In deze laatste, koude dagen van het jaar, boog onze redactie zich over het afgelopen Nederlandse filmjaar. 2008 kenmerkte zich door schaalvergroting, goede bezoekerscijfers en, verwant hiermee, een hernieuwde, positieve belangstelling voor de vaderlandse film. Van grote (commerciële) (jeugd)films als De Brief voor de Koning, Bride Flight en Wit Licht tot kleine, intieme arthouse-producties zoals Calimucho, Het Zusje van Katia en De Muze: een breed scala aan genres en stijlen werd aangeboord om een zo breed mogelijk publiek te bereiken. En met succes: nimmer wisten zoveel verschillende producties de bioscooplijsten te domineren. Ook de jaarlijks terugkerende telefilms trokken relatief gezien een meer dan aardig aantal kijkers, met TBS en Hitte / Harara als uitschieters. Wat zijn volgens de redactie de beste films van het afgelopen jaar? En welke de slechtste? In deze eerst aflevering uit een serie van drie, het jaaroverzicht van Kasper Peters.

Flop 5

5. Alibi
Alhoewel deze succesvolle prent een pak beter is dan zijn vorige werk, blijft Johan Nijenhuis een zwak regisseur. Enkel de casting is redelijk geslaagd te noemen, scenario en uitvoering functioneren nergens fatsoenlijk. Het tempo is ondermaats, de geslaagde grappen zijn met gemak op een hand te tellen en het concept heeft de kijker na twintig minuten wel gezien.

4. Wijster
Behoorlijk mislukt, de film kent een interessant uitgangspunt maar het script is slappe hap en de uitwerking lijdt zichtbaar onder het beperkte budget. Het matige camerawerk weet de financiële tekortkomingen niet te verdoezelen met de geforceerde docu-achtige look.

3. Hitte / Harara
Vooral het bijzonder ongeloofwaardige scenario, waardoor de relatie tussen de twee hoofdspelers totaal niet overtuigt, speelt de film parten. Maar ook het spel van voormalig Miss Marokko Nabila Marhaben is ondermaats. Crijns’s Loverboy-aanpak – de film zo dicht mogelijk vol plamuren met slappe popsongs – brengt daar zeker geen positieve verandering in.

2. I Love Dries
‘s Lands meest begeerde zanger, bekend van zijn aantrekkelijke lichaam en dito gele speedo, stelt helaas teleur in zijn langverwachte speelfilmdebuut. Het uitgangspunt kon nog aardig uitpakken, maar na hits als Gay en Honeyz laat regisseur Tom Six hier vreemd genoeg toch een steekje vallen. Roelvinks prestatie is belabberd, daar had niemand aan wat kunnen doen, maar helaas mist de film tempo en afwisseling. Op een enkel geestig moment na zijn het vooral tachtig lange minuten gedurende welke we helaas de minder bedeelde lichamen van René de Wit en Rikkie de Wit verplicht zijn te aanschouwen.

1. Snuf de Hond in Oorlogstijd
Had De Jong met De Scheepsjongens van Bontekoe enigszins mijn vertrouwen gewonnen na de reeks uiterst matige films die eraan vooraf ging, leverde hij met deze prent ongelooflijk beroerd werk af. Veruit zijn slechtste film tot nu toe. Het scenario is enorm beroerd, totaal ongeloofwaardig en staat bovendien vol met stupide dialogen. Verder hangt de film aan elkaar van slecht spel, tenenkrommende muziek en camerawerk dat er nog slechter uitziet dan dat van de lokale omroep op Schiermonnikoog.

Top 5

5. Johnny Hoes – Och Was Ik Maar
Sterke documentaire van Hans Heijnen, die al flink wat jaren meedraait in documentaireland, over de muzieklegende die zijn laatste successen in de jaren ’80 boekte maar wiens droom nog steeds zorgvuldig in stand wordt gehouden door zijn zonen.

4. Het Zusje van Katia
De sterkste film uit Mijke de Jongs oeuvre is enorm beklemmend, de camera zit het gewezen Zusje van Katia telkens dicht op de huid waardoor de impact nog heftiger is. De neerslachtige film overtuigt en ontroert door het vlekkeloze spel van de gehele cast. Betty Qizmolli werd erg sterk geregisseerd en levert bijzonder natuurlijk spel af, maar ook de Gouden Kalf winnende rol van Olga Louzgina is het vermelden zeker waard.

3. Het Echte Leven
Westdijks sterke terugkeer deed het helaas slecht in de bioscopen, terwijl dat nog zo onmogelijk leek met Harmsens onweerstaanbare voorkomen, maar was gelukkig een stuk sterker dan zijn vorige twee films. De regisseur hanteerde ook pen en montageschaar, en creëerde een fascinerende structuur die de kijker tot het einde weet te boeien.

2. Vox Populi
De derde grote film in dit lijstje die op het Nederlands Film Festival draaide, veel publiciteit oogstte maar vervolgens flopte. Geheel onterecht, want met Vox Populi schetste Terstall een innemend en geestig portret van de Haagse gang van zaken. De regisseur breidde voor deze film, de eerste die hij met een toereikend budget mocht draaien, zijn vaste acteursharem uit met enkele sterke namen. Prima spel van de normaal verguisde Johnny de Mol en een fantastische rol van Ton Kas waarvoor deze terecht een Gouden Kalf in ontvangst mocht nemen.

1. Oorlogswinter
Na het uiterst matige multiculti niemendalletje ’n Beetje Verliefd, bewijst Koolhoven eindelijk zijn volledige potentieel. De film die hoogst waarschijnlijk de hit van het jaar wordt is beter dan Verhoevens comeback Zwartboek en introduceerde een geheel nieuwe stijl met veel pathos – mede dankzij de grootste, maar prachtige score van Donaggio – in de Nederlandse filmwereld.