FILM
In 2008 werd De Goede Dood bekroond met de Toneelspubliekprijs. Toeschouwers waren ontroerd en gegrepen door het euthanasiedrama, maar het kon nog beter, vond regisseur Wannie de Wijn. “Hoe intens de toneelervaring voor het publiek ook was, je blijft in de zaal toch altijd enigszins op afstand.” De Wijn besloot het toneelscenario naar film te vertalen, helaas met weinig overtuiging.

De regisseur komt met de camera fysiek dichterbij zijn acteurs dan je als toneeltoeschouwer zou kunnen komen, maar dat betekent niet automatisch dat de afstand tussen de kijker en het verhaal ook kleiner wordt. De Goede Dood blijft te theatraal. In dialogen, acteerwerk en symboliek.

De film opent een dag voordat de terminaal zieke Bernhard een einde aan zijn leven laat maken. Een klein groepje verzamelt zich in zijn huis met de bedoeling om voor het laatst gezellig samen te zijn, terwijl intussen het afscheid van de volgende morgen als een zwaard van Damocles boven de familie hangt.

Met een kleine cast en één locatie, komt er veel aan op dialogen en acteerwerk. In film moet je daar terughoudender en subtieler mee omgaan dan in het theater, de kleinste emoties zijn immers al zichtbaar. Jammergenoeg blijven De Wijn en zijn acteurs (dezelfde als op de bühne) te veel uit hun toneelervaring putten. Personages denken hardop waar een close-up met een korte blik genoeg was geweest. Storend wordt dat zelfs met de rol van Huub Stapel, die als Bernhards horkerige broer de boel geforceerd probeert op te vrolijken. Als joviale sfeermaker en puberale pestkop trekt hij teveel aandacht naar zich toe, waardoor het echte drama uit zicht raakt.

En ook de symboliek is weinig subtiel. Herhaaldelijk legt De Wijn accent op een luid tikkende klok (die natuurlijk gaat stoppen met tikken) of dreigende wolken, om geen twijfel te laten bestaan over wat komen gaat.

De Goede Dood wil nooit echt van de grond komen. De goede bedoelingen zijn duidelijk, maar het ligt er allemaal te dik bovenop om echt te kunnen ontroeren. In het theater zal het misschien effectief drama zijn geweest, maar cinema vergt toch echt een andere aanpak.

Waardering: **

BEELD, GELUID & EXTRA’S
Het beeld staat in de originele 1,85:1 verhouding anamorf op de DVD. De kwaliteit hiervan is acceptabel. Het beeld oogt niet uitgesproken scherp, en de transfer is niet geheel vrij van beschadigingen. Met enige regelmaat zijn filmspots of kleine vlekjes waarneembaar. Het geluid staat in een Dolby Digital 2.0- en 5.1-track op de DVD. De dialogen zijn goed verstaanbaar.

Als extra’s treffen we de originele bioscooptrailer (2 minuten) en een making of (16 minuten) aan. In deze laatste worden cast- en crewleden geïnterviewd en zien we beelden van de set.

Speelduur
Ca. 82 minuten
Distributie
Wild Bunch
A-Film Home Entertainment
Release datum DVD
5 juli 2012
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
16:9 anamorf (1,85)
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands
Dolby Digital 5.1 – Nederlands
Ondertiteling
Geen
Extra’s
Originele bioscooptrailer
Making of

Met dank aan Wild Bunch / A-Film Home Entertainment voor het beschikbaar stellen van deze DVD !