‘The Rainbow Warrior’: jarenlang hét vlaggenschip van milieuorganisatie Greenpeace, tot de Franse geheime dienst het schip op 15 juli 1985 met een geplande aanslag tot zinken bracht. Documentairemaakster Suzanne Raes maakte een documentaire over het charismatische schip en haar bemanningsleden.
Vooruitblik The Rainbow Warriors of Waiheke Island
Op 10 juli 1985 zonk de Rainbow Warrior, het vlaggenschip van milieuorganisatie Greenpeace, als gevolg van door de Franse geheime dienst geplaatste bommen. Een van de vaste bemanningsleden verloor daarbij het leven. De aanslag was een antwoord op de acties van Greenpeace tegen de kernproeven op het atol Mururoa, die de publieke opinie ten opzichte van de proeven immens beïnvloedden. De toenmalige bemanning van het schip, waarvan een klein deel inmiddels in een harmonieuze leefgemeenschap op het Nieuw-Zeelandse Waiheke eiland woont, kijkt terug op de begintijd van de Rainbow Warrior, een oud, roestig schip dat met wat Nederlands geld en vooral veel tomeloze inzet van de vrijwilligers werd getransformeerd tot hét boegbeeld van milieuactivisten.
Regie: Suzanne Raes
Scenario: Suzanne Raes, Renske de Zwart
Camera: Wiro Felix
Productie: IDTV Docs
Over de Rainbow Warrior
Na een ruim twintig jaar durende dienst onder de naam ‘Sir William Hardy’ voor het ministerie van Landbouw, Visserij en Voedsel voor Engeland, kocht Greenpeace het schip in 1977 voor een schamel bedrag over van de Britse regering. Met wat Nederlands geld en jarenlange inzet van veel vrijwilligers werd het schip weer vaarklaar gemaakt. Tijdens een protestactie tegen Franse kernproeven op Moruroa werd het schip op 15 juli 1985 tot zinken gebracht door de Franse geheime dienst. Twee zorgvuldig geplaatste bommen sloegen een groot gat in de romp, die het schip snel deed zinken. Eén van de vaste bemanningsleden kwam hierbij om het leven.
Suzanne Raes over de invloed van de aanslag
“Greenpeace begon met speelse acties tegen de walisvaart en het dumpen van nucleair afval in zee, maar de bomaanslag maakte duidelijk dat wereldmachten vonden dat het afgelopen moest zijn met spelen. Door de bomaanslag verloor het actievoeren zijn onschuld. De geportretteerden in de film waren tijdens de aanslag op het schip en kampten in de nasleep met dubbele gevoelens. Ze hadden een goede vriend verloren, maar Greenpeace vaarde wel bij de aanslag. Het geld stroomde binnen. Dat viel moeilijk met elkaar te rijmen.” (Interview Suzanne Raes, twenteUITdekunst.nl 13-01-2010)
Te zien vanaf: 28 januari 2010.