web analytics

Nadine – DVD-Recensie

Reacties zijn gesloten

 

De recensie van de film is geschreven door Guido Franken.

FILM
Erik de Bruyn maakte zeven jaar geleden een spetterende entree in de Nederlandse bioscopen met zijn grotendeels visueel ingestelde debuutfilm Wilde Mossels, die op het Nederlands Film Festival van 2000 direct bekroond werd met de prijs van de Nederlandse filmkritiek. Met Nadine maakt De Bruyn pas zijn tweede lange speelfilm. Ook dit keer besteedt hij veel aandacht aan de vormgeving en beeldregie, maar laat het scenario te wensen over.

De film opent met beelden van een winkelende Nadine, die zich als een vreemde door de wereld lijkt te begeven. Ze oogt paniekerig, gespannen en vervaagd van haar omgeving. De camera zit afwisselend dicht op haar huid of observeert haar gedrag van een afstandje. De kleuren ogen grauw en donker. We horen enkel het geluid van haar voetstappen en de tikkende klok die boven in de winkel hangt, voor de rest heerst er een doodse stilte. Een nadrukkelijke, korte ademhaling zorgt voor een onheilspellend gevoel. Dan kijkt ze op naar een digitale teller aan de muur: “uw nr: 42”. We horen getik. Nadine is 42 jaar oud en de klok tikt verder. Ze moet iets doen met haar leven en snel, maar wat? Uit pure wanhoop en niet geheel beseffend wat ze doet, kidnapt ze de baby – Sam – van haar ex, met wie ze even daarvoor nog een kort praatje maakte. Vervolgens springt het verhaal terug in de tijd waarbij  flashbacks naar de reden van haar impulsieve daad doen leiden.

Zoals uit bovenstaande mag blijken, legt De Bruyn vooral de nadruk op de wisselwerking tussen beeld en geluid. Met een zorgvuldige beeldregie en mise-en-scène zorgt hij voor een prachtig ogend geheel. De scènes waarin hij focust op de gezichtsuitdrukkingen en subtiele emoties van de karakters leveren een aantal mooie, suggestieve momenten op. Helaas wordt deze suggestie vaak meteen weer teniet gedaan door de voorspelbare en geforceerde dialogen. Het is jammer dat De Bruyn er niet constant voor kiest het verhaal (grotendeels) te vertellen door middel van beelden. De scènes zonder tekst werken namelijk stukken beter, met name door het subtiele spel van Fedja van Huêt en de drie actrices die Nadine spelen. De rol van Hadewych Minis valt wat dat betreft compleet uit de toon, haar karakter is veel te luidruchtig en stereotype geschreven en staat in groot contrast met het introverte spel van de andere hoofdrolspelers.

Ook de rol van Frank Lammers is behoorlijk stereotype. Net als in zijn rol in De Passievrucht lijkt Lammers alleen maar te zijn toegevoegd voor de relativerende humor. Dat zijn rol geen toegevoegde waarde heeft ligt absoluut niet aan Lammers zelf, maar voornamelijk aan de manier waarop zijn rol geschreven is: we hebben het allemaal al vaker gezien en het oogt makkelijk en goedkoop. Het scenario blinkt sowieso niet uit in originaliteit. De clichématige scènes op het politiebureau (waarbij het overigens zeer onwaarschijnlijk is dat geen enkele bewakingscamera een glimp heeft opgevangen van Nadine en de baby), de ‘bijna-ontdekking’ bij een Frans tankstation, de kranten die vol staan met nieuws over de kidnapping zonder dat iemand Nadine ook maar herkent en de wel erg ongeloofwaardige politieachtervolging in een sfeervol stadje in Spanje voelen allemaal bekend en te gekunsteld aan.

