“Licht-absurdistische tragikomedie”

 

Op het moment dat de voetbalgekke Freddy (Bart Klever) in het café juicht omdat Ronaldinho een doelpunt scoort in een Europese topwedstrijd, ontfermen zijn vrouw Elza (Wimie Wilhelm) en hun geestelijk gehandicapte dochter Cornelia (Carlijne Diekerhof) zich in de stromende regen over een letterlijk uit de lucht gevallen zwarte baby. Regisseuse Wolke Kluppell toont in Godenzoon een licht-absurdistische wereld, waarin Hollandse kneuterigheid en surrealistische taferelen op geestige en doeltreffende wijze worden gecombineerd.

 

Oer-Hollands
Freddy’s oude voetbaldromen liggen al jaren op de bodem van een grote kuil in de huiskamer, van waaruit de kapotte riolering hem als een open wond aangaapt. Freddy slijt zijn dagen voor de televisie, liefst met een biertje in de hand. Als zijn veelal sikkeneurige en boze vrouw Elza thuiskomt, vlucht hij traditiegetrouw het café aan de overkant in, waar de barkeepster een heimelijke liefde voor hem koestert. Freddy merkt daar, ondanks de opzichtige toespelingen, echter niks van. Dat is maar goed ook, want in de kneuterige uithoek van de nieuwbouwwijk waarin het gezin woont, verspreiden roddels zich razendsnel.

 

Dochter Cornelia, een meisje met het Downsyndroom, moet zich redden met nagenoeg geen aandacht en liefde. Dan komt er een kind uit de lucht vallen. Een zwarte baby, die al snel wordt omgedoopt tot Ronaldinho. Als echter blijkt dat de jongen bij elke donderslag zeven jaar ouder wordt, komt het gezin in een stroomversnelling terecht die beroep doet op ieders vermogen en onvermogen.

 

Surrealisme
Waar Godenzoon begint als een oer-Hollands huiskamerdrama, daar vloeit de film al snel over in een licht-absurdistische tragikomedie met een surrealistische ondertoon. Kluppel en scenarioschrijfster Neske Beks weten een geheel eigen wereld te creëren, waarin herkenbare Hollandse kneuterigheid gecombineerd wordt met aanstekelijk surrealisme. Net als Alex van Warmerdam (Abel, Ober), positioneert Beks een onrealistisch gegeven in een realistische wereld, waardoor er een levendig en fantasierijk geheel ontstaat. Tevens bedient ze de kijker van geestige en gevatte dialogen en karakters met een innerlijke logica waar geen speld tussen te krijgen valt.

 

Dit inventieve scenario wordt door regisseuse Kluppel stilistisch doeltreffend aangevuld door het gebruik aparte kaders, een setting die het midden houdt tussen realisme en surrealisme en een spelregie die de spelers dwingt hun uitvergrote karaktertrekken menselijk neer te zetten. Dat een aantal special-effects niet al te overtuigend ogen en een paar scènes ietwat uit de gedurfde toon vallen, doet niets af aan het feit dat Godenzoon een frisse wind doet waaien door het vaak iets te brave en weinig fantasierijke televisiedrama.

 

Waardering: *** half

 

Te zien: vrijdag 5 december, 22.50 uur, Nederland 2.