FILM
Alex Stockman laat met zijn regiedebuut Verboden te zuchten zien de discipline van het klassieke filmmaken onder de knie te hebben en geeft bovendien een kijkje in de geschiedenis van de Vlaamse film.

 

Met sfeervol zwart-wit geschoten beelden, een veelal dynamische cameravoering en leunend op suggestie en sfeerimpressies doet Verboden te zuchten direct denken aan films van Nouvelle Vague cineasten als Godard en Chabrol. Een vergelijking die gesterkt wordt door de thematische overeenkomst tussen de films. Net als in veel Nouvelle Vague-films staat ook in Verboden te zuchten een overpeinzende, door de stad dolende einzelgänger centraal die in contact komt met allerlei suggestieve nevenpersonages.

 

De hoofdrol in Verboden te zuchten is dan ook niet zo zeer weggelegd voor de zesentwintigjarige protagonist Joris (degelijk gespeeld door Stefan Perceval), het authentieke Brussel en de ondoordringbare nevenpersonages spelen een nog belangrijkere rol. Gesteund door een sterke muzikale begeleiding van Daan Stuyven wordt Brussel in enkele geïsoleerde sfeerimpressies – eveneens kenmerkend voor de Nouvelle Vague gedachte – dan ook liefdevol in beeld gebracht.

 

De prachtige fotografie kan echter niet verhullen dat het scenario nogal aan de dunne kant is en dat van enige karakterontwikkeling weinig tot geen sprake is. Joris doolt, zoekt en peinst, maar blijft voortdurend dezelfde flegmatieke uitstraling behouden als tijdens de eerste minuten van de film. Op zijn tocht passeert hij Vlaamse filmhelden als Josse de Pauw en Senne Rouffaer, die hem voorzien van de nodige levenswijsheden en suggestieve verwijzingen, maar ook zij kunnen niet verbloemen dat de plot en dialogen nogal aan de holle kant zijn.

 

Verboden te zuchten is dan ook interessanter als hommage aan klassieke films en filmmakers dan als eigen filmverhaal. Naast Stockmans liefde voor de Nouvelle Vague toont de film (al dan niet bewust) overeenkomsten met enkele belangwekkende Vlaamse films van de jaren vijftig tot en met tachtig. Elementen uit baanbrekende films als Meeuwen Sterven in de Haven (1955), Malpertuis (1971) en Brussels by Night (1983) worden in Verboden te zuchten tot een geheel gesmeed.

 

Van de eerste film leent Stockmans de nadruk op de beeldtaal, atmosfeer en dolend hoofdpersonage, van de tweede zijn vooral de paar magisch-realistische momenten en stereotype aankleding van de protagonist terug te vinden. De derde film, Brussels by Night – destijds de eerste in een reeks stadsfilms welke een omslag teweeg brachten in de tot dan toe als plattelandsfilms getypeerde Vlaamse filmindustrie –, heeft wellicht nog de grootste invloed gehad: niet alleen de grote rol voor het stadsbeeld, maar ook het idee van ‘een tobbende, verveelde en zonder enig geloof’ (‘no future’) levende protagonist staat in zowel Verboden te zuchten als Brussels by Night centraal.

 

Voor de doorgewinterde kijker valt er zo op secundair niveau nog genoeg te genieten wanneer Verboden te zuchten zelf te weinig aanknopingspunten biedt om de aandacht vast te houden. Wie echter minder goed bekend is met de (Vlaamse) filmhistorie zal zo nu en dan even door moeten bijten, want inhoudelijk is de film niet altijd even boeiend. 

 

Waardering: ***

 

 

BEELD
De film staat in de originele 1,66:1 verhouding op het schijfje. Helaas is de transfer niet anamorf vastgelegd. Desondanks oogt het beeld zeer degelijk. De sfeervolle zwart-wit fotografie wordt mooi weergegeven. Contrast en zwartniveau zijn goed. Minder is het gesteld met de scherpte en het detail, met name door de nogal korrelige aanblik van de print. De optionele ondertitels zijn adequaat uitgevoerd en staan in een fijn leesbaar lettertype op een mooie plaats in het beeld.

 

 

GELUID
Het geluid staat in een prima Dolby Digital 2.0-spoor op de DVD. Hier valt weinig op aan te merken. Af en toe zijn de dialogen ietwat aan de zachte kant, maar grotendeels geeft het spoor een meer dan degelijke weergave van het geluidsbeeld. Beschadigingen zijn afwezig.

 

 

EXTRA’S
Via het hoofdmenu van de DVD hebben we toegang tot enkele interessante extra’s. Allereerst treffen we de ongeveer een half uur durende, krachtige korte film In de Vlucht van regisseur Alex Stockman aan. In de extra Verboden te Fietsen worden we in een half uur bijgepraat door de regisseur over zijn beweegredenen, keuzes en visies betreffende Verboden te Zuchten. Afwisselend zijn er filmfragmenten te zien.

 

 

Speelduur
ca. 98 minuten
Distributie
Filmfreaks
Release datum DVD
4 mei 2009
Verpakking
Digipack
Regio
2
Beeld
1,66:1 niet-anamorf
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands / Frans
Ondertiteling
Nederlands
Frans
Engels
Extra’s
Interview met Alex Stockman
Korte film In de Vlucht

 

Met dank aan Filmfreaks voor het beschikbaar stellen van de DVD !