FILM
Na twee kassuccessen te hebben afgeleverd met De Jantjes en Malle Gevallen, vond Loet Cohen Barnstijn het tijd worden om het groter aan te pakken. Een eigen filmstudio, dat leek hem wel wat. Begin 1935 maakte hij zijn plannen wereldkundig en niet veel later opende hij met bescheiden, maar gepaste trots zijn Filmstad Studio te Wassenaar. Net zoals de grote producenten in Hollywood wilde Barnstijn eigen films maken in een eigen studio, met als doel een continue filmproductie op gang te brengen. Dit alles moest gaan gebeuren onder supervisie van productieleider Leo Meyer.
De eerste ‘Filmstad-film’ werd een verfilming van de roman ‘Het Mysterie van de Mondscheinsonate’ van Willy Corsari uit 1932. Eigenlijk wilde Barnstijn zich zetten aan een grootse verfilming van het populaire boek ‘Merijntje Gijzen’s jeugd, maar hij achtte het verstandig eerst een minder riskant project te realiseren. De vlot geschreven roman van Corsari, in het dagelijks leven Wilhelmina Angela Schmidt, leek hem uitermate geschikt. De rijke bankier H.F.J. Maehler wist uiteindelijk 350.000 gulden bij elkaar te brengen.
Voor de regie werd toneelleider Cees Laseur gecontracteerd. Een week nadat de opnamen waren begonnen, werd hij echter alweer de laan uitgestuurd. Volgens Barnstijn had Laseur totaal geen gevoel voor filmregie en kon hij zich beter met toneel bezig blijven houden. De uit Duitsland gevluchte Kurt Gerron nam zijn plaats in. Met zijn ervaring moest het mogelijk zijn de boel te redden. Willy Corsari zou zich later in een interview doen ontvallen en spreken over de regisseur als ‘die dikkerd die zich heel wat verbeeldde, maar niets presteerde.’ Het resultaat van zijn inspanningen is echter een zeer vlotte film, met veel mooie beelden en een aantal klassiek aandoende scènes.
Het Mysterie van de Mondscheinsonate is een misdaadmysterie in de stijl van Agatha Christie. Opmerkelijk, aangezien de eerste Christie-verfilming dateert uit 1936, één jaar na deze film dus. De film speelt zich bijna volledig af op één locatie, zit vol met intriges, kent een vrij ingewikkeld plot en introduceert – zoals het een goed misdaadmysterie betaamt – een groot aantal verdachten. Deze komen uiteindelijk bij elkaar in de allesomvattende finale, waarin speurder Lund zijn oplossing van het mysterie onthult en de dader ontmaskert.
In Het Mysterie van de Mondscheinsonate draait het allemaal om de mysterieuze moord op Enrica Maerlant. Enrica is getrouwd met een rijke zakenman, maar wil tegen diens wil terug naar het toneel; ze mist de vrijheid van haar vroegere leven. Tijdens een heimelijke repetitie met haar oude danspartner Sasha Darinoff wordt ze doodgeschoten. De zaak lijkt opgelost als Darinoff bekend, maar inspecteur Lund heeft zo zijn twijfels en blijft de zaak onderzoeken. Voor hem is iedereen in en rondom de villa verdacht; van de goeiige huishoudster tot de chauffeur van meneer Maerlant. Er is één sleutel tot succes: als Lund erachter komt wie de Mondscheinsonate speelde vlak na de moord, heeft hij de dader te pakken.
De film lijkt nogal rommelig te beginnen door een aantal korte en onaf aanvoelende scènes, maar langzamerhand krijgt het geheel meer structuur en blijkt alles redelijk goed in elkaar te steken. Het scenario van Walter Schlee is echter zeker niet waterdicht en ook niet al te diepgaand, maar vlot en meeslepend genoeg om het geheel vermakelijk en geloofwaardig te houden. De grootste kracht van Schlee zit hem in het construeren van een paar op het oog simpele scènes, die door de prachtige fotografie en muzikale ondersteuning de film echter naar een hoger niveau doen tillen. Daartegenover staan een aantal zeer knullige dialogen, die zelfs door de behoorlijk spelende acteurs niet geloofwaardig gebracht kunnen worden.
De titel refereert (vanzelfsprekend) naar de ‘Moonlight Sonata’ van Beethoven. In deze sonate legt Beethoven vrijwel elke emotie die een mens met zich meedraagt, waardoor het als muzikale ondersteuning in film (vrijwel) altijd werkt. Ook in deze film zorgt de sonate voor een aantal mooie en inmiddels klassieke scènes. De sfeer van onbehagen, passie en melancholie, die greep heeft op de villa en haar bewoners, wordt voeblaar. De scène waarin Lund in het park de situatie overpeinst, de camera zich langzaam omhoog beweegt en de omgeving op grootse wijze observeert, ondersteund door deze ‘Mondschein Sonate’ is er één om je vingers bij af te likken. Niet alleen technisch, maar ook gevoelsmatig valt alles op zijn plaats.
Het Mysterie van de Mondscheinsonate is een vlotte en vermakelijke ‘whodunnit’, met een grootse fotografie en behoorlijk spel. Bovendien maakt men dankbaar en met succes gebruik van de grote kracht van de Moonlight Sonata van Beethoven. Rob Houwer had zichzelf veel ellende kunnen besparen wanneer hij deze film gekeken had alvorens hij aan zijn warrige, rommelige en ongestructureerde whodunnit Het Woeden der Gehele Wereld begon.
Waardering: *** half
BEELD
Opvallend positief aan deze ruim zeventig jaar oude print zijn het contrast en zwartniveau, die op de meeste momenten nog in goede staat verkeren. Hierdoor is er tevens meer detail waarneembaar. Zoals gebruikelijk wordt het beeld wel geteisterd door een redelijke hoeveelheid beeldruis, spetters en ander beeldvuil. Ook verspringt en zwalkt het beeld geregeld. Tevens is het zonde dat er na ongeveer 3.44 minuten enkele seconden digitale storingen in beeld verschijnen.
GELUID
Het geluid staat in een Dolby Digital 2.0 (224 kb/s) track op de dvd. Het geluid klinkt redelijk. Vanzelfsprekend blinkt de track niet uit in dynamiek en ruimtelijkheid, maar de dialogen zijn goed te volgen en op een paar springers na is de track vrij van beschadigingen. Ruis is in lichte mate aanwezig.
EXTRA’S
Ook deze film uit de reeks ‘Nederlandse Filmklassiekers’ heeft een aantal statische extra’s meegekregen. Het menu van de dvd is simpel vormgegeven met een achtergrondfoto uit de film. De film zelf is opgedeeld in zes hoofdstukken. Via het menu is er de mogelijkheid om de film af te spelen, naar de hoofdstukindeling, of naar het extra menu te gaan.
Als eerste extra vinden we een tekstscherm terug met de nodige achtergrondinformatie over de film. Hierin wordt in een aantal pagina’s informatie gegeven over de productie. Ook wordt er nog een opsomming gegeven van de cast en crew van de film. Daarnaast vinden we ook nog een fotogalerie terug, waarbij in anderhalve minuut een aantal foto’s uit de film op het scherm voorbij komen.
Speelduur
ca. 83 minuten
Distributie
TDM Entertainment
Filmmuseum
Release datum DVD
17 april 2007
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
4:3 Fullscreen
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands
Ondertiteling
Geen
Extra’s
Tekstschermen
Fotogalerij
Met dank aan TDM Entertainment voor het beschikbaar stellen van deze DVD !