web analytics

Lost Persons Area

Reacties zijn gesloten

De Vlaamse arthouse-cinema zit in de lift. Na succesfilms als Een ander zijn geluk (2005), Aanrijding in Moscou (2008) en My Queen karo (2009) werd ook Caroline Strubbe’s speelfilmdebuut Lost Persons Area  vorig jaar met lof onthaald. Eigenzinnig en stilistisch interessant is de film zeker, overtuigend echter allerminst.

Eenzaamheid
In Lost Persons Area, vorig jaar in Cannes bekroond met de SACD prijs voor beste scenario, staat de eenzaamheid van de mens centraal. De drie hoofdpersonages – een gezin, bestaande uit man, vrouw en dochtertje – leven met elkaar, maar hun relatie is in feite niet meer dan los zand. In een vast, traag ritme volgen de dagen zich op. Tot een dramatische gebeurtenis de verhoudingen tussen de man en vrouw op scherp zet.

Minimalistisch
Het op de Rotterdamse Maasvlakte opgenomen speelfilmdebuut Lost Persons Area van de Vlaamse cineaste Caroline Strubbe moet het vooral hebben van haar uiterlijke vertoon. De film bedient zich van een prachtige fotografie, die de eenzaamheid van de personages benadrukt. In broeierige, verlaten beelden en langgerekte shots worden zij in hun dagelijkse bezigheden gevolgd. Dialogen zijn hierbij tot een minimum beperkt; het drama moet vooral komen van indringende close-ups en een donker, haast surrealistisch sounddesign.

Stilistisch is de film dan ook zeker de moeite waard, maar het trage tempo, de weinig boeiende karakters en de iets te dik aangezette thematiek maken van Lost Persons Area een lange zit. De nagenoeg twee uur durende film voelt aan als een herhaling van zetten. Treurnis en eenzaamheid vieren hoogtij, maar daadwerkelijk iets gebeuren doet er – ook achter de maskers die de personages dragen –  zelden. Vernieuwend is het bovendien allerminst, recentelijk nog maakte Fien Troch met Unspoken een film met een soortgelijke thematiek. En die wist wel te overtuigen.

Waardering: ** half

Lost Persons Area (2009)
Regie:
Caroline Strubbe
Scenario: Caroline Strubbe
Producent: Tomas Leyers
Camera: Nicolas Karakatsanis
Muziek: Albert Márkos
Montage: Frédéric Frichefet
Met: Zotan Miklos Hajdu, Kimke Desart, Sam Louwyck, e.v.a.
Taal: Nederlands
Duur van de film: 110 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 13 mei 2010