussen Den Uyl en Juliana – een verwantschap die, zo laat maker Hans Hylkema subtiel doorschemeren, onze monarchie uiteindelijk van de ondergang heeft gered.

–          Mevrouw de Minister (Norbert ter Hall, 2002)
Mevrouw de Minister vertelt het fictieve verhaal van gemeente-raadslid Dirkje Holman, die benoemd wordt tot minister van sociale zaken en werkgelegenheid. In tegenstelling tot haar collega’s, wil Dirkje de boel ‘anders’ aanpakken. Ze is vernieuwend en eigenzinnig. Scenariotechnisch niet briljant, maar voorzien van dynamisch camerawerk, meeslepende muziek, en interessante trucjes op het gebied van kadrering en cameravoering waardoor de serie – geheel gedraaid in zwart-wit – van de nodige grootsheid en allure wordt voorzien.

–          Het Jaar van de Opvolging (Frans Weisz, 1998)
Toen hij er in de jaren tachtig van de vorige eeuw naar werd gevraagd, bleek dat regisseur Frans Weisz niet zo’n hoge pet op had van het medium televisie. Nu, ruim twintig jaar later, zal dat ongetwijfeld anders zijn. Met series als Bij Nader Inzien (1991), Op Afbetaling (1992) en Het Jaar van de Opvolging (1998) maakte hij drie van zijn beste werken. In de vierdelige dramaserie Het Jaar van de Opvolging schetst Weisz een futuristisch beeld van politiek Nederland (anno 2010) en toont hij de opkomst en ondergang van een jong politicus. Zoals het Weisz betaamt zit de serie vol interessante thema’s en is het spel – dit keer van onder andere Rik Launspach, Coen Flink en Pierre Bokma – van hoog niveau. Misschien wel Nederlands’ meest fascinerende politiek getinte serie.