web analytics

Recensie: Lena

Reacties zijn gesloten

Christophe van Rompaey verwierf internationale faam met zijn regiedebuut Aanrijding in Moscou. De Belg maakte een tragikomische film over een opbloeiende liefde in een simpel en vuilig milieu in Gent. De hoofdpersoon in zijn tweede film woont in net zo’n troosteloos en verslonsd huishouden en is net zo driftig op zoek naar liefde. Maar komisch is Lena allerminst.

Eenzaam
Het titelpersonage is een mollig meisje waar geen jongen in het openbaar op af wil stappen. Alleen als er niemand bij is, ergens in een steegje of een magazijn van het zwembad. Lena kijkt zelfs even hoopvol en verliefd naar de jongen die haar in de openingsscène duidelijk alleen maar gebruikt voor de seks. Al snel wordt ze weer met haar neus op de feiten gedrukt, wanneer hij even later weer bij zijn vrienden staat en haar compleet negeert.

En ze wil juist zo graag een vriendje. Dan hoeft ze tenminste niet meer steeds bij haar Poolse moeder thuis te zijn, die steeds weer een andere man over de vloer heeft. Lena ziet haar kansen keren als er midden in de nacht een jongen over straat rent. In de verte klinken sirenes, maar dat kan haar allemaal niets schelen. Nu heeft ze tenminste eindelijk erkenning en aanspraak van een jongen. Bij een normaal persoon zouden alle alarmbellen moeten gaan rinkelen, maar Lena is verliefd geworden op de eerste jongen die meer lijkt te betekenen dan alle anderen. En: haar liefde wordt beantwoord.

Dat lijkt ongeloofwaardig in eerste instantie, want waarom toont deze Daan -een vlotte en knappe jongen- zulke interesse voor een dikkig en onverzorgd meisje? Het gaat allemaal net iets te makkelijk, er klopt iets niet. Het is aan de kijker of hij de verloop van het verhaal wil geloven.

Moeizame romance
Waar het in Lena om draait is dat deze personages beiden uit een lastige gezinssituatie komen. We zien net als in Aanrijding in Moscou heel moeizaam een romance tussen hen tot stand komen. Of dat ook stand gaat of kan houden is maar de vraag.

Het is spijtig dat de film tegen het eind te overtrokken wordt. Voor een groot deel is Lena een ingetogen en realistisch drama over twee beschadigde families die zich staande proberen te houden. Maar uiteindelijk gaan de wendingen in dit liefdesverhaal te ver.

Dat is zonde, maar geen dooddoener. Van Rompaey schetst opnieuw overtuigend een milieu waarin personages verliefd worden, maar door hun povere, onzekere bestaan nooit op een roze wolk willen of kunnen leven. Er heerst een combinatie van troosteloosheid en verlangen. En hoofdrolspeelster Emma Levie weet dat dubbele gevoel in haar eerste rol knap uit te stralen.

Waardering: *** 1/2

Lena (2012)
Regie: Christophe van Rompaey
Scenario: Mieke de Jong
Producent: Els Vandevorst
Camera: Menno Westendorp
Montage: Nico Leunen
Muziek: The Ballroomquartet
Met: Emma Levie, Niels Gomperts, Lisa Smit, Jeroen Willems, Rifka Lodeizen, e.v.a.
Taal: Nederlands, Pools
Speelduur: 119 minuten
Te zien vanaf: 16 februari 2012