web analytics

De Co-Assistent seizoen 2 – DVD-Recensie

Reacties zijn gesloten

FILM
Eind 2007 verraste de komische dramaserie De Co-Assistent vriend en vijand. Wat een luchtige serie voor met name jonge vrouwen had moeten worden, bleek door de zelfverzekerde en gevarieerde aanpak een veel breder publiek aan te spreken. Al na enkele afleveringen werd besloten een tweede seizoen van de serie te vervaardigen, dat eind vorig jaar werd uitgezonden op NET 5. Mede door de langere speelduur per aflevering, waardoor er meer ruimte is voor karakteruitdieping en drama, is dit tweede seizoen zowaar nog sterker.

 

Waar veel series na verloop van tijd aan kracht inboeten, lijkt De Co-Assistent enkel beter te worden. Was de mix van komedie en drama in het eerste seizoen op enkele momenten niet geheel in balans, in dit tweede seizoen bewaart men voortdurend een fijnzinnig evenwicht. De serie weet steeds de juiste toon te behouden – ondanks de afwisseling tussen extreme situaties. De Co-Assistent schuwt het namelijk niet de kijker het ene moment te trakteren op diep menselijk leed, om vervolgens vrolijk en luchtig minder serieuze, in de volksmond ook wel ‘plat’ en ‘flauw’ genoemde onderwerpen aan te kaarten.

Een groot probleem van veel televisieseries is het feit dat kijkers er minder geconcentreerd naar kijken dan naar een film; een doorsnee televisieproductie zit namelijk zo in elkaar dat de kijker gerust een aantal minuten kan en mag missen. Verhaaltechnisch gesproken dan, want De Co-Assistent laat bij uitstek zien dat het missen van het scheppen van een eigen wereld, karakterontwikkeling en de vestiging van onderlinge relaties onmisbaar is voor het welslagen van een productie. Wie midden in een aflevering valt, zal moeite hebben met de op het oog vreemde mix van komedie en drama en bovendien de uitvergrote wereld binnen de realiteit niet op de juiste wijze ervaren en herkennen. Het toewerken naar een bepaalde toon, een algemene noot, is van essentieel belang in een televisieproductie als deze en het veroordelen van de serie op basis van enkele afleveringen is dan ook niet gegrond.

Want wat de toon betreft zit het zoals gezegd goed in De Co-Assistent. Niet alleen weet de serie zo nu en dan te ontroeren of de kijker aan het denken te zetten, er valt ook genoeg te lachen om de vaak dubieuze komische situaties waarin het ziekenhuispersoneel terecht komt. In tegenstelling tot in het eerste seizoen, kent deze tweede reeks een strakkere opbouw en wordt er – zij het nog steeds lichtjes – naar een climax toegewerkt. Het drama komt ditmaal grotendeels van de hoofdpersonages zelf. Arts-assistent Thomas van Loon heeft het nog steeds zwaar met het verwerken van het verlies van zijn vrouw en onze twee hoofdpersonages – co-assistenten Elin en Hugo – krijgen te maken met een levensbedreigende ziekte in de familiesfeer. Ondersteund door krachtige muziek, zowel bestaande songs als de gevoelige muziekscore van Fons Merkies, levert dit een aantal sterke scènes op.

 

De meer luchtige en komische momenten komen ook dit keer met name voort uit de recht-voor-de-raap geschreven scripts van Ronald Giphart en Jeroen van Baaren. Deze directheid, zowel in daad als woord, is wellicht ook meteen de grootste kracht van de serie, al is dit gezien de calvinistische wortels van de Nederlandse burger niet direct logisch. Wetende dat het traditionele Nederlandse kijkpubliek (onbewust) doordrongen is van het credo ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, heeft het schrijversduo deze directheid gedoseerd aangedikt en verpakt in een eigen, licht uitvergrote wereld. Een wereld die de grenzen van de kijker opzoekt, net zoals de kijker op zijn beurt de randen aftast. Ook vanwege deze keuze is het niet fair de serie te veroordelen op slechts een enkele aflevering. Kennismaking met zowel de personages als diens leefwereld is essentieel.

