FILM
In 2007 debuteerde beeldend kunstenares en theatermaker Threes Anna met haar voornamelijk visueel ingestelde The Bird can’t fly in de Nederlandse bioscopen. De film, gemaakt zonder subsidie van het Nederlands Filmfonds – welke geen heil zag in het project -, overtuigt door de prachtige cameravoering en beeldsymboliek, maar reikt nergens tot de kern.

 

Melody, een drukke, bazige vrouw van middelbare leeftijd, krijgt via de telefoon te horen dat haar enige dochter, June, is overleden. Ze besluit terug te keren naar haar geboortedorp Fairlands om de begrafenis bij te wonen. In Fairlands – dat door middel van haar suggestieve naam al doet vermoeden dat we hier te maken hebben met een onconventioneel dorp – is het zand zo wit als sneeuw, de lucht zo blauw als de zee, lopen struisvogels rond alsof ze het dorp beheersen en hangt er een mysterieuze sfeer over eenieder die er verblijft. Het Paradise Hotel, dat Melody samen met haar dochter uit de grond stampte, is bedolven onder een grote berg zand. Enkel de grote letters op het dak steken boven het zand uit.

 

Fairlands is zo een geheel eigen wereld, waarin andere normen en waarden gelden dan in de wereld zoals wij die kennen. Uit elk gebouw en elk karakter blijkt dat regisseuse Threes Anna haar wortels in het beeldend theater vindt. Symboliek en magisch realisme zijn in The Bird can’t fly niks vreemds. Anna legt een grote nadruk op het beeld en schuift de plot bewust naar de achtergrond. Met Guido van Gennep achter de camera levert dit een intrigerend visueel spektakel op.

 

Niet alleen zorgt Van Gennep, ongetwijfeld in samenspraak met de regisseuse, voor aparte kadreringen en camerastandpunten, ook voorziet hij de film van een aangenaam en meeslepend tempo door de prachtig uitgevoerde tracking shots. In combinatie met de magisch realistische locaties en het contrast tussen felle en donkere kleuren in de decors, levert dit betoverende beelden op. De grotendeels geslaagde beeldsymboliek en de sfeervolle muzikale ondersteuning zorgen vervolgens voor de finishing touch, waardoor de film een haast poëtisch ritme krijgt: de kijker wordt langzaam meegezogen in de gecreëerde droomwereld. Dat de plot niet veel voorstelt en de beeldsymboliek de kijker nergens écht aan het denken zet, wordt The Bird can’t fly zo graag vergeven.

 

Waardering: *** half

 

 

BEELD
Bij een film als deze mag er natuurlijk niks mankeren aan de beeldtransfer en gelukkig doet het dat ook niet. The Bird can’t fly heeft een nette beeldtransfer meegekregen, die op wat filmgrain na vrij is van beschadigingen. De felle, contrasterende kleuren komen scherp en warm op de kijker over en scherpte en detail zijn prima. De optionele Nederlandse ondertitels staan in een fijn lettertype netjes in beeld.

 

 

GELUID
Het geluid staat in een Dolby Digital 5.1 track op de dvd. Ook op de geluidsafwerking valt niks aan te merken. De dialogen – voor zover die er al zijn – zijn goed verstaanbaar en de sfeervolle muziekscore komt mooi ruimtelijk en warm uit de speakers. Het geluidsspoor is ruis- en kraakvrij.

 

 

 

EXTRA’S
De film is netjes opgedeeld in tien hoofdstukken. Via het menu is het mogelijk de film af te spelen, naar het scène-menu te gaan, de instellingen te veranderen en de extra’s af te spelen. Hoewel, buiten de originele bioscooptrailer van The Bird can’t fly en een drietal andere trailers van Paradiso-releases is de release helaas kaal.

 

 

Speelduur
ca. 79 minuten
Distributie
Paradiso Home Entertainment
Release datum DVD
11 december 2008
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
Anomorphic 16:9 (1,78)
Geluid
Dolby Digital 5.1 – Engels
Ondertiteling
Nederlands
Extra’s
Originele bioscooptrailer
Andere trailers

 

Met dank aan Paradiso Home Entertainment voor het beschikbaar stellen van deze DVD !