Laurence Lamers richtte na zijn studie aan de Universiteit van Amsterdam het productiebedrijf Waterwood Films op, waarvoor hij zelf enkele korte films, reclamefilms en opdrachtfilms maakte. Met de Engelstalige thriller Paid maakte de ambitieuze Lamers zijn langspeelfilmdebuut. De film ging op 25 september van het vorige jaar in première en draaide daarna enkele malen op het Nederlands Film Festival. Tot een uitbreng in de bioscopen kwam het echter niet. Nu, bijna een jaar later, krijgt de film dan eindelijk een bescheiden roulement. Waarom Paid een jaar lang niet kon rekenen op een gezonde belangstelling van distributeurs, wordt snel duidelijk tijdens het kijken van de film.
Privégeld
Eigenlijk had Lamers het toch allemaal iets kleiner aan willen pakken. Zijn oorspronkelijke idee betrof een Nederlandstalige televisieserie rondom een call-girl, een huurmoordenaar en een drugssmokkelaar. Geen enkele omroep bleek echter geïnteresseerd en ook de speelfilmversie van het script kon op weinig steun rekenen. Lamers besloot daarop het script te vertalen naar het Engels om zo zijn geluk op de internationale markt te beproeven. Enkele producenten en distributeurs toonden wel interesse, maar durfden de gok niet aan. Uiteindelijk benaderde Lamers de Nederlandse zakenman en filmfanaat Silvester Slavenburg. Deze zag zijn kans schoon en besloot de film te financieren.
Pretentieus
De film opent pretentieus, met een klassiek ogende, inleidende flashbackscène. We zien hoe een Braziliaans jongetje, Michel, vanuit een kast getuige is van het feit dat zijn familie wordt uitgemoord door huurmoordenaar Guiseppe. Deze besluit de jongen niet te vermoorden, maar hem onder zijn hoede te nemen. Vervolgens springt de film vooruit naar het heden waarin we door middel van een telefoongesprek tussen de twee – de quasi-intellectuele dialoogzinnen volgen elkaar in een rap tempo op – merken dat Michel genoeg heeft van zijn criminele bestaan en zijn oude leven vaarwel wil zeggen. Guiseppe haalt hem echter over om nog één klus op te knappen in Amsterdam. Zoals het een goede misdaadfilm betaamt, raakt hij hier verwikkeld in een benarde situatie en moet hij vechten voor zijn leven. Of hij het overleeft zal de kijker echter een zorg zijn, want door het matige acteerwerk en door het doelloze en gekunstelde scenario van Lamers ontstaat er nergens een hechte band tussen de personages en de kijker.
Gekunsteld
Het scenario van Laurence Lamers hangt als los zand aan elkaar, maar probeert krampachtig enige samenhang te vertonen. De manier waarop de hoofdpersonages met elkaar in contact komen en de beslissingen die zij nemen voelen te bedacht en gekunsteld aan om te overtuigen. De personages zijn zo nergens mensen van vlees en bloed, maar papieren verzinsels, bovendien voorzien van allerlei stereotype kenmerken. Zo zijn er aan de ene kant de quasi-stoere, rokende en tierende slechteriken, constant in de weer met hun wapen. Aan de andere kant zijn daar de ‘menselijke’ helden, die zich ontfermen over een weerloos jongetje en twijfelend en onzeker het wapen oprichten wanneer ze zich moeten verdedigen. Dat ‘menselijk’ wil overigens niet echt lukken, want de karakters en hun bijbehorende achtergronden zijn zo leeg dat de kijker nooit enige band met ze krijgt.
De pretentieuze, slecht geschreven dialogen en levensvragen die Lamers zijn personages uit laat spreken komen de geloofwaardigheid ook al niet ten goede; het is duidelijk dat Lamers met zijn debuut te hoog gegrepen heeft in verhouding met de middelen die hij tot zijn beschikking had. Daarbij is het jammer dat de debuterend regisseur nergens een eigen stempel op het geheel heeft kunnen drukken en de productie nergens enige warmte of betrokkenheid mee heeft kunnen geven. Lamers’ bioscoopdebuut voelt hierdoor gekunsteld aan en mist de hart en ziel van een echt filmmaker. Dat de film op technisch niveau niet teleurstelt, is dan nog maar bijzaak.
Waardering:
* half
Paid (2006) Regie: Laurence Lamers Scenario: Laurence Lamers Producent: Silvester Slavenburg, Martin Lagestee Camera: Tom Erisman Muziek: Jaques Morelenbaum Montage: Martyn Gould Met: Tom Conti, Anne Charrier, Murilo Benicio, Guy Marchand, Tygo Gernandt, Hajo Bruins, Corbin Bernsen, e.v.a. Taal: Engels Duur van de film: 90 minuten / Kleur Distributie: Slavenburg Films Te zien vanaf: 2 augustus 2007 |