Sinds 2006 is schrijfster Carry Slee ook ‘hot’ in de filmwereld. Niet minder dan zes films naar boeken van de voornamelijk kinder- en jeugdboekenschrijfster verschenen sindsdien in de bioscopen. De zevende, Pijnstillers, verschijnt binnenkort in de zalen. Neerlands Filmdoek selecteert de drie beste Carry slee verfilmingen tot dusver.
– Radeloos (2008, Dave Schram)
De derde Carry Slee-verfilming Radeloos is, na Afblijven (2006) en Timboektoe (2007), een frisse jeugdfilm die de ernstige problemen waar de hoofdpersonages mee kampen – de dood van een naaste en anorexia – volwassen en vrijblijvend behandelt, de kijker meer dan eens het zo belangrijke en gekoesterde feel-good gevoel bezorgt en elke verhaallijn doeltreffend en innemend afrondt. Met Radeloos lieten de makers zien zichtbaar een stijgende lijn te pakken te hebben en films te maken die doordrenkt zijn met een hart, ziel en plezier. En daar begint toch alles mee. (GF)
– Lover of Loser (2009, Dave Schram)
Lover of Loser is de eerste Carry Slee-verfilming die naast een dramatisch verhaal ook een overtuigende film over kalverliefde is geworden. De twee hoofdpersonages praten met vrienden over hun verliefdheid, maar durven het niet aan elkaar kwijt. Zo zien we verschillende keren Mees (Martijn Lakemeier) fantaseren over hoe hij Eva (Gaite Jansen) het beste kan benaderen. Het zijn oprechte en aanstekelijke scènes die de film tot meer dan alleen een rampscenario maken; de kijker kan meeleven met de personages. Ook de acteurs helpen hier goed aan mee. Want net als Radeloos is Lover of loser gezegend met een uitstekende cast. (FM)
– Spijt! (2013, Dave Schram)
Al vanaf zijn eerste Carry Slee-verfilming laat Dave Schram zien dat hij nauw betrokken is bij de jeugd van tegenwoordig. Dat leverde aardige films op, maar gechargeerd kwamen ze soms wel over. In Spijt! is dat anders. Alles draait hier om één situatie, waarbij ieder personage wel op de een of andere manier betrokken is. Doordat de film meer kiest voor één duidelijke richting, is er meer ruimte is om het drama van verschillende kanten te laten zien. Het is genuanceerder, en daardoor ook begrijpelijker. De zesde Slee-film is de beste uit de reeks geworden. Hij is harder en somberder, maar ook herkenbaarder en daardoor aangrijpender. Meer nog dan de vorige verfilmingen zal Spijt! jongeren wel aan het praten krijgen. (FM)