FILM
Het low-budget regiedebuut van Jim Taihuttu en Victor Ponten werd in 2011 verrassend goed ontvangen. De charmante roadmovie Rabat werd door de filmpers uitgeroepen tot film van het jaar, werd op het Nederlands Film Festival voor de hoofdprijs genomineerd en acteur Nasrdin Dchar mocht ontroerd een Gouden Kalf in ontvangst nemen. Meer van dat, zou een logische gedachte kunnen zijn geweest van de makers. Maar zo makkelijk dachten ze er niet over. Met het rauwe gangsterdrama Wolf is regisseur Jim Taihuttu een nieuwe weg ingeslagen.
Goed, niet helemaal nieuw misschien. Dchar speelt er opnieuw in mee, en Marwan Kenzari, zijn tegenspeler uit Rabat, mag ditmaal de hoofdrol vertolken. En ook deze film gaat over jongens met Marokkaanse roots die worstelen met hun afkomst en plek in de maatschappij. Maar daar houdt de vergelijking wel op. Wolf is niet de warme feelgood-film die Rabat was, maar een vuil en genadeloos portret van de hedendaagse onderwereld.
Hoofdpersoon is Majid, een koelbloedig ogende ex-bajesklant die na zijn vrijlating op het rechte pad probeert te blijven. Geen gemakkelijke taak in het milieu waarin hij verkeert. Zijn beste vriend sleurt hem mee terug in de criminaliteit en thuis wordt hij met de nek aangekeken. Een sprankje hoop is er wel, want wanneer Majid wordt uitgedaagd om even te sparren in een kickboksring, blijkt er een verborgen talent in hem te zitten. Maar terwijl hij zich binnen de sport hogerop werkt, speelt hij zich ook meer in de kijker van grotere criminelen.
Volstrekt overtuigend zet regisseur Taihuttu de wereld van straatruzies, overvallen en drugsdeals neer. De korrelige zwart-wit-beelden blijven dicht op de personages, een voor een felrealistisch neergezet door een talentvolle cast. Het levert een aantal knap intense momenten op, en geeft de film energie van begin tot eind.
Dat Wolf toch niet compleet overdondert, komt doordat Taihuttu teveel moeite doet om zijn kijkers sympathie voor Majid te laten voelen. De hoofdpersoon heeft verkeerde vrienden, een vader die niet in hem gelooft, een jonger broertje dat hij wil beschermen en een doodzieke grote broer waar hij zich zorgen om maakt. Met zo’n achtergrond is het goed te verklaren waarom deze hoofdpersoon steeds dichterbij de afgrond komt, maar het neigt naar effectbejag. Bovendien zou het interessanter zijn geweest om een hoofdpersonage te zien met meer grillige en onverklaarbare kanten. Denk bijvoorbeeld aan Tygo Gernandts rol in Van God Los.
Wolf had meer indruk kunnen maken als Taihuttu zich minder aan platgetreden conventies had vast gehouden. Dat neemt niet weg dat hij zijn talent opnieuw met volle overtuiging laat zien. In acteursregie, en in sterk geschreven dialogen, die nooit teveel prijs geven. En misschien nog wel belangrijker: de gedachte dat dit de regisseur is die ook Rabat maakte, belooft nog veel voor de toekomst.
Waardering: *** 1/2
BEELD, GELUID & EXTRA’S
Zoals we van een recente film mogen verwachten, oogt de transfer van Wolf vlekkeloos. Beschadigingen zijn afwezig en de print oogt scherp en kent een goed contrast, welke de zwartwit-fotografie versterkt. De film staat in de originele breedbeeldverhouding anamorf op de DVD. Er is optionele Nederlandse ondertiteling aanwezig. Het geluid staat in een Dolby Digital 5.1 track op de DVD. Deze brengt de dialogen op een heldere manier. Ook hier zijn beschadigingen afwezig.
Wolf heeft een zeer luxe DVD-uitgave meegekregen. De release betreft een 3-disc uitvoering, met niet alleen vele extra’s, maar ook een soundtrack-cd. Het eerste schijfje is volledig gereserveerd voor de film, op de tweede disc staan de extra’s. Hier vinden we terug: de teaser, de originele bioscooptrailer, de making of (27 minuten), drie videoclips, Patta x Wolf teaser en de docu ‘Wolf: een week met Appa & Sjaak’ (27 minuten). De derde disc is de soundtrack-cd van Appa & Sjaak.
Met dank aan JustBridge Entertainment voor het beschikbaar stellen van de DVD !