Een ander krachtig element van De Co-Assistent betreft de prima cast. In vergelijking met het eerste seizoen is deze uitgebreid met Eva Damen en Nabil Aoulad Ayad, die direct probleemloos meedraaien in de aanstekelijke en met zichtbaar veel plezier opererende cast. Door de verdubbeling van de speelduur per aflevering, is er bovendien meer ruimte voor karakterontwikkeling en -uitdieping, waardoor een band met de karakters sneller tot stand komt. De dynamiek die de cast kenmerkt, vinden we ook terug in de personages zelf. De co-assistenten en hun leermeesters zijn een bonte verzameling aan gevarieerde karakters, met elk hun eigen kenmerken. Zo is Elin de zorgzame en lieve co-assistent, terwijl Marjolein de leergierige en perfectionistische voorbeelden vertegenwoordigt. Ondanks dat elk personage uitvergrote karaktertrekken vertoont, blijven het mensen van vlees en bloed. Thom Hoffman, als eeuwige korpsbal-chirurg Verstraeten, verdient een speciale vermelding: met zijn ruime ervaring brengt hij de cynische one-liners en de blinde overmoed waarmee hij in het leven staat (overtuigend) hilarisch op de kijker over.

Hoewel de scheidslijn tussen film en televisie op productioneel niveau vaak, en ook dit keer, te verwaarlozen is, laat het De Co-Assistent op enkele momenten duidelijk aanzien een televisieproductie te zijn. Een aantal abrupte cuts, op televisie gegarandeerd bedoeld als overgang tussen serie en reclame, doen afbreuk aan een aantal dramatische scènes en het vloeiende karakter van de serie. Ook een aantal geforceerde wendingen in het verhaal – voornamelijk in de verhaallijn rondom de nieuwe co-assistent Aaltje van Dongen – en een iets te lange herhaling van de problemen waar arts-assistent Thomas mee kampt laten zien dat we hier te maken hebben met een vast format. Toch is ook dit tweede seizoen van De Co-Assistent prima kijkvoer, waarin de balans tussen komedie en drama overtuigend wordt bewaard en de roep om nog een seizoen geprikkeld wordt.

Waardering: ****

BEELD
De Co-Assistent staat in de originele 1.78:1 verhouding anamorf op de dvd. De technische afwerking van de print is prima. De kleuren ogen mooi helder en warm. Daarnaast is het beeld mooi scherp en zijn detail en zwartniveau uitstekend verzorgd. Niks op aan te merken.

GELUID
Het geluid staat in een prima Dolby Digital 2.0-spoor (224 kb/s) op de dvd. De dialogen komen helder uit de twee frontspeakers en zijn goed verstaanbaar. De muziek wordt met een redelijke laag en diepte de ruimte ingestuurd. Daar de serie vrij veel muziek bevat, was een 5.1-spoor vanzelfsprekend een meerwaarde geweest, maar dit is niet gebruikelijk bij televisieproducties.

EXTRA’S
De serie staat verdeeld over drie dvd’s. Elke dvd herbergt vier afleveringen van elk drie kwartier. Er is geen hoofdstukindeling aanwezig. Via het geanimeerde menu van beide dvd’s vinden we enkel de ‘speel alles’-optie en de mogelijkheid om een losse aflevering te selecteren terug. Er zijn geen extra’s aanwezig.

Speelduur
ca. 540 minuten
Distributie
NRGY Music
Release datum DVD
2 maart 2009
Verpakking
Keepcases met kartonnen slipcase
Regio
2
Beeld
Anomorphic 16:9 (1,78)
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands
Ondertiteling
Geen
Extra’s
Geen

Reacties zijn gesloten.