Dit jaar gaat alweer de vierde editie van One Night Stand in première op het NFF. Het voorheen tweejaarlijkse filmproject om beginnende filmmakers een kans te geven ervaring op te doen met een film van 40 minuten zal vanaf dit jaarlijks op het festival aanwezig zijn.
Met bijdragen van Guido Franken.
One Night Stand
De films worden omschreven als prikkelende, originele en eigentijdse verhalen en staan op zichzelf. De titel van het project refereert dan ook aan de vroegere benaming van een eenmalige theatervoorstelling en niet aan de tegenwoordig meer gebruikte benaming van een eenmalig seksueel contact tussen (onbekende) individuen. De verhalen gaan dan ook lang niet allemaal over (seksuele) ontmoetingen tussen onbekenden.
Hoe lang je film ook duurt, het is zaak de spanningsboog over het juiste aantal minuten uit te spreiden. Bij deze veertig minuten films, net niet kort, maar ook zeker niet lang, lukt het niet in alle gevallen even goed. Zo blijft Anvers van Martijn Maria Smits, over een familie in Antwerpen welke lijdt onder de kredietcrisis, niet meer dan een situatieschets, desalniettemin zeer schrijnend. Het lukt Boudewijn Koole met Maite was hier wél om een verhaal te vertellen met een interessant conflict binnen in de hoofdpersoon. De veertienjarige Maite zit namelijk opgesloten in een ziekenhuis vlak voor de risicovolle behandeling van haar terminale ziekte.
De films
In De Ander van regisseur Rolf van Eijk volgen we drie mensen in de haven van Rotterdam. De film bulkt van de innerlijke conflicten en is een dappere poging meerdere culturen bij elkaar te laten komen in een sfeervol nachtdecor, maar gaat ten onder aan de grootse thematiek. Anna van der Heide zoekt het met Zara wat dat betreft dichter bij huis. De film, over een op het randje van het toelaatbare balancerende verhouding tussen een leraar en leerlinge, schetst , met name door het uitstekende spel van Marcel Hensema en Anna Raadsveld, een overtuigend beeld van mensen in dubio.
De Tangoman van Remy van Heugten zoekt het weer in een heel ander straatje. De film is een surrealistisch portret van een eenzame, verveelde vrouw die per toeval een gevluchte moordenaar onder haar hoede neemt. Filmisch verbluffend knap. Het komische Johnny Bingo (Hesdy Lonwijk) begeeft zich juist weer in het dagelijks realisme. Richting het einde ontspoort de film lichtjes, maar het sympathieke hoofdpersonage en de gemoedelijke sfeer zorgen voor een positieve balans.
Lynn van Margot Schaap, die vorig jaar nog imponeerde met haar eindexamenfilm Gaandeweg, heeft meer moeite de kijker te overtuigen. De poging tot een indringende karakterstudie is moedig,maar blijft steken in vaak saai ogende handelingen. Een bijzonder luchtige en komische afwisseling biedt Alex in Amsterdam, over een Limburgse jongen die economie wilt studeren in Amsterdam en zich tijdens zijn eerste bezoekje aan de stad geen raad weet met de grootschaligheid van de stad. Regisseur Michiel ten Horn toont een uitvergrote wereld vol karikaturen en absurde situaties, waardoor de film duidelijk voor een niet-realistische toon kiest en nergens uit de bocht vliegt. Barbosa ten slotte speelt zich eveneens af in Amsterdam, en verhaalt over de onderwereld, en zorgt voor een waardige afsluiting van de reeks.
De serie is een gezamenlijk initiatief van de omroepen NPS, VARA en VPRO; het Mediafonds, het Nederlands Fonds voor de Film en het CoBO-fonds. Keyfilm, Ijswater Films en Waterland Film hebben de film in coproductie met de omroepen geproduceerd.
One Night Stand IV bestaat uit:
Alex in Amsterdam (Michiel ten Horn)
Barbosa (Iván López Núnez)
De ander (Rolf van Eijk)
De Tangoman (Remy van Heugten)
Anvers (Martijn Maria Smits)
Johnny Bingo (Hesdy Lonwijk)
Lynn (Margot Schaap)
Maite was hier (Boudewijn Koole)
Zara (Anna van der Heide)
Reacties zijn gesloten.