web analytics

Buddha's Lost Children Revisited

Reacties zijn gesloten

“Hapklare documentaire over aangrijpende problematiek”

 

Drie jaar geleden verraste Mark Verkerk Nederland en een groot deel van de wereld met zijn ontroerende debuutdocumentaire Buddha’s Lost Children, over de Boeddhistische monnik Phra Khru in de grensgebieden van Thailands Gouden Driehoek. Khru zet zich in voor kansarme jongeren en geeft ze hoop op een betere toekomst. Het portret was meeslepend, sfeervol, dromerig en vol emoties. Afgelopen jaar keerde Verkerk terug naar Phra Khru. Het gefilmde materiaal verwerkte hij tot de documentaire Buddha’s Lost Children Revisited, welke echter een stuk minder indruk maakt.

 

 

 

 
Aanwezigheid
Was Buddha’s Lost Children nog een fantasierijk, subtiel en levensecht portret, Buddha’s Lost Children Revisited is van vrijwel elk droombeeld en elke sfeer ontdaan. De grootste kracht van het origineel betrof het ontwapenende en authentieke karakter van de beelden, grotendeels het gevolg van de afwezigheid van de regisseur in woord en beeld. De camera leek niet te bestaan en de meeslepende leefwereld van de kinderen binnen te dringen zonder dat deze het merkten.

 

In Buddha’s Lost Children Revisited is Verkerk plots overal aanwezig. Niet alleen verschijnt hij zo nu en dan in beeld, vrijwel continu worden de beelden begeleid door een voice-over, ingesproken door de regisseur zelf. De krachtige, dromerige en hoopvolle sfeer van het origineel wordt zo teniet gedaan en van elke fantasie ontdaan. De kijker is geen deelgenoot meer van het lot van de kinderen, maar een buitenstaander die op afstandelijke wijze geïnformeerd wordt over een aangrijpend en indringend relaas.

 

Conventies
Deze keuze van Verkerk is opmerkelijk, zeker gezien het succes van zijn debuutfilm. Wist hij in die film zijn televisieachtergrond – Verkerk maakte vele documentaires voor Discovery Channel en National Geographic – te verbloemen en een filmisch geheel af te leveren, Buddha’s Lost Children Revisited is echter een hapklare televisiedocumentaire. De enscenering en benadering sluiten naadloos aan op de genreconventies en laten vrijwel geen ruimte over voor de eigen invulling van de kijker.

 

Waar Buddha’s Lost Children de kijker door een nagenoeg perfecte combinatie van beeld, geluid en het stelselmatig ontbreken hiervan bij de lurven wist te grijpen en niet meer losliet, maakt dit vervolg elke vorm van inleving onmogelijk. Hierdoor is de documentaire niet meer dan een boeiend, maar weinig bijzonder relaas.

 

Waardering: ** half  

 

Buddha’s Lost Children Revisited (2009)
Regie:
Mark Verkerk
Producent: Ton Okkerse
Camera: René Heijnen, Sarit Charoenyuenyaw 
Muziek: Somtow Sucharitkul, Bernhard Joosten
Montage: Helen Delachaux
Taal: Thais / Engels
Duur van de film: 83 minuten / Kleur
Te zien vanaf : 4 juni 2009