web analytics

Oranje Hein – DVD-Recensie

Reacties zijn gesloten



FILM
Na het succes van de twee eerdere Jordaanfilms De Jantjes en Bleeke Bet lag het voor de hand dat ook Oranje Hein verfilmd zou worden. In de jaren twintig waren de stukken al een keer verfilmd in een stille versie. Max Nosseck, een uit Duitsland gevluchte regisseur, kreeg de taak het verhaal naar het witte doek te vertalen. Een jaar eerder had hij succes behaald met de film De Big van het Regiment. De typische en tot dusver succesvolle ‘Jordaanformule’ werd weer uit de kast gehaald, en met veel liedjes en een groep bekende acteurs en actrices verwachtte men ook dit keer weer de bioscoopzalen flink te kunnen vullen.

Oranje Hein vertelt het verhaal van de goedmoedige schoenmaker ‘magere Hein’, die samen met zijn vrouw een gemoedelijk leventje leidt. Hun zoon heeft een relatie met een meisje uit de Jordaan, en beiden hebben serieuze plannen. Als de twee eindelijk zover zijn dat ze hun partner durven voor te stellen aan hun ouders, loopt een ruzie tussen de ouders van het Jordaanmeisje zo uit de hand, dat de vrouw wil scheiden. De schoenmaker en diens vrouw vinden dit echter een overtrokken reactie en treden op als huwelijksbemiddelaar.

Het verhaal is, net als bij de andere Jordaan verfilmingen, weinig opzienbarend. De dunne en voorspelbare verhaallijnen worden aan elkaar geknoopt door de muzikale intermezzo’s en de opzichtige relatie onderling. Gelukkig bieden de setting van het verhaal en een aantal komische karakters redelijk wat mogelijkheden, die door regisseur Nosseck voldoende zijn benut. Zo presenteert hij het karakter van de visboer en de schoenmaker op een komische wijze en zijn de terugkerende scènes waarbij steeds dezelfde politieagent op de hak wordt genomen vrijwel altijd geslaagd. Opvallend daarbij is de scène waarin acteur Sylvain Poons rondfietst voor het gerechtsgebouw op de Prinsengracht. Wanneer hij de agent tegenkomt, schrikt hij zo erg dat hij achteruit rondjes begint te fietsen. Dit soort filmische vondsten van de regisseur maken het geheel al heel wat interessanter en aardiger om te zien, al ogen ze vandaag de dag vanzelfsprekend weinig spectaculair.

Ook weet Nosseck de weemoedige sfeerschets van Amsterdam goed op de kijker over te brengen. Door veel typisch Amsterdamse beelden en heerlijk zonnige decors, verlang je bijna terug naar de onbezorgde sfeer in de jaren dertig. Minder geslaagd zijn een aantal houterige bijrollen en de vaak schreeuwerige dialogen. Ook de montage, en dan vooral die van het geluid, zijn niet altijd even best. Een aantal scènes voelen overbodig aan en onderbreken het aangename tempo soms even. Door de relatief korte speelduur houdt men de verveling echter slim buiten de deur en kijkt het geheel lekker weg.

Waardering: ***

FILMGESCHIEDENIS
Oranje Hein was de derde film naar een Jordaanstuk van Herman Bouber. De film werd opgenomen in de ‘Filmstad Wassenaar’ studio’s, die in 1935 waren opgericht door Loet C. Barnstijn. Deze Haagse filmdistributeur ontwikkelde eerder al de ‘Loetafoon’, een geluidsprojector die beeld en geluid synchroon kon afspelen. Hoewel dit principe nooit doorbrak, is Barnstijn belangrijk geweest voor de Nederlandse geluidsbioscopen. Regisseur Max Nosseck regisseerde eerder al de succesvolle komedie De Big van het Regiment. Men was ervan overtuigd dat hij ook dit keer succes zou oogsten. Toen de film op 22 oktober 1936 in première ging, waren de reacties van de pers vernietigend. Recensent A. van Domburg schreef in De Tijd: “stuntelige regie [met] beklagenswaardige toneelprestaties [en] een aaneenrijging van tafereeltjes.” Ook het publiek bleef dit keer massaal weg. Nosseck vertrok naar het buitenland en de Jordaanfilm had, zo leek het, zijn beste tijd gehad.

BEELD
Het beeld is voor de release niet opgeknapt en ziet er dan ook niet al te best meer uit. Het geheel verspringt regelmatig en krassen, vlekken, verticale lijnen en vuil zijn eerder regel dan uitzondering. Het contrast varieert van matig tot redelijk. Het is allemaal nog te kijken, maar daar is ook alles mee gezegd.

GELUID
Het geluid staat in Dolby Digital 2.0 track (224 kb/s) op de DVD. Het geluid bromt, suist en ruist geregeld. Ook verspringt het geluid wel eens. Mede hierdoor is een deel van de dialogen moeilijk verstaanbaar.

EXTRA’S
Op het gebied van extra’s geldt voor deze dvd hetzelfde als die voor de andere releases uit de Nederlandse Filmklassiekers reeks. Het menu van de dvd is simpel vormgegeven met een achtergrondfoto. De film is opgedeeld in zes hoofdstukken. Via het menu is er de mogelijkheid om de film af te spelen, naar de hoofdstukindeling te gaan of naar het extra menu te gaan. Wanneer je deze laatste mogelijkheid kiest, zijn er een viertal extra’s waar je uit kunt kiezen.

Als eerste vinden we een tekstscherm terug met de nodige achtergrondinformatie over de film. Hierin wordt in vier pagina’s informatie gegeven over de productie. Ook wordt er nog een opsomming gegeven van de cast en crew van de film. Het tweede tekstscherm gaat over de komst van de geluidsfilm. Deze neemt drie pagina’s in beslag. Twee leuke toevoegingen, waarbij het jammer is dat het gebruikte lettertype wel erg klein is. Naast deze twee tekstschermen vinden we een fotogalerie terug, waarbij in anderhalve minuut ruim tien foto’s op het scherm voorbij komen. Als laatste treffen we trailers aan voor Op Stap en Bleeke Bet.

Speelduur
ca. 72 minuten
Distributie
TDM Entertainment
Filmmuseum
Release datum DVD
16 november 2006
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
4:3
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands
Ondertiteling
Geen
Extra’s
Tekstschermen
Fotogalerij
Trailers