Wat overblijft is vooral de visuele waarde van De Bruyns tweede lange speelfilm. Nadine zit vol met mooie, sfeervolle shots en een aantal pakkende, beeldende scènes. Vooral de laatste sequentie, bij Nadine’s vakantiehuis in Spanje, levert mooie momenten op. Door de ontmoeting met een alleenstaande vrouw, vergezeld door haar kinderen, beseft Nadine wat ze zelf mist en wat ze heeft aangericht, maar ze wil er niet aan toe geven. Wanneer ze ‘haar’ baby Sam daarna uit het oog verliest, dringt het besef wél goed tot haar door. Ondanks het voorspelbare karakter van deze scènes weet De Bruyn door zijn prachtige beeldregie de kijker toch te overtuigen. Als hij de volgende keer nou iets meer aandacht besteedt aan het scenario en (nóg) meer durft te vertrouwen op het beeld, kan het haast niet meer mis.

Waardering: *** half

BEELD
Nadine werd in het 1,85:1 widescreen formaat geschoten en staat ook in deze originele beeldverhouding anamorf op deze schijf. De beeldkwaliteit is prima, de transfer is scherp en gedetailleerd. De prachtige cinematografie van Bert Haitsma wordt gepresenteerd door middel van een mooi verzadigd kleurenpallet, een degelijk zwartniveau en veel diepte. Beschadiging of vervuiling is niet op het scherm zichtbaar. Naast de al bijna obligate Nederlandse ondertiteling voor doven en slechthorenden is ook een Engels ondertitelspoor op deze dvd aanwezig.

 

 

GELUID
De geluidsband staat in de vorm van een Dolby Digital 5.1 surroundtrack op de dvd. Deze track klinkt bijzonder fraai en komt ruimtelijk doch gebalanceerd uit de speakers. Het geluid is helder en gedetailleerd, zonder ruis of andere beschadigingen. Gezien de aard van de film ligt de nadruk voornamelijk op de voorste kanalen, waarbij de surroundkanalen voorzien in ruimtelijke ondersteuning. Dialogen zijn helder en goed verstaanbaar, waarbij de muzikale begeleiding  warm en sfeervol klinkt. Prima geluid.

 

 

EXTRA’S
Naast drie promotionele trailers voor andere A-film releases (waaronder het opnieuw te verschijnen debuut van De Bruyn Wilde Mossels en de serie Stellenbosch) treffen we ook de de bioscooptrailer van Nadine aan. Verder vinden we een aardig aantal extra’s op de DVD, om te beginnen met de voornaamste toevoeging aan deze; de negentien minuten durende Making Of. Hierin komen voornamelijk de regisseur en de drie actrices die het karakter van Nadine neerzetten aan het woord. Naast de sfeervolle ‘behind-the-scenes’-beelden die men tussen de gesprekken door heeft gesneden, komt zo nu en dan ook een ander lid van de cast aan het woord. Een plichtmatige doch aardige featurette, waarin vooral de uiteenzetting  van Erik de Bruyn’s beweegredenen interessant is. Verder treffen we de videoclips aan van een tweetal songs uit de film, C’oeur d’Artichaut dat, net zoals in de film, door actrice Hadewych Minis wordt gezongen, en About You van ‘The  Punonos’.  Beide clips duren zo’n drie minuten, waarbij men gebruik heeft gemaakt van beelden uit de film. Vooral de muziekvideo van Minis’ nummer is erg mooi gemonteerd. Afgesloten wordt met een foto-slideshow van zo’n dikke drie en een halve minuut, waarin onder muzikale begeleiding stills en beeldmateriaal van achter de schermen getoond worden.

Speelduur
ca. 252 minuten
Distributie
A-Film
Release datum DVD
20 maart 2007
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
16:9 Anamorf (1,85)
Geluid
Dolby Digital 5.1 – Vlaams
Ondertiteling
Nederlands (doven)
Engels
Extra’s
Promotionele trailers
Originele bioscooptrailer
Making Of
Videoclip “C’oeur d’Artichaut”
Videoclip “About You”
Fotogallerij

Met dank aan A-Film voor het beschikbaar stellen van deze DVD !

Reacties zijn gesloten.