FILM
Regisseur Frank van Mechelen debuteerde in 2005 met De Indringer in de Vlaamse bioscopen. Eerder had hij al een aantal televisieseries, waaronder Heterdaad, Aspe en Stille Waters, tot een groot succes weten te brengen. De Indringer borduurt al dan niet bewust voort op een thema dat de laatste jaren steeds vaker de kop op steekt in België: kindermisbruik. Na eerder al De Kus en De Zaak Alzheimer was De Indringer de derde film in korte tijd die serieus met het thema speelde. Later verscheen in die traditie bijvoorbeeld ook nog Dennis van Rita in de bioscopen. Grote inspiratiebron lijkt hiervoor de zaak Dutroux te zijn. Het succes van een groot deel van de films hangt daarom wellicht ook samen met de betrokkenheid en aantrekkingskracht van het thema, hoewel de films zelf kwalitatief vaak ook erg goed te pruimen zijn. De Indringer vormt hierop zeker geen uitzondering.

De wereld van dokter Tom Vansant stort in wanneer zijn veertienjarige dochter plots verdwijnt. Achttien maanden later is Tom nog steeds wanhopig op zoek naar sporen van zijn dochter, wanneer hij op een nacht de zestienjarige Charlotte ontmoet. Het meisje blijkt precies achttien maanden geleden van huis weggelopen te zijn en Tom raakt overtuigd dat zij meer weet over zijn dochter. Hij volgt Charlotte naar Bergmont, een klein dorp midden in de Ardense bossen, en komt terecht in een vreemde, gesloten wereld. Ondanks alle tegenwerking, doet Tom de ene na de andere verbijsterende ontdekking en ontrafelt hij het geheim van Charlotte en van Bergmont. De vijandigheid van de dorpsbewoners, aangevoerd door boswachter Dunewolt, neemt tegelijk echter levensgevaarlijke proporties aan.

Na De Zaak Alzheimer is de interesse voor de Vlaamse film enorm gegroeid. Steeds meer mensen zijn bereid een kaartje te kopen voor een Vlaamstalige film. Positief gevolg hiervan is dat er ook in Vlaanderen steeds meer en ook meer gevarieerde films gemaakt kunnen worden. Van grote commerciële projecten als Buitenspel en Windkracht 10 tot kleine en charmante films als De Kus en Dennis van Rita. De intentie van de makers van De Indringer ligt in het verlengde van dat van de makers van De Zaak Alzheimer. Niet alleen qua onderwerp, maar ook qua aanpak en uitwerking zijn er vergelijkingen te trekken. Toch is De Indringer minder geslaagd dan zijn voorganger, al is het niveau nog altijd ver boven het gemiddelde.

De Indringer is een vakkundig gemaakte thriller, die het vooral moet hebben van de spanning en sterke, onheilspellende sfeer. Door middel van de mooi geschoten omgevingen en de vlotte, ‘donkere’ soundtrack krijgt het geheel een mysterieuze en duistere lading. Door het speciale kleurenpalet van de film, waarbij tegen de grauwe achtergrond vaak felle en levendige kleuren zijn geportretteerd, blijven de beelden de kijker achtervolgen. De grote bosoppervlakten, afgelegen locaties en het beklemmend uitziende dorp weten de onheilspellende sfeer te versterken.

Ook op de acteerprestaties valt weinig aan te merken. Koen de Bouw overtuigt als wanhopige dokter, die al anderhalf jaar lang zoekt naar sporen van zijn dochter. De Bouw overtuigt het meest door zijn mimiek en uitstraling. Op een aantal momenten zijn de teksten die hij -en anderen- uit moeten spreken van erbarmelijk niveau. Dat de acteurs op die momenten niet door de mand vallen zegt veel over het niveau waarop geacteerd wordt. De grootste bijrollen zijn weggelegd voor Maaike Neuville, Filip Peeters en Els Dottermans. Ook zij spelen zeer behoorlijk, waarbij vooral de prestatie Filip Peeters in het oog springt. Frank van Mechelen moet dit zelf ook hebben opgemerkt, want in zijn tweede bioscoopfilm (De Hel van Tanger) speelt Peeters de hoofdrol. Peeters weet zijn personage in korte tijd een behoorlijke diepgang mee te geven en in de scènes met De Bouw is de spanning om te snijden. Door de close-ups, met op de achtergrond de grauwe ardennen en de voortstuwende soundtrack, zorgt dit voor imposante scènes.

