Onderhoudend
In De Brief voor de Koning volgen we de zestienjarige Tiuri, die aan de vooravond van zijn ridderschap staat. Hij moet nog een laatste proef doorstaan; één nacht in absolute stilte waken in de witte kapel. Tiuri zet zijn toekomst als ridder op het spel wanneer een stervende ridder hem een opdracht geeft. Hij moet een uiterst geheime brief voor de Koning van Unauwen bezorgen. Tiuri gaat op pad en het de tocht leidt hem door donkere bossen, met sneeuw bedekte bergen en dalen, waar het gevaar altijd op de loer ligt. Meer dan eens wordt hij achterna gezeten door de Rode Ruiters van Eviellan, vecht hij tegen verraad en moet hij zijn onschuld bewijzen.
Eén van de problemen van De Brief voor de Koning is dat deze op papier avontuurlijke en spannende tocht op het witte doek nergens wil schitteren. De film hobbelt van de ene scène naar de andere en kent nauwelijks enerverende of dramatische hoogtepunten. De Brief voor de Koning is hierdoor noch spannend, noch aangrijpend, maar enkel onderhoudend. Hoofdpersonage Tiuri toont, ondanks alles wat hij meemaakt, maar zelden enige emotie en maakt gedurende de film geen noemenswaardige ontwikkeling door. Het geven van een eigen gezicht aan de personages, het creëren van mensen van vlees en bloed – iets waar Tonke Dragt in het boek uitstekend in slaagt – wil in de film maar niet lukken.
Schmierende schurken
Deze tekortkoming doet zich ook voor bij het grootste deel van de karakters die een minder grote rol spelen in de plot. De personages die Tiuri op zijn tocht ontmoet, zijn vrijwel allemaal stereotype karakters waarin de acteurs – vaak niet eens de minste, zo zien we onder meer Michiel Romeyn, Jeroen Willems en Derek de Lint terug – er lustig op los schmieren en voorzien zijn van ruwe baarden en vieze tanden. Hierdoor blijft het allemaal oppervlakkig en kindvriendelijk.
Gebrek aan overzicht
Ondanks de grootse locaties, prima art-direction en authentiek (rauw) ogende kostuums en rekwisieten – voor de opnamen week men uit naar locaties in onder andere Duitsland, Luxemburg, Frankrijk en Schotland – lukt het de makers zelden de kijker het gevoel te geven dat er gekeken wordt naar een groots en meeslepend epos. Dit is voornamelijk het gevolg van het ontbreken van totaalshots en rustmomenten. Director of photography Jules van den Steenhoven werkt veel met (nagenoeg statische) kaders waarin zich weinig open ruimte bevindt, waardoor de kijker nergens in staat wordt gesteld orde aan te brengen in het geheel. Hierdoor lukt het niet de kijker bij het getoonde te betrekken en laat men het na de productie enige glans, extra vaart, grootsheid of dynamiek mee te geven.
De Brief voor de Koning mist aldus de nodige spanning en dramatiek, waardoor Tiuri’s tocht weinig hoogtepunten kent en nergens persoonlijk wordt. Door de prachtige aankleding en dito belichting van het geheel – de rauwheid, het vuil, maar tegelijkertijd het aantrekkelijke van de middeleeuwen zijn letterlijk voelbaar – en het redelijke tempo is de film geen vervelende zit, maar zeker niet het meeslepende epos dat het had kunnen zijn.
Waardering: ***
 |
De Brief voor de Koning (2008) Regie: Pieter Verhoeff Scenario: Maarten Lebens, Pieter Verhoeff Producent: Eyeworks Egmond, Armada Productions Camera: Jules van den Steenhoven Muziek: Paul M. van Brugge Montage: Bart van den Broek Met: Yannick van de Velde, Quinten Schram, Victor Reinier, Daan Schuurmans, Ronald Top, Victor Bergen Henegouwen, Uwe Ochsenknecht, Hanna Schwamborn, Kees Boot, e.v.a. Taal: Nederlands Duur van de film: 110 minuten / Kleur Te zien vanaf: 16 juli 2008
Rechten foto’s: Victor Arnolds |
de film nu 2 keer gezien, tweede keer zeker niet saai. Muziek vooral in de eerste helft sterk. Onweersbui bij Menaures mooi gothic. Bovenstaande recensie bevat denk ik wat goede tips voor als het tweede deel verfilmd gaat worden.
zeg mensen kwil die film ook zien waar kan ik die dn zien?!