Achter het masker van de psychiater.
“Wat kunt u voor uw patiënten doen?” Stilte. Coen Verbraak bevraagt gerenommeerde psychiaters over hun vak in de serie Kijken in de ziel. Ze hebben lang niet altijd een vlug, voorbedacht antwoord op zijn snel afgeschoten vragen. Hun openheid is bewonderenswaardig.
Bij toeval genezen
De beelden uit het zesdelige Kijken in de ziel zijn gevuld met weinig meer dan pratende hoofden, de montage en de inhoud zorgen voor veel spanning. Verbraak – decennia aan ervaring opgedaan voor Vrij Nederland en de Volkskrant – confronteert psychiaters met elkaars opvattingen en monteert hun uitspraken vlot door elkaar, met vaak maar één of twee zinnen per shot, zodat de psychiaters samen een divers beeld van hun vak creëren. De vraag bijvoorbeeld, of patiënten bij toeval genezen of door toedoen van hun therapie, levert opvallend uiteenlopende reacties op. In een snelle combinatie van meningen wordt dit vraagstuk in een paar minuten tijd van diverse kanten belicht en ontstaat een veelzijdig gesprek dat er nooit was, maar dat Verbraak zorgvuldig in elkaar gemonteerd heeft.
Verliefd
De psychiaters in Kijken in de ziel worden van één kant belicht; oneffenheden in hun gezicht worden benadrukt door schaduwen. De groeven in het verleden, de lijnen die het leven op de vakmensen achterliet, zijn van hun gezicht af te lezen. Alleen René Kahn lijkt zich blijvend bewust te zijn van zijn imago, de anderen zetten – bewust of niet – een meer breekbaar beeld van zichzelf neer. Verbraak laat hun menselijke kant zien in dialogen over het wel of niet toestaan van vriendschap met een patiënt, verliefdheid op een patiënt en het min of meer meewerken aan een zelfmoordpoging. De onthullingen maken grote indruk maar baren ook zorgen: kunnen ze wel allemaal met hun verantwoordelijkheid om gaan?
Lesje interviewen
De psychiaters die Verbraak interviewt zijn bedreven in de omgang met de media, maar de journalist wuift hun maskers weg alsof het niets is. Verbraak geeft zijn onderwerpen geen gelegenheid om van een vraag af te wijken. Er vallen stiltes, omdat de psychiaters geen antwoord weten of omdat ze lang nadenken. Verbraak laat ze ook niet op geoefende verhalen terugvallen, op de momenten dat de psychiaters dit proberen dan onderbreekt hij ze. Kortom, Verbraak geeft een lesje interviewen voor gevorderden.
Voorgeschiedenis
Het resultaat van Verbraaks interviewaanpak is dat Kijken in de ziel niet leunt op de bekende oneliners en anekdotes, maar op oprecht klinkende gedachten, die anders zijn dan wat psychiaters normaal gesproken op televisie verkondigen. Een aantal van de vakmensen wordt bovendien zelf haast psychiatrische patiënten, ze blijken zelf ook traumatische ervaring meegemaakt te hebben.
Openheid ten top dus in Kijken in de ziel. Alleen René Kahn blijft pretenderen dat hij onbevlekt en alwetend is. Het is slechts een kleine smet op de film van de bewonderenswaardig acterende Verbraak. De journalist sleept quotes uit de strijd die weinig anderen deze ondervraagden zouden ontfutselen. Psychiaters waren niet vaak zo open, pratende hoofden niet vaak zo spannend en journalisten helaas zelden zo doortastend als in deze serie.
Speelduur
ca. 210 minuten
Distributie
B-motion
Release datum DVD
1 maart 2010
Verpakking
Digipack met kartonnen slipcase
Regio
2
Beeld
16:9 Anamorphic
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands
Ondertiteling
Geen
Extra’s
Geen
Met dank aan B-Motion voor het beschikbaar stellen van de DVD !
Reacties zijn gesloten.