web analytics

Vooruitblik: Edgar Cairo, Ik ga dood om jullie Hoofd

Reacties zijn gesloten


Pijn en schaamte over de koloniale geschiedenis van Nederland in Suriname. Dat overheerst in het leven en werk van schrijver en dichter Edgar Cairo. Het is beklemmend aanwezig in de documentaire
Edgar Cairo, Ik ga dood om jullie Hoofd van Cindy Kerseborn. In de film belichamen het leven en werk van Edgar Cairo het zogeheten ‘negerverdriet’, dat hem uiteindelijk noodlottig werd.

Vooruitblik Edgar Cairo, Ik ga dood om jullie Hoofd
Edgar Cairo overleed elf jaar geleden. Met tomeloze energie en kracht heeft hij geprobeerd de tegenstellingen te overwinnen, die tussen Surinamers onderling en tussen Surinamers én gevestigde Nederlanders heersen. Terugkerende thema’s in het werk van de schrijver, dichter, performer en schilder zijn huidskleur en sekse, maar bovenal de onverwerkte koloniale erfenis.

De zwaar getourmenteerde Cairo werd in Nederland academicus, maar voelde zich tegelijk altijd een Creoolse volksjongen. Hij onderzocht de invloed van het witte denken en de daarmee samenhangende taal in het hoofd van een zwarte Creool. Cairo ontwikkelde zijn eigen taal, een mix van Sranantongo en Nederlands die je nu nog terughoort in de Nederlandse straattaal. Hij legt met zijn werk open wat anderen liever met schaamte bedekken. Zijn uitgebreide oeuvre bestaat niet alleen uit literatuur en poëzie, maar ook uit tweehonderd schilderijen, die met dezelfde passie, ongeduld en avontuurlijkheid zijn gemaakt als zijn geschreven werk.

Regie: Cindy Kerseborn
Producent: Stichting Cimaké Foundation.
Camera: Martijn  van Beenen/ Ricky Cramer/ Paul  van den Bos
Geluid: Joris van Ballegoijen/ Thanassis Pliakis/Mark Wessner
Montage: Ot Louw
Line producer: Hetty Krapels
Stem Edgar Cairo: Kenneth Herdigein
Adviezen: Karim Traidia
Taal: Nederlands, Sranantongo / Kleur, zwart-wit
Speelduur: 73 minuten (televisie: 53 minuten)

Over Edgar Cairo
Edgar Cairo werd in 1948 geboren in Paramaribo. Zijn ouders waren afkomstig van een voormalige plantage in het district Para. Hij volgde de lagere school bij de fraters, en haalde het diploma aan de Algemene Middelbare School (AMS). Vervolgens vertrok hij in 1968 naar Amsterdam waar hij Nederlands en Algemene Literatuurwetenschap studeerde. In 1969 debuteerde hij met Temekoe, een sterk autobiografische novelle in het Sranan over een vader-zoonrelatie. Hij hanteert in veel van zijn werken een Surinaams-Nederlands dat hij met zijn eigen vondsten heeft verrijkt tot het “Cairojaans”. Cairo was sterk beïnvloed door de orale tradities van stads- en Para-negers en was zelf een bekend voordrachtskunstenaar. Hij publiceerde in totaal een tiental dichtbundels, zeven toneelstukken, een tiental forse romans, twee bundelscolumns en voorts verspreide verhalen en essays. Zijn hele werk draait om het negerschap in al zijn facetten. Cairo werd op 16 november 2000 dood aangetroffen in zijn woning in Amsterdam-Oost. Hij overleed aan een maagbloeding. De exacte datum van overlijden is nooit vastgesteld. Cairo werd 52 jaar.

De regisseuse over het werk van Cairo
“Vaak wordt gezegd: gaat hij het wéér over de zwarte man hebben. Maar ook zonder de kleur is het een sterk thema: zonen en vaders. Als je denkt dat Cairo’s werk alleen gaat over zwart zijn, moet je poep in je ogen en oren hebben. Het gaat over kolonialisme, slavernij, over Afrika, ook het verdriet van de migranten die hier naartoe komen, nu nog.” (De Volkskrant, 15 mei 2010)

Over de vraag ‘waarom een film over Cairo?’
“Ik zou graag een drieluik willen maken over verschillende auteurs binnen de kunstwereld. Cairo is de eerste uit dat drieluik. Omdat het dit jaar zijn 10e sterfjaar was, is het voor mij vanzelfsprekend dat hij de eerste is uit de reeks. (…) Ik wil Cairo weer een stem geven met zijn werk, zijn taal, zijn geboorteplek en dé plek Para, het district in Suriname, waar zijn vaders familie vandaan komt en waar het dus allemaal is begonnen.” (Oerdigitaalvrouwenblad.com, geen datum)

Te zien: 29 en 30 mei op Beste van Nederland TV en online via HollandDoc.


Foto Edgar Cairo: Jan Stegeman