Conventioneel
Calimucho vertelt het verhaal van Dicky, een jonge vrouw die al jaren in het circus zit. Ze staat voor een keuze die bijna onmogelijk lijkt: wil ze bij haar zwager Timo en zijn zoontje blijven, waar ze al op past sinds de dood van haar zus, of kiest ze voor een tentenbouwer uit Tunesië, die als seizoenarbeider in het circus werkt. En er is ook nog het circus zelf, waarbij ze eigenlijk weg wil, maar waarmee ze tegelijkertijd ook niet zonder kan.
Echt drama blijft uit in Calimucho. Het echte conflict zit enorm onderhuids, maar blijft daar gek genoeg ook. De dialogen blijven steken in oppervlakkig geruzie zonder dat er écht iets opgelost of uitgepraat wordt. Tevens worden er bewust dingen niet getoond, waardoor je de beleving van veel personages op bepaalde gebeurtenissen mist. Film is emotie en in dit geval emotie van personages. Als we deze personages en dus hun emoties niet zien, wordt het erg lastig in- en mee te leven met deze mensen.
Tussen de scènes met Dicky door, zien we muzikanten die de film al zingend becommentariëren. Deze keuze trekt de kijker volledig uit de film. Je maakt een fictiefilm, geen documentaire over muzikanten. Sowieso kent de film nogal wat genreproblemen. Het is niet mijn bedoeling om de film in een bepaald hokje te stoppen, maar het geheel zwalkt te erg tussen documentaire en fictie; gedraaid met amateur-acteurs die nauwelijks een scène weten te dragen, voorzien van een documentaire-look – overigens zeer verdienstelijk gedaan door Adri Schrover; één van Neerlands betere cameramensen – maar wel met fictieve scènes. Hierdoor komt je nooit écht in de film. Altijd speelt wel in je achterhoofd mee, dat je naar een ‘film’ aan het kijken bent. En dan ben je als filmmaker niet geslaagd; de kijker meesleuren in je film tot dat punt, waar die gedachte niet meer in je op kan komen.
Waardering: **
 |
Calimucho (2008) Regie: Eugenie Jansen Scenario: Natasha Gerson, Rogier de Blok Producent: Circe Films Camera: Adri Schrover Montage: Patrick Minks Met: Dicky Kilian, Willy Soeurt, Timo Soeurt, Peter Verberk, e.v.a. Taal: Nederlands, Duits Duur van de film: 100 minuten / Kleur Te zien vanaf: 11 september 2008 |
het publiciteitcircus draaide anders weer op volle toeren, gister alle lof bij De Wereld Draait Door terwijl Van Nieuwkerk de film volgens mij niet eens gezien had. VARA is toevallig niet de co-producent?
De meningen over deze film lopen nogal uiteen.
De Telegraaf (*), Trouw en Volksrant (****).
Hoeveel waarde kun je nog hechetn aan een recensie?. Weinig volgens mij. Gewoon kijken deze film als ie je leuk lijkt. En dat is ie.
De algemene teneur die ik meekrijg is dat mensen de film óf geweldig vinden, óf niet weten wat ze ermee moeten. Wat in dit geval dus ook door de recensies gestaafd lijkt te worden.