web analytics

De Zeven van Daran: De Strijd om Pareo Rots

Reacties zijn gesloten

“Leuk voor kinderen én volwassenen”

 

Regisseur Lourens Blok studeerde twee jaar geleden af op de Filmacademie met de film Liefde, Dood en Luchtgitaar, één van de beste films van die lichting. Vaak duurt het dan nog wel even voordat een beginnend filmmaker zijn eerste film maakt, laat staan een speelfilm. Blok trok zich hier echter niets van aan en regisseerde vol bravoure een Engelstalige avonturenfilm met een witte, pratende giraffe. Niet het meest eenvoudige debuut.

 

 

Giraffe
Jimmy, een wat schichtige, stille jongen, wordt gepest op school en heeft een moeder die alleen maar met haar werk bezig is. Deze vergeet Jimmy op een dag op te halen van school, waardoor Jimmy zelf, met een omweg via de markt, naar huis gaat. Op de markt wordt zijn portemonnee gestolen door een meisje, dat hij snel achterhaalt. Er blijkt geen tijd te zijn om ruzie te maken, want de twee zien op de markt een witte giraffe die er zo zielig uitziet, dat ze hem wel moeten bevrijden. Als de giraffe dan ook nog kan praten en Jimmy de opdracht geeft een oorlog tussen twee verschillende stammen te stoppen, begint het avontuur pas echt.

 

De Zeven van Daran is gedraaid zoals avonturenfilms gedraaid dienen te worden. Menno Westendorp – één van Neerlands beste cameramannen – voorziet ons van prachtige plaatjes van Afrika. Zowel in de stad, als op de prachtige savanne weet hij je langzaam in het verhaal mee te zuigen. Technisch gezien is het enige kritiekpunt dat de witte, pratende giraffe nèt niet past in de film. Net te vaak is te zien dat dit olijke beestje uit de computer komt. Niet heel storend, maar wel een beetje jammer.

 

Gezeur
Helaas leidt de film nogal onder enkele stereotype personages. De twee bad-guys in de film zijn uiteraard door en door slecht, de twee stamhoofden lijken zo uit een cartoon te zijn weggelopen en ook Jimmy’s moeder is het grote clichébeeld van de hardwerkende moeder met weinig tijd voor haar kind. Zo nu en dan voel je je als kijker niet geheel serieus genomen, maar toch verliest de film gek genoeg nergens haar charme.

 

Het blijft namelijk altijd leuk om een coming-af-age story te zien; zeker in een vorm als deze. Dat alles in het verhaal uiteindelijk wel heel goed op zijn plek valt, is de film dan ook snel vergeven. Net als de meeste kinderfilms ontkomt ook De Zeven van Daran helaas niet aan een ietwat zeurderig moraaltje. Dat oorlog slecht is en veelal op niets gebaseerd, wisten we namelijk al en de meeste kinderen (hopelijk) ook. Maar genoeg gezeur. De Zeven van Daran is leuk. Leuk voor kinderen én voor volwassenen.

 

Waardering: ***

 

De Zeven van Daran: De Strijd om Pareo Rots(2008)
Regie:
Lourens Blok
Scenario: Bart Juttman
Producent: Felice Bakker en Rolf Visser
Camera: Menno Westendorp
Montage: J.P. Luijsterburg
Muziek: Maarten Spruijt
Met: Johann Harmse, Caroline Goodall, Ketrice Maitissa, Hannah Verboom e.v.a.
Taal: Engels
Duur van de film: 89 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 18 september 2008

 

Reacties zijn gesloten.