web analytics

DVD: Curaçao

Reacties zijn gesloten

FILM
Zon, zee, strand en geen zorgen. Curaçao lijkt een paradijs op aarde, maar dat is slechts de oppervlakte, laten Sarah Vos en Sander Snoep zien. De documentairemakers groeven dieper in de samenleving op het Antilliaanse eiland en vonden er de duidelijke overblijfselen van het eeuwenoude kolonialisme. Ze wonnen er op het afgelopen Nederlands Filmfestival de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek mee.

Curaçao opent wat kort door de bocht, met overdreven contrasten tussen blanke Hollanders en de Antilliaanse bevolking. Nederlanders als vakantie- en feestvierend volk, terwijl de zwarte bevolking stug doorwerkt met bedrukte gezichten. Ondersteund met  historische citaten uit schoolboeken en oude dagboeken van slavendrijvers laat de documentaire zo zien dat het Nederlandse kolonialisme nooit echt is verdwenen, maar in gemoderniseerde vorm nog steeds bestaat.

Genuanceerd
Dat is nogal een statement. Overtuigen doet het nog niet echt in de eerste twintig minuten, door die stevig aangezette contrasten, maar dan worden Vos en Snoep genuanceerder. Ze zoomen in op de lokale Albert Heijn, waar alle leidinggevende functies worden bezet door blanken. Het systeem lijkt zich automatisch zo te vormen, want de donkere inwoners van Curaçao willen zelf helemaal geen hoge functies en stellen zich onderdanig op. De situatie blijkt complexer dan je op het eerste gezicht zou denken.

Een manager van de supermarkt wil graag dat er verandering in de onderlinge relaties komt. Er is geen onderdrukking meer, dus waarom gedragen zijn werknemers zich daar dan naar? De slavernij is een afgesloten hoofdstuk, “wij zijn uiteindelijk ook sterker uit de oorlog gekomen”. Zo simpel ligt het niet, blijkt uit de reactie van een inwoonster, die dan precies de vinger op de zere plek weet te leggen.

Spanningen
Als er één ding is dat Curaçao laat zien,  is het dat ondanks de moderne geciviliseerde samenleving, de spanningen tussen blank en zwart nog altijd (bedoeld of onbedoeld) in stand worden gehouden. Misschien onzichtbaar voor toeristen en buitenstaanders, maar voelbaar voor de blanke en zwarte inwoners. Kunnen de twee culturen, die vaak blijken te stuiten op wederzijds onbegrip, überhaupt wel samenleven? Een antwoord op die vraag blijft uit, maar duidelijk is dat er zeker nog wat mag gebeuren voordat dit probleem uit de fundamenten van de samenleving is verdwenen.

Pessimistisch kan deze documentaire dus worden genoemd, maar realistisch net zo goed. Achter de azuurblauwe zee, de parelwitte stranden en de vreedzame atmosfeer, schuilen nog altijd de afdrukken van de slavernij, overgedragen van generatie op generatie, bij zowel blank als zwart. Oplossing of geen oplossing, Curaçao maakt je in ieder geval bewust van die onderhuidse problematiek. En wellicht is dat al een stap in de goede richting.

Waardering: *** 1/2

BEELD, GELUID & EXTRA’S
Curaçao staat in de 16:9 verhouding anamorf op de DVD. Het beeld is mooi scherp en bevat nergens vlekken of krassen. Ook het geluid, dat als Dolby Digital 2.0 op de schijf staat, is helder. Als ondertiteling is er keuze uit Engels of Nederlands (die laatste wordt alleen gebruikt bij Oud-Nederlands en Papiaments). Speciale extra’s zijn er niet te vinden. In het doorsnee basismenu is er alleen ruimte voor de film zelf, de gebruikelijke scène-selectie, en de trailer van de documentaire.

Speelduur
Ca. 75 minuten
Distributie
De Filmfreak Distributie
Release datum DVD
Nu verkrijgbaar
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
16:9 anamorf
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands, Papiaments
Ondertiteling
Nederlands en Engels
Extra’s
Trailer

Een gedachte over “DVD: Curaçao

  1. Ik vind het goed dat er over dit onderwerp wordt gesproken en nagedacht. Ik vind dat het Nederlandse leven op Curacao in de film goed is neergezet. Mijn vraag is wel: waarom heb ik maar hoogstens tien minuten een Curaçaose aan het woord gehoord en dan ook nog toen Nederlanders haar de mogelijkheid daartoe gaven? En heb ik enkel Curaçaose vrouwen en mannen gezien die tegen Nederlanders in het Nederlands praatten, terwijl de film beweert dat het kolonialisme nog leeft onder de Curaçaoënaars onderling?
    Ik vind dat de documentairemakers helemaal niet diep in de Curaçaose samenleving hebben gegraven, maar diep in de Nederlandse samenleving op Curacao. Dat ze zelf het idee hebben gekregen dat het koloniale verleden nog heel erg leeft onder de Curaçaoënaars, door de aantal dingen die ze hebben geobserveerd.
    Waarom zijn er een paar keer oude Curaçaose mensen close-up en intens gefilmd met daar onder een voice-over van Jan Willems die een Nederlandse tekst voorleest? Waarom wordt deze mensen niets gevraagd? Waarom wordt er geen interactie tussen Curaçaose mensen gefilmd los van dit onderwerp, laat staan met betrekking tot het onderwerp in hun eigen taal? Waarom is deze film die kritiek geeft op de Nederlanders die enkel oog hebben voor zichzelf, enkel gericht op Nederlanders?

    Kortom: waarom is er niet gekozen om een documentaire te maken die in samenwerking met Curaçaoënaars tot stand is gekomen en zich focust op iets wat de Curaçaoënaars over de situatie op Curacao willen laten zien of aan de kaak willen stellen?

Reacties zijn gesloten.