In de Franse streek Camargue is de stier niet weg te denken. Sterker nog, tijdens de festiviteiten in de Provençaalse dorpjes is het beest de ster, de vedette. Jonge sportievelingen hebben er hun werk van gemaakt om mee te doen in de kampioenschappen.
Respect voor de stier
Geen speren, maar slechts een klein beugeltje om de hand. Met de scherpe kartels moeten er lintjes – vastgemaakt aan de woest zwaaiende, gehoornde kop – worden veroverd. De stier blijft ongedeerd; als er bloed vloeit, is dat van de deelnemers. Raseteurs, heten deze mensen. Ze trainen hard om te kunnen schitteren in de arena, waar ze, als ze geluk hebben, nog net hun brood kunnen verdienen.
Onduidelijke motivaties
Een fascinerend volk, zou je zeggen, maar daar gaat het mis in deze documentaire. We zien verschillende raseteurs aan het woord en aan het werk, maar erg goed leren we ze nooit kennen. Hun motivaties blijven vaak steken op de verslavende adrenalinekick, of het simpelweg verliefd zijn op de stier.
Waar deze gedachtes zijn ontstaan wordt amper duidelijk. In één interview werpt een opmerking opeens een ander licht op de situatie: “Zonder stieren zouden we een slaapdorp worden.” Die boodschap kan nooit de bedoeling zijn geweest van de makers.
Waardering: ** half
Lou Biòu – Het feest van de fabelachtige stier (2010)
Regie: Jascha de Wilde en Ben Hendriks
Camera: Ben Hendriks
Montage: Ben Hendriks
Producent: Jascha de Wilde
Soundmix: Dick Kok
Muziek: Alan Gunga Purves, Marion von Tilzer, Dick Kok en Sven Schuster
Te zien vanaf: 15 april 2010
Reacties zijn gesloten.