Toch is De Indringer niet helemaal geslaagd en dat ligt voor het grootste deel aan het wat ongeloofwaardige en voorspelbare scenario en aan het al eerder aangehaalde niveau van de teksten. Scenarioschrijver Ward Hulselmans voorziet De Indringer van een aantal ingenieuze plotwendingen, maar zorgt er tevens voor dat het geheel af en toe erg ongeloofwaardig wordt en op het einde behoorlijk verzandt in een clichématig Hollywoodwerkje. Ook de samenhang is niet altijd even duidelijk, waardoor een aantal ontknopingen, onthullingen en handelingen van de personages nogal knullig overkomen en eigenlijk uit het niets lijken te zijn gegrepen.

De Indringer scoort met name hoog door de sterke sfeer en de goede acteerprestaties. De spanning en het tempo zitten er door de prachtige soundtrack en de sterke montage geruime tijd goed in, maar worden af en toe onderbroken door de wat brakke dialogen, ongeloofwaardige plotwendingen en het wel erg clichématige einde. De ontknoping komt na zo’n kleine twee uur nog aardig uit de lucht vallen waardoor het geheel, ondanks een aantal sterke stukken, een wat lege indruk achter laat. Van Mechelen levert een meer dan goed debuut af, maar mag de volgende keer iets meer aandacht besteden aan het scenario.

Waardering: *** half

BEELD
De film is anamorf en in de oorspronkelijke 2.35:1 verhouding vastgelegd op de dvd. Op de print is niks aan te merken. Contrast, scherpte en zwartniveau zijn uitstekend. Het kleurgebruik in de film is apart, doordat felle, levendige en donkere en duistere scènes elkaar afwisselen. Deze kleuren ogen erg mooi en helder. Naast deze uitstekende print bevat de film ook nog drie goed geplaatste optionele ondertitelsporen: Nederlands, Engels en Frans. Uitstekend!

GELUID
Voor het geluid heeft u de keuze uit een Dolby Digital 2.0 track (192 kb/s) en een Dolby Digital 5.1 track (448 kb/s). Ook deze tracks zijn vrij van beschadigingen en klinken mooi warm en met veel laag. Door de vanzelfsprekend betere spreiding van de 5.1-track verdient deze de voorkeur. Voor de Nederlanders onder ons zijn de ondertitelsporen handig, omdat er constant een (licht) dialect gesproken wordt. Daarnaast wordt er regelmatig een woordje Frans gesproken.

EXTRA’S
De film is voorzien van een sfeervol menu, met achtergrondmuziek uit de film. De Indringer is opgedeeld in zes krappe hoofdstukken. Via het menu zijn er redelijk wat leuke en informatieve extra’s te selecteren. Buiten de originele bioscooptrailer en een rits aan andere trailers treffen we dit keer ook een aantal informatieve extra’s aan. Daarbij springt vooral de ongeveer 25 minuten durende making of in het oog, waarin de regisseur boeiende informatie verstrekt en we setopnamen te zien krijgen. Daarnaast vinden we nog drie items terug uit het programma “De Rode Loper”, deze duren in totaal een kleine twintig minuten en tonen ons een blik bij de première, een korte introductie op een aantal karakters van de film en zien we hoe het er op de set aan toe ging bij de openingsscène.

Speelduur
ca. 110 minuten
Distributie
Bridge Entertainment
Release datum DVD
11 oktober 2005
Verpakking
Keepcase met kartonnen slipcase
Regio
0
Beeld
16:9 Anamorf (2,35)
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Vlaams
Dolby Digital 5.1 – Vlaams
Ondertiteling
Nederlands
Engels
Frans
Extra’s
Originele bioscooptrailer
Andere trailers
Making of
Drie items uit “De rode Loper”