Wie na televisiekoks als Herman den Blijker en Gordon Ramsay bang was om ooit nog in de buurt van een keuken te komen, zal opgelucht naar De smaak van de ziel kunnen kijken. Hoewel de rust en controle achter de schermen van Parkheuvel misschien ook niet helemaal strookt met de werkelijkheid, laat deze documentaire wel zien waar het om hoort te gaan: de liefde voor eten.

Regisseur Robbert So Kiem Hwat volgde Patron Cuisinier Erik van Loo maandenlang in de keuken van Parkheuvel. Geen discussies of geschreeuw; alles komt gecontroleerd en kalm over. Koks worden geportretteerd als geconcentreerde kunstenaars. Of het er echt zo aan toe gaat valt te betwijfelen, maar dat deze mensen weten waar ze mee bezig zijn is een feit. Parkheuvel is onder leiding van Van Loo tot op de dag van vandaag een tweesterren-restaurant. De documentaire eindigt met die aankondiging op de radio, gevolgd door een grote ontlading bij van Loo en zijn personeel.

De Smaak van de Ziel volgt niet alleen van Loo, maar laat ook voormalig eigenaar Cees Helder en meesterproever voor de Michelin-gids Paul van Craenenbroeck voorbij komen. De drie mannen hebben één duidelijke overeenkomst: een ontembare passie voor eten. Het lijkt ook te zijn doorgeslagen op de regisseur, die ieder stuk voedsel als een kunstwerk belicht en in beeld brengt.

Toch wordt de documentaire nooit te serieus. Geestige anekdotes en een speelse soundtrack van pannen, bestek en glazen zorgen voor een welkome afwisseling. De Smaak van de Ziel is niet alleen een ode aan voedsel, maar vooral een charmant portret over mannen met een ongekende gedrevenheid en overgave.

Waardering: ***

De smaak van de ziel (2011)
Regie: Robbert So Kiem Hwat
Producent: Joop van Wijk
Camera: Melle van Essen
Muziek: Wouter Messchendorp en Michael Vatcher
Montage: Gerard Holthuis en Robbert So Kiem Hwat
Taal: Nederlands
Speelduur: 53 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 7 april 2011