Lees ook de DVD-recensie van de Vlaamse uitgave.

FILM
Peter Faber speelde in de periode 1975-1979 in bijna twintig Nederlandse films. Gek is het dan ook niet dat de uitspraak “Een Nederlandse film is pas écht een Nederlandse film als Peter Faber erin meespeelt.” niet veel later in het leven werd geroepen. Rijk de Gooyer viel een decennia later dezelfde eer ten deel. Toch waren er destijds maar weinig mensen die zich stoorden aan de verschijning van Peter Faber in een groot deel van de films van eigen bodem. Door zijn altijd vertrouwde en plezierige uitstraling veroverde Faber de harten van vele Nederlanders en groeide hij uit tot een van de meest geliefde acteurs uit eigen land. Hoewel zijn prestatie altijd vakkundig, naturel en enthousiast was, zijn er maar weinig rollen die echt blijven hangen. Zijn vertolking van dokter Vlimmen maakt echter wel blijvende indruk.

Wanneer veearts Vlimmen op weg is naar het station om zijn beste vriend Dacha af te halen, gebeurt er iets dat ons twintig jaar terugbrengt in de tijd. Toen woonden en werkten Vlimmen en Dacha in een kleine stad in het zuiden van het land. Dacha is er advocaat en Vlimmen is een jonge dierenarts die moet opboksen tegen de lompheid en het wantrouwen van de boeren. Zijn privé-leven wordt overschaduwd door het feit dat zijn vrouw hem heeft laten zitten voor een ander. Zijn zus, weduwe en moeder van een vijf jaar oud jongetje, zorgt voor het huishouden en zijn praktijk. Vlimmens sociale positie wordt echter ondermijnd als op een dag zijn piepjonge meid zwanger wordt en zij hem beschuldigt van aanranding. Heel het dorp keert zich tegen hem.

Regisseur Guido Pieters debuteerde in 1973 met de eigenzinnige en surrealistische film Vaarwel. Het publiek moest er niet veel van hebben en de film werd een grote flop. Het mag dan ook geen verbazing wekken dat Pieters graag een film wilde maken voor breed publiek. Als lid van een boekenclub merkte hij begin jaren zeventig de maandenlange nummer 1 positie van de roman Dokter Vlimmen op, geschreven door A. Roothaert. Geïntegreerd door dit maandenlange succes besloot hij het boek en de twee vervolgen te lezen. De regisseur was meteen verkocht. Na flink wat getouwtrek en de nodige aanloopproblemen kon Pieters uiteindelijk eind 1977 met de opnames beginnen.

Samen met goede vriend Ben Verbong ging Pieters aan de slag en reduceerde hij het boek tot een film van een kleine twee uur. De hoofdrol ging naar Peter Faber, met wie Pieters al langere tijd een film wilde draaien. Het contrast tussen Pieters’ eerste film, Vaarwel, en deze is erg groot. Waar zijn debuut erg eigenzinnig en surrealistisch was, is Doctor Vlimmen een vaardige en bekwame publieksfilm geworden. Ondanks het wat fragmentarische scenario blijft de film constant boeien en heeft het geheel een goede vaart.

Peter Faber speelt een van zijn beste rollen als eenzame en onbegrepen veearts. Zoals altijd straalt hij iets vertrouwds en menselijks uit. Misschien is dat laatste ook wel de kracht van deze film en van het feit dat Faber zich zichtbaar lekker voelt in zijn rol: we kijken naar échte mensen. De sfeer en gemeenschap in een klein Nederlands dorpje eind jaren dertig wordt uitstekend neergezet. De bijzonder sfeervolle muziek van Pim Koopman en de mooie fotografie van Theo van de Sander hebben hier absoluut een groot aandeel in.

Doctor Vlimmen is een bekwame en vaardig gemaakte film die door de uitstekende muziek, fotografie en hoofdrollen geen moment gaat vervelen. Het komische en gezellige geheel doet af en toe wat fragmentarisch aan, maar heeft wel een lekkere vaart en weet hierdoor constant te blijven boeien.

Waardering: *** half

FILMGESCHIEDENIS
Regisseur Guido Pieters debuteerde in 1973 met de surrealistische film Vaarwel. Deze film flopte en verdween al weer snel uit de bioscopen. Pieters wilde hierop graag beginnen aan de verfilming van Dokter Vlimmen, een idee waar hij al langere tijd mee speelde. Na de minimale publieke aandacht voor Vaarwel vond ook de producent het een goed idee om een meer toegankelijk onderwerp te verfilmen. Hierop begon hij met de voorbereidingen voor de verfilming van Roothaerts roman. Pieters werd in eerste instantie te licht bevonden om deze klus te klaren. Nadat een aantal regisseurs het aanbod voor de verfilming hadden afgeslagen, kwam men uiteindelijk toch weer uit bij Pieters, die de kans met beide handen aangreep. Voor de hoofdrol van veearts Vlimmen was ook Rutger Hauer in de race, maar Pieters had op voorhand al een voorkeur voor Peter Faber, waar hij jaren eerder ook al een film mee had willen maken. Faber won voor zijn rol later de Prijs voor beste acteur in Karlovy Vary. De film werd in het najaar van 1977 opgenomen op een aantal plaatsen in België en Nederland. Toen de film op 23 februari 1978 in première ging, waren de reacties van de pers welwillend, al had men moeite met het fragmentarische geheel. Het publiek trok zich hier echter niks van aan en met 760.153 bezoekers werd de film een groot succes.

BEELD
In tegenstelling tot de DVD-uitgave van deze film in de Vlaamse Film Collectie, is het beeld voor deze release niet opgeknapt en krijgen we de film voorgeschoteld in een 4:3 letterbox versie. Hierdoor wordt er niet optimaal gebruik gemaakt van het aantal aanwezige beeldlijnen en oogt het beeld vanzelfsprekend al minder scherp dan de anamorfe Vlaamse release. Verder zit de gebruikte print vol met filmspots, vlekken en andere beschadigingen, schommelt het geheel regelmatig en ogen de kleuren flets. Door de lage gemiddelde bitrate treedt er tevens posterisatie op. Er is geen ondertitelspoor aanwezig.

GELUID
Het geluid staat in een Dolby Digital 2.0 track (192 kb/s) op de DVD. Het geluid heeft de tand des tijd beter doorstaan, al blinkt het geluidsspoor zeker niet uit. Beschadigingen zijn afwezig, maar diepte, laag en detail zijn iets minder dan die van de Vlaamse uitgave.

EXTRA’S
Het zeer primitieve menu van de DVD is voorzien van een simpel statisch achtergrondplaatje. De film is opgedeeld in zes hoofdstukken, die ook los te selecteren zijn via het menu. Er zijn geen extra’s aanwezig op de DVD.