Terwijl David Verbeek moest wachten tot de financiering voor R U There rond was, besloot hij te werken aan een andere film. Met een beperkt budget filmde hij in korte tijd Club Zeus, een drama dat in vergelijking met zijn prijswinnende voorganger wat flets afsteekt. Het is niet zo intrigerend qua verhaal, of visueel meeslepend, maar net als bij R U There heerst er weer een dromerige, eenzame sfeer, in een klein drama over een wereld die zich aan de samenleving onttrokken heeft.
Ditmaal niet de Taiwanese professionele game-wereld, maar het leven van de zogeheten ‘host-boys’ in het nachtelijke milieu van Shanghai. De aantrekkelijke jongens zijn goed in het opvoeren van toneelstukjes: vrouwen betalen voor een date waarin de ingehuurde lover hun ideale man speelt.
“Ik moet emoties verkopen. Niet mijn emotie, maar die van een vrouw.” Leonardo heeft zich gespecialiseerd in het spelen van de verlegen jongen en dat legt hem geen windeieren. Het lijkt de ideale baan, maar die notie verandert als zijn vriend Sly, een host-boy die zich onlangs heeft teruggetrokken, op de stoep staat.
Club Zeus lijkt in veel opzichten op R U There. Ook hier zit het hoofdpersonage eigenlijk vast in de wereld waar hij het zo naar zijn zin lijkt te hebben; verdwaald en vereenzaamd in zijn illusie van het ideale leven. En ook hier wordt dat neergezet in stille scènes, mooi gefilmd en af en toe ondersteund door een dromerige soundtrack. Maar het scenario neigt meer naar een nogal oppervlakkig drama, dan dat het interessante vragen oproept zoals in Verbeeks vorige film. Desalniettemin is Club Zeus een sfeervolle, melancholische film, die wederom op een treffende manier de eenzaamheid weet te verbeelden.
Waardering: ***
Club Zeus (2011)
Regie en scenario: David Verbeek
Camera: Shu Hao Chou
Montage: David Verbeek en Sander Vos
Met: Zheng Qi, Ray Zhao, Yan Li Ping e.v.a.
Speelduur: 75 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 9 juni 2011