FILM
Anton Corbijn timmert al flinke tijd aan de weg als fotograaf en maakte daarnaast videoclips voor o.a. U2, Depeche Mode en Coldplay. Eind jaren ’70 werkte hij samen met Joy Division. De zanger, Ian Curtis, overleed in 1980 op vroege leeftijd, waarmee de band ophield te bestaan. In 2007 maakte Corbijn een beklijvende biopic van de getroebleerde Curtis.

 

Wie het werk van Corbijn heeft gezien – denk bijvoorbeeld aan de clip ‘One’ van U2 – zal vooral het camerawerk zijn opgevallen. Het is sfeervol, maar zijn shots zijn soms net wat anders dan normaal gekadreerd, waardoor ze kaler of leger lijken. Er wordt een gevoel van eenzaamheid mee weergegeven, maar het wordt nergens topzwaar of melodramatisch. Het past goed bij het verhaal van Control.

 

De film volgt getrouw Ian Curtis, die samen met zijn vrienden de band Joy Division begint en daarmee beroemd wordt. Hoewel dit normaal gesproken de draad van een film zou zijn, is het hier de achtergrond voor het drama van Curtis’ korte leven. Op het podium gaat hij zo op in de muziek dat hij geen controle meer heeft. Het leidt tot epileptische aanvallen die steeds erger worden. Hij is daarnaast getrouwd en heeft een kind, maar hij beseft dat beide beslissingen misschien wel te impulsief zijn geweest. Op slechts 23-jarige leeftijd pleegde hij zelfmoord.

 

Control is volledig in zwart-wit geschoten, en dit levert door het stijlvolle camerawerk opvallend mooie beelden op. Corbijn drukt een duidelijk stempel op zijn film, maar ook het acteerwerk is erg goed. Vooral Sam Riley en Samantha Morton laten zien wat ze kunnen. Riley heeft de trekjes en bewegingen van Ian Curtis tot in de puntjes overgenomen en Morton weet ondanks dat ze veel minder te zien is veel indruk te maken als de bezorgde en soms wanhopige vrouw van de zanger.

 

Ondanks de goedgevulde soundtrack is Control geen muziekfilm geworden. Het is een drama dat zich volledig concentreert op een jongen die aan zijn eigen ambities ten onder gaat. Een mooi vormgegeven, en sterk gespeelde character-study.

 

Waardering: **** half

 

 

BEELD
De film staat in de originele 2,35:1 verhouding anamorf op de DVD. De zwart-wit geschoten beelden ogen scherp en sfeervol. Filmgrain is op te merken, maar aangezien dit een bewuste ingreep van Corbijn betreft, is dit geen minpunt. De DVD is voorzien van optionele Nederlandse ondertitels.

 

 

GELUID
Het geluid staat in een uitstekende Dolby Digital 5.1 en DTS 5.1 track op de DVD.  Beschadigingen zijn afwezig. De muziek komt mooi warm en gedetailleerd uit de speakers en de dialogen zijn goed verstaanbaar.

 

 

EXTRA’S
Voor extra’s zitten we bij deze DVD-uitgave helaas verkeerd. Naast de originele bioscooptrailer en een aantal andere trailers herbergt het schijfje namelijk niks aan extra materiaal.

 

 

Speelduur
ca. 118 minuten
Distributie
Paradiso
Release datum DVD
24 april 2008
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
16:9 Anamorphic (2,35)
Geluid
Dolby Digital 5.1 – Engels
DTS 5.1 – Engels
Ondertiteling
Nederlands
Extra’s
Originele bioscooptrailer
Andere trailers