Nadat hij ruim een jaar geleden een comeback maakte met Tirza, verfilmt Rudolf van den Berg nu een waargebeurd oorlogsdrama. Met een budget van zes miljoen euro is Süskind een van de grotere producties die dit jaar in de bioscoop verschijnt.
Vooruitblik Süskind
Het is 1942, Amsterdam is bezet door de nazi’s en alle joden worden bij elkaar gebracht. Walter Süskind, een joodse man, stelt zich in dienst van de SS, om zichzelf en zijn familie te kunnen beschermen, en zich te kunnen ontfermen over de Amsterdamse joden, die zijn verzameld in de Hollandsche Schouwburg. In het geheim tracht hij zo honderden kinderen weg te smokkelen en te redden van de concentratiekampen.
Cast: Jeroen Spitzenberger, Nyncke Beekhuyzen, Karl Markovics, Katja Herbers, Nasrdin Char, e.v.a.
Regie: Rudolf van den Berg
Scenario: Rudolf van den Berg en Chris W. Mitchell
Producent: Jeroen Koolbergen, San Fu Maltha en Reinier Selen
Rudolf van den Berg over Süskind
“Toen ik begon te werken aan een film over Walter Süskind heb ik me afgevraagd of er in de cinema zoiets bestaat als een Holocaustgenre. Bij alle visuele en dramaturgische verschillen vertonen de meeste films over de Jodenvervolgingen een zekere verwantschap met elkaar. Wat ze met elkaar verbindt, is het allesoverheersende besef van een gesloten en duivels universum èn de wil van de maker om de onbevattelijkheid en onvoorstelbaarheid van de Holocaust voelbaar te maken.”
“Met Süskind heb ik geprobeerd me in die traditie te voegen zonder te vervallen in een herhaling van zetten. Daartoe zochten Chris Mitchell (mijn coscenarist) en ik houvast in het specifiek Nederlandse van deze geschiedenis en maakten we gebruik van een aantal relatief onbekende zaken. Zo belicht Süskind het tot dusver onderbelichte aspect van het joodse verzet tegen de deportaties. Bijna net zo onbekend is de onverschilligheid waarmee Nederland een deel van zijn staatsburgers liet afvoeren. Dat is choquerend, net als de tragische rol van de Joodsche Raad die het de bezetter onbedoeld wel erg gemakkelijk maakte om Amsterdam ‘Judenrein’ te krijgen.”
“Süskind begint met het stigmatiseren en apart zetten van een bevolkingsgroep. Bijna niemand lijkt in de gaten te hebben dat de ingeslagen weg een hellend vlak is. Een absurd en moorddadig plan wordt middels een sluwe ambtelijke aanpak gereduceerd tot schijnbaar gewoon wettig overheidsbeleid. Hoe dat zomaar kon? Mijn vermoeden is dat het van allerlei toevallige omstandigheden afhangt of je je onder extreme druk wel of niet fatsoenlijk gedraagt. Of dat ook betekent dat we allemaal tot gruweldaden in staat zijn? Dat de nazi een mens als ieder ander is? Ik vrees van wel, maar het zou aanmatigend zijn om op die complexe vraag middels een film een antwoord te willen geven. De geschiedenis van Süskind heb ik gekozen omdat het zo’n aangrijpend verhaal is, betekenisvol, maar geen kapstok voor expliciete bespiegeling.”
Süskind is vanaf 19 januari te zien in de Nederlandse bioscopen.