web analytics

Ibiza, zon en zonde – DVD-Recensie

Reacties zijn gesloten

 

  

FILM
Roeland Kerbosch had er eind jaren zestig, toen zijn eerste fictiefilm Ibiza, zon en zonde in 1969 eindelijk in première ging, al een hele carrière opzitten. Als regisseur van korte televisiedocumentaires was hij uitermate succesvol geweest en na zijn goed bekeken lange documentaire over de Amsterdamse rosse buurt – Rondom het Oudekerksplein (1968) – was hij ook bij het grote publiek geen onbekende meer. Een jaar voor het verschijnen van die documentaire, nam Kerbosch echter ‘met negentig procent enthousiasme en tien procent financiën’ de fictiefilm Ibiza, zon en zonde op. Deze film, die tegelijkertijd vele documentaire-trekjes vertoont, kent zo haar charme, maar gaat ten onder aan de goede bedoelingen van de vele cast- en crewleden zonder enige ervaring in het film- of televisievak.

 

Begin jaren zestig trachtten veel Nederlandse kunstenaars en schrijvers op Ibiza inspiratie te vinden voor nieuw werk. Onder andere Jan Cremer, Cees Nooteboom en Theo Kars vertoefden meermaals op het Spaanse eiland. In het opbloeiende Nederland van de jaren zestig – niet alleen steeg de welvaart, ook tekenden zich de eerste tekenen van verzet af tegen de conservatieve regering – werd Ibiza eveneens een populaire vakantiebestemming. Kerbosch rook zijn kans een film te maken die tegemoet zou komen aan de wens van de gemiddelde Nederlander om voor even weg te vluchten uit het nog steeds bedompte Nederland. Met wat vrienden reisde hij voor een aantal maanden naar het Spaanse eiland om daar met veel goodwill en weinig (technische) middelen een minimal-movie avant la lettre te vervaardigen.

 

Het resultaat, Ibiza, zon en zonde, wekt sympathie op, maar schiet op vrijwel elk front (flink) tekort. Niet alleen hangt de film als los zand aan elkaar, tevens oogt het weinig inspirerende misdaadcomplot gekunsteld en is de plot – voor zover daar sprake van is – te mager voor een speelfilm van bioscooplengte. Televisiereporter Armand Laqueue, gespeeld door een jonge Aart Staartjes, vertrekt naar Ibiza om een item over het eiland op te nemen, maar raakt gaandeweg steeds dieper verwikkeld in een drugscomplot. Kerbosch kiest ervoor deze story zo te vertellen, dat al datgene wat voor de plot belangrijk is, buiten beeld gebeurt. Hierdoor zien we Armand veelvuldig minutenlang door het water woelen en op het strand rondrennen – vaak met vrouwelijk gezelschap -, zonder dat dit daadwerkelijk iets toevoegt aan de hoofdlijn van het verhaal.

 

Deze sequenties zijn echter de enige momenten die de film vandaag de dag nog de moeite waard maken. Doordat enige vorm van samenhang, actie en spanning ontbreekt, dient de kijker op zoek te gaan naar andere aspecten die de film de boeiend weten te houden. Ibiza, zon en zonde weet enkel als tijdsdocument enigszins te overtuigen. De met zon overgoten locaties van het pittoreske eiland en de vrijheid van eind jaren zestig worden door Kerbosch dan wel niet ritmisch of dynamisch in beeld gebracht, de beelden ogen desondanks aandoenlijk en aanstekelijk. Het feit dat Aart Staartjes meermaals naakt over het strand rolt met aantrekkelijke jonge dames baart vandaag de dag eveneens wellicht enige opzien, daar hij bij vrijwel iedereen bekend staat als de conservatieve ‘meneer Aart’ uit het kinderprogramma ‘Sesamstraat’, maar ook die constatering weet de film niet van de ondergang te redden.

 

De goede bedoelingen van Kerbosch en co ten spijt, Ibiza, zon en zonde is alleszins een coherent, laat staan intrigerend misdaadmysterie. Tegenover het knullige acteerwerk van de vele enthousiaste amateurs, de nihile visuele waarde en de koddige montage staan enkel een aantal geslaagde sfeersequenties, die de kijker trakteren op aanstekelijke beelden van een tijd waarin vrijheid niet alleen gepredikt, maar ook beleefd werd.

 

Waardering: **

 

 

BEELD
Ibiza, zon en zonde werd met minimale middelen opgenomen en deze werkwijze is, naast de leeftijd van de prent, aan de regelmatig korrelige beeldtransfer af te zien. Het contrast is erg matig, met als gevolg dat het beeld veel te donker oogt. Scherpte en detail zijn mede hierdoor eveneens mager. In Ibiza, zon en zonde wordt geregeld Engels of Spaans gesproken, helaas ontbreekt er elk spoor van een ondertiteltrack.

 

 

GELUID
Het geluid is er iets beter aan toe, al laten de helderheid en het bereik het zo nu en dan ook afweten. Doorgaans echter zijn de Nederlandstalige dialogen goed te volgen.

 

 

 

EXTRA’S
Zoals elke release uit de reeks ‘Nederlandse Filmklassiekers’ kent ook Ibiza, zon en zonde een statisch menu, waarbij de kijker de mogelijkheid heeft de film te starten, naar de scène-selectie te gaan, of het extra-menu te betreden. De extra’s bestaan uit een fotogalerij en tekstuele achtergrondinformatie over de film in het Nederlands, Engels en Spaans.

 

 

Speelduur
ca. 72 minuten
Distributie
TDM Entertainment
Filmmuseum
Release datum DVD
17 juni 2008
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
4:3 Fullscreen
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands
Ondertiteling
Geen
Extra’s
Tekstschermen
Fotogalerie