Filmmaker Frans Bromet maakte furore met zijn zogenaamde betrokken reportages. Zo leverde zijn documentairereeks Buren, over conflicten tussen buren, legendarische televisie op. Met Alles van Waarde, zijn eerste bioscoopproductie sinds Een Tip van de Sluier (1980), is Bromet weer ouderwets op dreef.
Cynisch
“10 miljoen … nee? 15 miljoen? Ook niet? 20 miljoen?,” aldus Frans Bromet, die op zijn typisch zuigende en cynische manier en met nasale stem de geïnterviewde het bloed onder de nagels vandaan probeert te halen. Bij de kijker groeit het plezier vervolgens met de seconde. Alles van Waarde is net als Buren en ander televisiewerk van de documentairemaker een heerlijk eigenzinnig en vermakelijk portret van kleinburgerlijk Nederland, ondanks dat Bromet een groter thema aan de kaak stelt.
Managerscultuur
Filmmaker Frans Bromet is boos. Boos op de in Nederland heersende managerscultuur. De ongebreidelde, destructieve macht van managers in o.a. de gezondheidszorg, het onderwijs, de woningcorporaties, de publieke omroep, banken en talloze andere instellingen hebben het functioneren van deze instituten tot in de wortel aangetast. Geldstromen bestemd voor elementaire taken in onze samenleving vullen de uitpuilende zakken van steeds verder uitdijende managementlagen. Laura, de dochter van Bromet is actief in de politiek. Hij probeert bij haar gehoor te vinden voor z’n grieven tegen de managementcultuur. Maar zij heeft zo haar eigen agenda.
Zelfspot
De gesprekken tussen Bromet en zijn dochter vormen de rode draad van Alles van Waarde. Veelal vinden deze plaats in een kleine, felrode auto, die zich slingerend door een groen landschap beweegt. Alleen al dit kolderieke plaatje maakt de documentaire het kijken waard. Maar er is vanzelfsprekend meer dan dat. Naast de amusante en kenmerkende benadering van Bromet en de contrastrijke plaatjes, is Alles van Waarde ook een vermakelijk maatschappij-kritisch pamflet, waarin zelfspot en zelfkennis een grote rol spelen.
Waardering: *** half
Alles van Waarde (2012)
Regie: Frans Bromet
Scenario: Julie van Traa, Frans Bromet, Silvia Bromet
Producent: Pieter van Huystee
Camera: Frans Bromet
Muziek: Mark Tuinstra
Montage: Silvia Bromet
Met: Frans Bromet, Laura Bromet, e.a.
Taal: Nederlands
Speelduur: 90 minuten
Te zien vanaf: 23 februari 2012