web analytics

Recensie: Het Bombardement

Reacties zijn gesloten

HetBombardement
Veel Nederlanders zullen zich even achter de oren hebben gekrabd toen bekend werd wie de hoofdrol kreeg in een van de duurste Nederlandse producties van 2012. Met Jan Smit wisten de makers wel al ruim van tevoren de aandacht op zich te vestigen, maar of dat de kwaliteit van Het Bombardement ten goede zou komen was nog maar de vraag. Wat blijkt? Smits acteerwerk is het minste probleem van dit oorlogsdrama.

Zwaargewicht
Hoewel de Volendamse zanger er niet het juiste postuur voor heeft, komt hij aardig weg met zijn rol als zwaargewicht bokser in het Rotterdam van 1940. Een grootste acteercarrière is niet voor hem weggelegd, maar Smit zorgt nergens in Het Bombardement voor problemen. Dat zal ook komen doordat de rest van de film zo weinig overtuigt dat de kijker zich om de hoofdrolspeler geen zorgen meer hoeft te maken.

Camera
Het eerste dat opvalt aan deze oorlogsfilm is de cameravoering. Regisseur Ate de Jong lijkt te hebben willen afwisselen met apparatuur, want de beeldkwaliteit springt heen en weer tussen bioscoop- en televisiekwaliteit. Die laatste voert de boventoon. Het grootste gedeelte van de film heeft een digitaal uiterlijk, met felle lichten en harde contrasten. En dat doet – ondanks een overtuigende aankleding – direct afbreuk aan de illusie dat we zeventig jaar terug in de tijd kijken.

Montage
Ook de montage werkt de film tegen. Veel te snel zijn de spannend bedoelde momenten voorbij. Het lijkt soms zelfs alsof er shots ontbreken. De spanning wordt niet opgevoerd, maar is er opeens in een flits om vervolgens weer even snel te verdampen. Om die korte momenten toch intens te krijgen, wordt de bombastische soundtrack nog wat bombastischer, en vooral harder. Dat werkt niet.

Scenario
Maar wat Het Bombardement echt de das om doet, is het scenario. Ten eerste regent het clichés in dit verhaal over een onmogelijke liefde ten tijde van een historische ramp. En op scène-niveau is dit drama zo ongeloofwaardig dat het regelmatig zelfs onbedoeld lachwekkend wordt. Funest voor een film die een van de grootste tragedies uit de Nederlandse geschiedenis moet weergeven.

Het enige dat bij vlagen weet te overtuigen zijn de beelden van het bombardement zelf, te zien in de laatste twintig minuten. Maar tegen die tijd is het echt te laat om nog enige emotie of spanning te kunnen voelen. Ook al is er zichtbaar moeite in gestoken; het staat als een vlag op een modderschuit.

Waardering: * 1/2

Het Bombardement (2012)
Regie: Ate de Jong
Scenario: Ate de Jong en Paul Ruven
Producent: René Huybrechtse, San Fu Maltha en Paul Ruven
Camera: Gábor Szabó
Montage: Herman P. Koerts
Met: Jan Smit, Roos van Erkel, Mike Weerts, Pieter van der Sman, Gerard Cox, Monic Hendrickx, e.v.a.
Taal: Nederlands, Duits
Speelduur: 104 minuten / kleur en zwart-wit
Te zien vanaf: 20 december 2012

7 gedachten over “Recensie: Het Bombardement

  1. maak zelf anders even een film, in plaats van die van iemand anders af te kraken.

  2. En gelijk wordt de gelegenheid weer aangegrepen om eens even lekker een Nederlandse film de grond in te schrijven. Wat hangt er toch altijd een vieze, ranzige, zure pislucht aan dit soort recensies….

    1. Helemaal mee eens. Onredelijke recensie. Een goede film en ik(Geen fan van Jan) heb geen enkel moment mij gestoord aan zijn acteer prestaties. Daarbij wilde ik nog even zeggen, dat hij zogenaamd niet ‘het lichaam’ zou hebben van een ‘bokser’. Maar het natuurlijke en gezonde lichaam van Jan was juist heel realistisch en natuurgetrouw. Het zou pas raar zijn als een gewone volks jongen, helemaal een strakgetrokken, gladde en afgelikte spierbundel was.

  3. ik ben net naar de bioscoop geweest, en vond het toch best een vermakelijke film hoor ! al die negatieve recensies, ga ook eens kijken wat er goed aan is. ik was verbaasd over het acteerwerk van jan, maar zonder dat die al vertoond was werd dat al afgezeken… daarnaast werden van die pratende troela’s met een iq van 60 ofzo in de bioscoop wel stil, ik hoorde zelfs wat mensen snikken op het einde, dus voor dat soort mensen -dat meer dan de helft van de beroepsbevolking- werkt zo’n romantisch drama wel degelijk….

  4. Wie naar deze film gaat met het idee een historische film te gaan beleven over het bombardement van Rotterdam komt bedrogen uit. Dat historische besef heeft hij niet. Wie naar deze film gaat om vermaakt te worden met een romantisch verhaal, zal niet teleurgesteld worden. Want dat is deze film. Een romantisch verhaal tegen een dramatische achtergrond. Gewoon niets meer en niets minder dan een romatisch verhaal tegen de achtergrond van een bombardement dat het hart uit een stad heeft gerukt. En op die grond gekeken heb ik me niet verveeld. En op het eind concluderend wat deze film was, vond ik het (met respect gesproken ) meer de alure hebben van een vrouwen film. Lekker romantisch zwijmelen, waarbij één van onze geliefde volkszangers een hoofdrol speelt. En (ondanks dat ik niet zo’n liefhebber van z’n muziek ben ) vond ik dat hij met verve deed. Gewoon lekkere film voor een romantisch avondje met je geliefde. (Vergeet de zakdoekjes niet, want die heb je soms nodig…….)

Reacties zijn gesloten.