“Ik ga toch niet zomaar dood? Daar moet je eerst heel oud voor worden.”
(Kamerling in De kleine blonde Dood)

Gevierd om zijn rol in De kleine blonde Dood, weggehoond na zijn mislukte poging voet aan de grond te krijgen in Hollywood. Antonie Kamerling had een ongekende ambitie, speelde immer vol overgave, dacht groots en wilde de wereld veroveren. Maar de wereld veroverde hem. Precies een jaar pleegde de slechts 44-jarige acteur zelfmoord. NeerlandsFilmdoek presenteert ‘5x Antonie’, als eerbetoon aan de te vroeg van ons weggevallen acteur.

De kleine blonde Dood (1993)
Kamerlings eerste filmrol, nadat hij drie jaar eerder debuteerde in de soapserie Goede Tijden, Slechte Tijden. De kleine blonde Dood, naar het gelijknamige boek van Boudewijn Büch, werd een groot succes, mede door de populariteit en het vertederende spel van Kamerling met de jonge (eveneens) debutant Olivier Tuinier. Tegen alle verwachtingen in, want dat soapacteurs iets in de filmwereld te zoeken hadden, vond toen niemand. Producent Rob Houwer koos Kamerling vanwege zijn charisma, dat hem deed denken aan dat van Rutger Hauer: “Hij heeft hetzelfde dat James Dean van de ene op de andere dag een ster maakte. Iets macho-achtigs, rebels maar ook gevoelig.”

De kleine blonde Dood betekende een krachtig, ruw en ontroerend filmdebuut van Kamerling. Tevens betekende het zijn eerste samenwerking met regisseur Jean van de Velde, met wie hij later nog All Stars en de gelijknamige serie zou maken. Van de Velde over Kamerling: “’Antonie had toen al een enorme uitstraling: hij was in alles de ideale filmacteur. Het publiek kon zich moeiteloos in hem verplaatsen. Hij was een held: daarom heb ik hem in All Stars ook de naam Hero gegeven. Dat was hij, zowel in zijn werk als in zijn privéleven.” Een jaar na De kleine blonde Dood speelde de acteur al een hoofdrol in een Engelstalige film; de erotische thriller Suite 16, waarin hij te zien was naast Pete Postlethwaite.

All Stars (1997 & 1999-2001)

Jean van de Velde vroeg Kamerling in 1997 opnieuw samen te werken aan een film: All Stars, over een vriendengroep die al sinds de jonge jeugd met elkaar voetbalt, maar zelden tot nooit weet te winnen. Tussen alle wat ruwe bolsters speelt Kamerling het meer gevoelige personage Hero, iemand met een klein hartje. In de serie werd dit zelfs nog wat verder doorgetrokken in allerlei zweverige toestanden. “Waar ben je nu mee bezig man!?” ‘Ja, ja … Yin en Yang hè, het Yin grijpt in het Yang en vormt samen één geheel. Ik heb de hoeken ook rond gemaakt. Hoeken voelen niet veilig. Het veld is nu veel meer een ronde, warme baarmoeder.’ Naast zijn rol in De kleine blonde Dood behoort zijn vertolking van Hero ongetwijfeld tot zijn besten. Een jaar na de film speelde Kamerling de hoofdrol in Het 14^e Kippetje. De verwachtingen waren hooggespannen, maar het zwakke scenario deed de prent de das om.

Aan All Stars dankte Kamerling overigens zijn eerste en enige nummer 1 hit, ‘Toen ik jou zag’, welke onder zijn filmnaam ‘Hero’ op de markt werd gebracht. Later volgde nog ‘Mis je zo’, maar deze had aanzienlijk minder succes. Komend jaar zouden de opnamen beginnen van Old Stars, het vervolg op All Stars.

Ik ook van Jou (2001)

Het had dé filmhit van 2001 moeten worden, maar werd een redelijk grote teleurstelling. Ook voor Kamerling zelf, die veel kritiek te verduren kreeg. Onder regie van Ruud van Hemert, met wie hij later ook nog Feestje! zou maken, speelde Kamerling zijn personage op een te zachtaardige wijze, welke niet aansloot bij het boek van Giphart, en zo verzoop in de film. Desalniettemin laat de acteur in enkele scènes zien sterk klein te kunnen spelen en is zijn optreden zoals altijd sympathiek en vol plezier en enthousiasme.

Er was nogal wat ophef over de hardhandige manier waarop Van Hemert zijn acteurs aanpakte, iets waar hij al sinds zijn debuut Schatjes! om bekend stond. Kamerling later hierover: “Ruud heeft soms de neiging om mensen op hun ziel te trappen, ook als daar geen aanleiding toe is, en dat kan vreselijk pijn doen. Als het niet goed gaat tijdens de opnemen van een scène, kan hij heel erg boos en verdrietig worden en dat op zijn omgeving afreageren. Voor mij heeft het tot de allerlaatste werkdag geduurd voordat ik een manier vond om daar mee om te gaan.”

In datzelfde jaar speelde Kamerling eveneens de hoofdrol in de telefilm Saint Amour, over een pater die twijfelt aan zijn celibatair bestaan. Het contrast met Ik ook van Jou was volgens de critici groot. Zijn karakterrol in Saint Amour werd vrijwel unaniem geprezen.

Feestje! (2004)

Ondanks de hardhandige aanpak van Van Hemert twijfelde Kamerling er geen moment aan weer in zee te gaan met de regisseur toen die hem vroeg voor een hoofdrol in diens komedie Feestje!, over twee onafscheidelijke vrienden die continu achter de vrouwen aanzitten. De film werd rampzalig ontvangen, flopte genadeloos en ondanks enkele sympathieke commentaren, zwol de kritiek op Kamerling aan; alsof hij zijn soapverleden nooit achter zich had kunnen laten en het echte acteren maar moest vergeten. Hoewel de film wederom van bedenkelijk niveau was, onttrok de inmiddels 38-jarige acteur zich aan de malaise door er zich vol goede moed doorheen te slaan. Maar veel redden kon hij ook niet.

HannaHannah (2007)

Tijdens pogingen voet aan de grond te krijgen in Hollywood speelde Kamerling enkele rollen in buitenlandse films, waaronder Mindhunters, Exorcist: the Beginning en Five Fingers. In HannaHannah speelde hij zijn laatste hoofdrol in een film. Met zijn overtuigende en komische spel in deze telefilm won Kamerling weer meer respect bij de buitenwacht, die zijn pogingen om in Hollywood aan de bak te komen met enig amusement hadden aanschouwd. In 2008 speelde de acteur nog een rol in de serie Voetbalvrouwen.

Ondanks zijn nimmer aflatende filmambities was Kamerling de laatste jaren voornamelijk in het theater te zien, in veelgeprezen musicals als Turks Fruit en Sunset Boulevard, waarin hij naast Simone Kleinsma te zien was. De rol in Turks Fruit zou Kamerling later omschrijven als “een droomrol.”