web analytics

Blind

Reacties zijn gesloten

“Suizende oren en een giraffe in de sneeuw”

Blind, het regiedebuut van actrice Tamar van den Dop, vertelt het verhaal van Marie; een vrouw met een onknap uiterlijk. Ze heeft spierwit haar en vele littekens op handen, armen en in het gezicht. Zich duidelijk schamend voor haar uiterlijk gaat ze aan het werk als voorlezeres bij Ruben, die een voorliefde voor boeken heeft. Ze hoeft zich bij Ruben weinig zorgen over haar uiterlijk te maken, Ruben is blind. Ruben lijkt eerst weinig van Marie te moeten hebben, maar langzaam ontstaat er een band tussen de twee. Marie gaat zich hierdoor steeds beter voelen, mede doordat ze tegenover Ruben niet eerlijk is geweest over haar uiterlijk. Maar dan kan Ruben plotseling aan zijn ogen worden geopereerd, waardoor hij weer zou kunnen zien. Zal de liefde tussen Ruben en Marie ook blind zijn?

Beklemmend sounddesign
Met haar regiedebuut Blind heeft Tamar van den Dop een film afgeleverd waar menig debuterend regisseur zijn vingers bij zou aflikken. Het eerste wat opvalt, is de muziek in combinatie met het intrigerende sounddesign. Voor de muziek viel de keus op Tom Holkenborg, die bij veel mensen beter bekend staat als Junkie XL. Van den Dop’s eerste bedoeling was om naast Holkenborg nog een componist in dienst te nemen, maar toen ze erachter kwam dat Holkenborg ook een klassieke achtergrond had mocht hij het in zijn eentje doen. Het kost Holkenborg in het eerste half uur even wat moeite de juiste toon te vinden (klassieke deuntjes die rap gevolg worden door elektronisch gepingel gaan niet echt samen), maar gelukkig wordt het hierna wat stabieler en rustiger qua stijl en draagt zijn score veel bij aan de sfeer van de film.

Wat wellicht nog een grotere bijdrage levert, is het geweldige sounddesign van Giel van Geloven. Aangezien Ruben blind is, moet hij het hebben van zijn reuk, tast en vooral van zijn gehoor. Het kleinste tikje en kraakje is uitstekend te horen, met name (en uiteraard ook een must) wanneer je dit in dolby surround hoort. Hier wordt ook uitstekend gebruik van gemaakt tijdens een flashbackscène, waar we wat meer te weten komen over de geschiedenis van Marie. Wanneer haar moeder steeds maar tegen haar blijft zeggen dat ze lelijk is, komen haar worden van alle kanten uit de zaal en blijven ze door je oren suizen, wat een beklemmend gevoel oplevert.

Mooie plaatjes
Naast het gehoor speelt tevens de imaginaire wereld van Ruben een grote rol. Het grootste gedeelte van de film speelt zich af in en om het landhuis waar Ruben samen met zijn moeder woont. Het merendeel hiervan is in Bulgarije opgenomen, waardoor het een nogal plaatsloze omgeving wordt. De heuvels en vooral de sneeuw zorgen hierdoor voor prachtige plaatjes. Maar de echt mooie plaatjes komen tevoorschijn wanneer we meekijken in het hoofd van Ruben. Dit gebeurt vooral wanneer Marie hem het verhaal van de “Sneeuwkoningin” (de overeenkomsten tussen deze Sneeuwkoningin en Marie liggen voor de hand) voorleest. Zo ziet hij bijvoorbeeld door de waterdruppels in bad opeens een vijver voor zich, waar vissen in zwemmen en buiten in de tuin komt opeens een giraffe voorbij lopen. Dit soort plaatjes maken de film bijzonder mooi. Helaas zijn dit soort scènes maar op de vingers van één hand te tellen.

Show, don’t tell
Zijn er dan helemaal geen kritiekpunten aan Blind? Helaas wel. Door de tijd waarin het verhaal zich afspeelt (aan het begin van de vorige eeuw) blijft veel onuitgesproken en wordt er weinig gezegd. Hierdoor (en ook door de toneelachtergrond van Van der Dop) doet de film bij tijd en wijle nogal toneelachtig aan, waardoor hij nogal wat vaart verliest. Tevens wordt er in de film (en dan met name naar het einde toe) teveel uitgesproken. Zinnen als “ze wil niet gezien worden” en “ik geloof niet in sprookjes” zeggen eigenlijk al wat we zien en zijn dus niet echt nodig. Show, don’t tell.

Desalniettemin is Blind een uitstekend debuut van een goede actrice, die dus ook een goede regisseuse blijkt te zijn. Een regisseuse die we moeten koesteren, aangezien vrouwen als deze in Nederland erg schaars zijn. Gelukkig ziet het er voorlopig niet naar uit dat Van den Dop haar heil elders gaat zoeken, dus in de toekomst kunnen we nog volop genieten van vissen in de vijver én giraffes in de sneeuw.

Waardering:
*** half


Blind (2007)
Regie:
Tamar van den Dop
Scenario: Tamar van den Dop
Producent: Petra Goedings
Camera: Gregor Meerman
Muziek: Tom Holkenborg
Met: Joren Seldeslachts, Halina Reijn, Katelijne Verbeke, Jan Decleir, Amaryllis Uitterlinden, Lien de Graeve e.v.a.
Taal: Nederlands
Duur van de film: 98 minuten / Kleur
Distributie: Buena Vista Netherlands B.V.
Te zien vanaf: 8 februari

Rechten foto’s: Victor Arnolds