Skin is de eerste in een nieuwe reeks van zes telefilms. Op donderdag 8 mei wordt de film om 20.30 uur uitgezonden op Nederland 3. Skin speelt zich af in 1979 in een arbeiderswijk en vertelt hoe de zoon van een, door de oorlog getraumatiseerde, joodse vader zich ontwikkelt van een opstandige puber tot een vermeende neonazi. Lees hier meer over de motieven van de makers en het verhaal.
Synopsis
Nederland, 1979. De zeventienjarige Frankie E. woont in een arbeiderswijk, temidden van havenbedrijven. Hij is een gevoelige en vrij wilde jongen. Hij lijdt onder de zwaarmoedigheid van zijn joodse vader Simon die een concentratiekamp tijdens de Tweede Wereldoorlog overleefde en daardoor getraumatiseerd is. De spanning tussen Frankie en zijn vader is groot. Zijn moeder Anna weet het gezin bijeen te houden, geholpen door haar broer Henk, een taxichauffeur, totdat blijkt dat zij ernstig ziek is en wordt opgenomen in het ziekenhuis. Door haar afwezigheid komt de toch al gespannen verhouding tussen vader en zoon op scherp te staan. Anna sterft en Frankie raakt zichzelf meer en meer kwijt. Hij zoekt afleiding bij Robbert en diens groep skinheads met Nazi-sympathieën. Hierdoor verliest hij zijn beste (Surinaamse) vriend Jeffrey. De skins nemen Frankie op in hun groep. Al snel gaat het van kwaad tot erger.
Nico B.
De film is losjes geïnspireerd op de zaak rondom de vermoorde Kewin Duinmeijer begin jaren tachtig. Smitsman: “Voor Skin heb ik me samen met mijn co-scenarioschrijvers Philip Delmaar en Germen Boelens laten inspireren door de figuur van Nico B., de moordenaar van Kerwin Duinmeijer begin jaren tachtig. Na die moord werd Duinmeijer het icoon van antiracisme en is Nico B. altijd de stekende skinhead gebleven.” Toch gelooft de regisseur niet dat de moord voortkwam uit racisme, maar dat het eerder een daad was van een volstrekt verwarde jongen die de weg kwijt is in het leven. Deze visie heeft hij over proberen te brengen op het personage van Frankie.
De film is dan ook niet een verfilming van het leven van Nico B., de moordenaar van Kerwin. De daad vormt enkel het uitgangspunt voor Skin, het langspeelfilmdebuut van regisseur Hanro Smitsman. “Het idee voor de film kwam nadat ik een krantenartikel over hem had gelezen. Daarin stond ook dat hij een Joodse vader had.” Waarom was hij dan toch zo‟n „gewelddadige skinhead‟ geworden? En hoe kwam het dat meerdere gewelddadige, rechtse jongeren eenzelfde achtergrond bleken te hebben? Het heeft, volgens Smitsman, alles met „pijn‟ te maken. Zo is zijn Frankie een jongen die dolgraag de erkenning van zijn Joodse vader wil. De laatste heeft zich echter opgesloten in zijn verdriet. Hij heeft Auschwitz overleefd. “En nu terroriseert hij het gezin met zijn pijn en is onbereikbaar voor zijn omgeving.”
Israël
Een van de thema’s van Skin betreft het joodse oorlogsverleden van Simon, de vader van Frankie. Hiermee verwant is de situatie van de joden in Israël en de belijdenis van het geloof. Zelf bracht Smitsman een deel van zijn jeugd door in Israël (in de Christelijke kibboets), waardoor hij een extra betrokkenheid voelt met het thema van zijn film. In Israël genoot Smitsman van een zorgeloze jeugd. “We woonden aan zee, gingen met de tractor naar het strand. Het eten was goed. Ja, er was oorlog, toen we er kwamen. Maar als kind had je dat nauwelijks door. Af en toe moesten we de schuilkelder in. Dat vond ik wel spannend.”
Ruw
In de reeds verschenen recensies van de film wordt unaniem de loftrompet geschald over de debuterende hoofdrolspeler Robert de Hoog. Ook de regisseur is content met zijn ‘leading actor’: “Robert was er geknipt voor. Niet te gelikt, niet te mooi. En hij straalt zowel het kwetsbare als het harde uit.” Skin is opgenomen in Rotterdam. Smitsman: “Ik was erg blij met het Rotterdamse Crooswijk als locatie. Daar hebben we een enorme bouwval op een vervallen terrein om weten te bouwen tot snackbar.” In Katendrecht vonden we authentieke afbraakwijken en ook het industriële, het ruwe, van de stad trok me.”
Skin is donderdag 8 mei te zien om 20.30 uur op Nederland 3.
Reacties zijn gesloten.