Tom Six debuteerde in 2004 met de film Gay, over de homoscene in Amsterdam. Vooraf was er veel te doen rondom deze controversiële productie, maar toen de film uiteindelijk in de bioscopen verscheen, zorgde het eindresultaat voor veel hoongelach. Met Honeyz waagt Six een tweede poging, het eindresultaat laat echter ook dit keer veel te wensen over.

 

 

 

Gemiste kansen
Dat ook Honeyz er niet in slaagt de kijker constant te boeien, ligt voor het grootste deel aan het spanningsloze en weinig creatieve script van de regisseur zelf. Het uitgangspunt – twee vriendinnen sluiten zichzelf na sluitingstijd op in een groot warenhuis – biedt mogelijkheden genoeg voor komische of spannende momenten, die door Six echter geen van allen zijn benut. Verder dan wat clichématige taferelen zoals het passen van kleding, het ’testen’ van make-up en het eten van taartjes gaat het allemaal niet. Ook een voedselgevecht – dit keer met bestelde pizza’s – ontbreekt niet (dat de pizzakoerier deze zonder enige verbazing aflevert bij de Bijenkorf en hoe de pizza’s uiteindelijk het warenhuis binnenkomen, vergeten we dan voor het gemak maar even).

 

Door de relatief korte speelduur wordt het echter nergens écht vervelend, met uitzondering van een aantal scènes waarin Monique van der Werff haar overact talenten toont. Dit ligt voor een deel aan de lompe en ongeloofwaardige zinnen die Six haar laat uitkramen, maar buiten dat blijkt eens te meer dat Van der Werff een zeer beperkt actrice is. Anna Speller, bekend geworden door de band K-Otic, doet het iets beter, maar ontstijgt nergens de middelmaat. De kleine rol van Peter Beense als dikkige, sullige nachtbewaker is wellicht nog het meest komisch, met als hoogtepunt een telefoongesprek met zijn vriendin.

 

Reclame
Uniek aan de productie is het feit dat deze in drie weken tijd is opgenomen in een groot warenhuis in Amsterdam: De Bijenkorf. Met dit in ons achterhoofd worden we niet geheel onverwachts geconfronteerd met veel, doch sfeervolle, shots van de voorgevel van het gebouw; het lijkt af en toe wel of we kijken naar een reclamefilmpje.

 

Visueel zit de film iets beter in elkaar. Het camerawerk van Goof de Koning is dik in orde en het aparte kleurgebruik zorgt voor een aantal mooie plaatjes. Ook het sounddesign zorgt voor een aantal sfeervolle en in potentie spannende momenten, die helaas door het gebrekkige en niet meewerkende scenario vaak snel teniet worden gedaan.

 

 

Parodie
Ergens in het begin van de film krijg je als kijker het gevoel dat de twee meiden meer voor elkaar voelen dan een gewone vriendschap. Wanneer de twee elkaar in een van de laatste scènes inderdaad meer liefde betuigen dan in een vriendschap gewenst is, vraag je je als kijker werkelijk af of dit nu datgene was wat Six in 73 minuten film wilde vertellen; het blijkt een van de weinige, dunne spanningsbogen van de film te zijn. De aanloop naar deze scène toe is niettemin wel het meest geslaagde stuk van de film, waardoor deze tamelijk inspiratieloze gedachte iets draaglijker wordt. Via een redelijk geslaagde parodie op de foute, quasi-stoere Italiaanse romantische films uit het midden van de vorige eeuw worden we uiteindelijk getrakteerd op de bijna onvermijdelijke lesbisch getinte scène. Het domme en abrupte einde doet daarentegen weer weinig goeds, waardoor de film een lege indruk achterlaat.

 

Waardering:
**

 

 

 Honeyz (2007)
 Regie: Tom Six
 Scenario: Tom Six
 Producent: Ilona Six, Tom Six
 Camera: Goof de Koning
 Muziek: Frans van Steijn
 Montage: Marc Mookhoek
 Met: Anna Speller, Monique van der Werff, Peter Beense en Adriaan Alsema
 Taal: Nederlands
 Duur van de film: 73 minuten / Kleur
 Distributie: Moonlight Films / Just Entertainment
 Te zien vanaf: 26 april