Tumult in Cannes bij de screening van Code Blue. Sommige toeschouwers waren zo ontdaan dat ze de zaal voortijdig verlieten. De vraag is natuurlijk of dat meer zegt over de film, of over de plek waar hij werd vertoond. Overdreven reacties zijn geen zeldzaamheid op het belangrijkste filmfestival ter wereld. Maar dat Urszula Antoniaks tweede film discussie op kan roepen, staat buiten kijf.

Vooruitblik Code Blue
Marian is verpleegster op een ziekenhuis-afdeling met terminale patiënten. Ze geeft ze het laatste menselijke contact en bevrijdt ze soms zelfs uit hun lijden. Het zijn dierbare momenten voor Marian, die het sterven als een moment van ultieme intimiteit ziet. Buiten het ziekenhuis leidt ze echter een gesloten leven. Totdat ze, samen met een vreemde, getuige is van een gruwelijke daad.

Cast: Bien de Moor, Lars Eidinger, Annemarie Prins, e.a.
Regie en scenario: Urszula Antoniak

Over Urszula Antoniak
Nog maar weinig mensen hadden in 2009 van haar gehoord, maar op het Nederlands Film Festival kreeg ze de belangrijkste prijzen. Urszula Antoniaks regiedebuut werd bekroond met vier Gouden Kalveren, waaronder beste regie en beste speelfilm. Nothing Personal had daarvoor al op verschillende internationale festivals gedraaid, waaronder in Locarno, waar de film zes grote prijzen in de wacht sleepte. De verwachtingen voor Code Blue, Antoniaks tweede film, zijn hooggespannen.

Urszula Antoniak over Code Blue
“Mijn eerste film ging over eenzaamheid als een keuze om jezelf terug te trekken uit de maatschappij en je volledige toewijding op jezelf te betrekken. De film ging over individualisme. Code Blue gaat over opoffering, je terugtrekken uit de maatschappij door een volledige toewijding aan anderen. In mijn eerste film was de hoofdpersoon op zoek naar zichzelf terwijl ze andere mensen vermeed. In mijn tweede film cijfert de hoofdpersoon zichzelf weg terwijl ze anderen helpt.”

“Stel je voor dat de Dood een menselijke gedaante heeft aangenomen – die van een vrouw. En dat ze onder ons leeft. Het Leven zou haar angst aanjagen en verwarren. Haar enige intimiteit met ons zou het ultieme zijn – het begeleiden van stervenden. Haar enige fascinatie zou ‘le petit mort’ zijn; ‘sterven’ tijdens het bedrijven van de liefde. Uiteindelijk wordt ze overmeesterd door Het Leven, dat wreder is dan zij.”

Urszula Antoniak over hoofdrolspeelster Bien de Moor
“Bien is gezegend met een groot talent en met charisma. Talent is iets wat we niet begrijpen. Maar wat is charisma? Volgens mij is dat de mogelijkheid van een acteur om een abstract idee uit te beelden, gecombineerd met een hartveroverende en kwetsbare menselijkheid. Bien laat je op het grote doek zo dichtbij komen, dat het pijn doet. Tegelijkertijd laat ze de kijker toe om zich aan haar te vergapen, zich afvragend wat zich achter haar ijzige oppervlak bevindt. Je ziet haar in lange shot en je wilt dichterbij komen. Je ziet haar in een close up en het voelt als voyeurisme.”

Te zien vanaf: 29 september 2011.