Je moet er maar op komen, een documentaire over mossels. Zo’n idee kan eigenlijk alleen maar uit het hoofd van een groot liefhebber komen. En dat is ook duidelijk te merken in l’Amour des Moules, een documentaire die met een zichtbare passie is gemaakt. 

Willemien Kluijfthout groeide op tussen de schelpdieren in het Zeeuwse Yerseke. De mossel werd haar met de paplepel ingegoten (niet letterlijk), dus vroeg of laat moest de vonk wel overslaan. Zelf komt ze niet aan het woord in haar documentaire, maar ze laat evengoed blijken dat ze een grote affiniteit met de zeevrucht heeft. Kluijfthout verheft de mossel soms haast tot een kunststuk. Met slow-motions, close-ups in een zachte focus en gevoelvolle muziek brengt ze een ode aan de zwarte schelp. De regisseuse is niet de enige die de mossel zo bewondert.

In l’Amour des Moules komen vissers, liefhebbers en experts aan het woord. Een voor een vertellen ze met toewijding over hun liefde voor het smakelijke weekdier. Het doet geregeld denken aan de recentelijk uitgebrachte documentaire V.I.S.S.E.N., waar mensen ook al met zulke bevlogen passie over waterdieren konden praten. Toch werkt dat hier minder aanstekelijk. Kluijfthout benadert haar onderwerp zonder de vrolijke, komische ondertoon die V.I.S.S.E.N. regelmatig had. De mossel blijft nogal serieus.

Die aanpak heeft ook zeker zijn charme, maar het blijft voor een buitenstaander niet de volle lengte pakkend. Af en toe komt er aardige informatie voorbij. Heeft u bijvoorbeeld wel eens gehoord van mossellijm? Of wel eens goed gekeken naar het bevruchtingsproces van zo’n grote groep zeeschelpen? Het heeft wel iets weg van een flinke orgie, legt een kenner uit. Bij vlagen biedt l’Amour des Moules zo vermakelijke inzichten, maar uiteindelijk blijft het toch ook vooral een documentaire over mossels. Je moet ervan houden.

Waardering: ***

l’Amour des Moules (2012)
Regie: Willemien Kluijfthout
Producent: Reinette van de Stadt
Camera: Remko Schnorr
Geluid: Tim van Peppen, Anneloes Pabbruwee, Bram Boers en Marc Schmidt
Montage: Dieter Diependaele en Govert Janse
Muziek: Tuur Florizoone
Taal: Nederlands, Vlaams
Speelduur: 73 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 27 september 2012