web analytics

Recensie: Mocros

Reacties zijn gesloten

Een jaar geleden maakte regisseur Roy Dames indruk met zijn documentaire over een groepje ‘foute vrienden’. In Mocros volgt hij vijf jongens van Marokkaanse afkomst in Rotterdam. Het resultaat is opnieuw boeiend en intrigerend.

Symphatie
Sinds 2003 volgt Dames de vijf jongens van Marokkaanse afkomst in hartje Rotterdam. De één getekend door een traumatische gebeurtenis in zijn jeugd, de ander een met de toekomst worstelende puber. Maar één ding hebben ze gemeen: het zijn mensen van vlees en bloed.

Net als in zijn vorige documentaire Foute Vrienden weet Dames zijn hoofdpersonages in Mocros ondanks hun grote mond en minder goede daden neer te zetten als innemende karakters. Tomaz, op het oog een kleine crimineel, mag nog op de meeste sympathie van de kijker rekenen. Zeker wanneer hij een jonge, ontspoorde Marokkaanse jongen die aangeeft ‘later de criminaliteit in te willen’ de wind van voren geeft, terwijl hij er zelf nog middenin zit.

Hoop
Mocros schetst een rauw en realistisch beeld van de vaak kansloze situatie waarin een deel van de Marokkaanse bevolking in Nederland zich bevindt. Naast de indrukwekkende verhaallijn rond Tomaz, is ook de situatie rond de nog jonge Soufain schrijnend. Zijn wil om te werken en iets van zijn leven te maken is duidelijk, maar hij wordt keer op keer keihard afgewezen.

Gelukkig gloort er aan het einde van Mocros hoop op een betere toekomst, op een beter leven. Tomaz, die in het begin van de documentaire nog het meest ontspoord leek, blijkt een compleet nieuw en gesetteld leven te hebben. Wie weet dat het de andere gevolgde karakters ook lukt.

Waardering: *** half

Mocros (2011)
Regie: 
Roy Dames
Scenario: Miek Hehenkamp
Producent: Roy Dames
Camera: Roy Dames
Montage: Jan Katsma
Taal: Nederlands
Speelduur: 71 minuten / kleur
Te zien vanaf: 10 november 2011