web analytics

Column: Maakt de Gouden Kalf-jury een statement?

Reacties zijn gesloten

Het leek zo’n voorspelbaar jaar te worden, deze editie van het Nederlands Film Festival. Niets blijkt minder waar. Films als Kauwboy, Hemel, De Heineken Ontvoering, Achtste-groepers Huilen Niet en Brammetje Baas werden tot de favorieten gerekend, maar gisteravond werden geen van allen genomineerd voor beste film of beste regie. Sommigen werden zelfs compleet genegeerd. Het zette meteen aan het denken.

Laat ik eerst zeggen dat de drie films waar het nu om gaat draaien ieder hun eigen kwaliteiten hebben en hun nominaties op zichzelf niet verkeerd zijn. Zeker Plan C kwam als een frisse wind voor de Nederlandse film, met een vlot scenario en heerlijke acteurs. Maar dat gezegd hebbende; het valt toch op dat de films waar de meest positieve buzz over bestond dit jaar, geen kans op de hoofdprijs maken. De belangrijkste nominaties komen uit onverwachte hoek. Of toch niet?

Overeenkomst
De films die dit jaar meedingen in de belangrijkste categorie hebben één belangrijke overeenkomst. Ze zijn alledrie tot stand gekomen na een moeizaam financieringsproces, maar dankzij een grote dosis creativiteit en doorzettingsvermogen toch realiteit geworden. Paula van der Oest (The Domino Effect) draaide haar eerste shots al in 2009 maar moest nog jaren doorvechten om haar ambitieuze low budget-project af te ronden, Jos Stelling (Het Meisje en de Dood) deed er ruim zes jaar over om zijn financiering -voornamelijk vanuit het buitenland- rond te krijgen, en Max Porcelijn (Plan C) besloot na twee keer bij het Filmfonds te zijn afgewezen zelf actie te ondernemen en zijn speelfilmdebuut zonder inmenging van fondsen te maken. Uiteindelijk ontving hij een kleine afwerkingssubsidie.

Statement
De verhalen van Stelling, Porcelijn en Van der Oest zijn samen met Eddy Terstalls Deal de sterkste voorbeelden van gedrevenheid en aspiratie die de Nederlandse filmwereld dit jaar liet zien. Voor te stellen is dat de jury met deze nominaties een statement wil maken (hoewel Deal nergens wordt genoemd). Met de bezuinigingen die op de loer liggen, laten ze zo zien dat makers vooral niet bij de pakken neer moeten gaan zitten. De aanhouder wint, lijkt de boodschap te zijn. Zo kan het festival dit jaar de Nederlandse filmwereld een hart onder de riem steken.

De vraag is of dit wel zo’n slimme zet is. Het is niet zo dat onze filmwereld kan overleven zonder hulp van de overheid, dus om dan juist Plan C de meeste nominaties te geven, een film die vrijwel zonder steun van de regering is gemaakt, zou in Den Haag een verkeerde boodschap kunnen afgeven. ‘Zie je wel’, denken ze dan daar, ‘die bezuinigingen zijn zo erg nog niet’. Maar zo werkt het natuurlijk niet, Plan C was een uitzondering, wel een zeer lovenswaardige uitzondering trouwens.

Prijsuitreiking
De prijsuitreiking vrijdagavond, die landelijk wordt uitgezonden, zou de gelegenheid kunnen zijn geweest om Nederlanders -inclusief de regering- te laten zien wat er voor prachtige dingen zijn gedaan met het belastinggeld. Nu lijkt het erop alsof de boodschap wordt afgegeven dat filmmakers in dit land misschien helemaal niet zo vreselijk hoeven te lijden onder de bezuinigingen van 2013, terwijl er in de realiteit maar een paar zijn die het redden zonder overheidssteun.

De nominaties voor beste film zouden in principe voor de best geproduceerde films moeten zijn, dus wat dat betreft heeft de jury ook nog wel een punt. Het is inderdaad knap en inspirerend hoe bevlogen de drie genomineerde makers aan het werk zijn gegaan. Maar een uitreiking zou niet alleen om het maakproces, maar ook om het eindproduct moeten gaan. Persoonlijk vind ik -en volgens mij ben ik niet de enige- dat de jury in dat opzicht dit jaar steken heeft laten vallen.

Een gedachte over “Column: Maakt de Gouden Kalf-jury een statement?

  1. Verrassende snubs bij de Gouden Kalf nominaties: Geen Rutger Hauer en Ton Kas bij beste mannelijke bijrol. Geen Theo Maassen bij mannelijke hoofdrol. Geen Nova Zembla bij Production Design en Camera. Geen beste scenario voor Black Out. Geen Kauwboy voor beste film. Helemaal niks voor Patatje Oorlog, Tony 10, Nono, Het Zigzag Kind, Mijn avonturen door V. Swchwrm, Dolfje Weerwolfje en Achtste groepers huilen niet. Geen Anna Levie voor Lena. Misschien moeten ze maar van die jury af en er meer een soort Academy Awards-achtige stemming van maken. Vijf man die het zeggen of juist de gehele industrie….

Reacties zijn gesloten.